Notatka informacyjna dla czytelników, którzy nie są Szwedami:

 

To był plan naszej podróży po Szwecji w lecie 2006. Ogłoszenie, o którym  wspominamy w tekście po prostu mówi:

 

„Czy jesteś zatroskany o przyszłą orientację seksualną swojego dziecka?

Jeżeli tak, to przejdź na stronę: www.amaso.org”

 

Drogi rodzicu i dziadku:

Podana niżej lista zawiera wykaz miast, jakie planujemy odwiedzić w czasie naszej podróży przez Szwecję tego lata. Jeżeli przyjdziesz, żeby się z nami spotkać, otrzymasz darmową literaturę, której wykaz znajdziesz klikając na link z boku strony „Kontakt i darmowa literatura.” Jeżeli masz jakieś pytania o tym co prezentujemy na tej stronie, to zapraszamy do jednego z podanych niżej miast. Szukaj dużego czerwonego samochodu z dużą naklejką www.AMASO.org

Proszę o uwagę: Nie możemy rozdawać darmowej literatury w miejscach, w których zatrzymamy się dla uzupełnienia paliwa czy na posiłek. Zamiast tego podjedziemy do najbliższego miejsca, gdzie spotkamy się z tobą, przekażemy materiały i odpowiemy na pytania. Możesz też zamówić darmową literaturę za pośrednictwem tej strony i wtedy wyślemy ją do ciebie. Niektórzy ludzie jednak mogą nie chcieć podawać swojego adresu, lecz wolą otrzymać literaturę anonimowo. Zapraszamy!

 

Będziemy się również ogłaszać w lokalnej prasie. Jednak dotychczas dwie (ze wszystkich 14) lokalnych gazet nie przyjęły naszego ogłoszenia (Bohuslannigen i Barkes Allehanda). Nie udało mi się skontaktować z Bohuslannigen, żebym mógł to wyjaśnić. Z drugiej strony, naczelny redaktor Narkes Allehanda (Ulf Andersson) stwierdził, że nasz materiał jest „podżeganiem do przemocy przeciwko grupie ludzi.” Kiedy poprosiłem ich rzecznika prasowego, żeby mi wyjaśnili dlaczego, to stwierdził, że moje porównanie dwóch stylów życia było tendencyjne i nie mówi nic dobrego o jednym z tych stylów życia. Miał chyba na myśli homoseksualny styl życia.

 

Mój komentarz do tego jest taki:

Jak może prawdziwy opis stylu życia – oparty na materiałach ze strony RFSL i raportach z badań – być uważany za „podżeganie do przemocy przeciwko grupie ludzi”? Jeżeli Narkes Allehanda naprawdę w to wierzyła, to powinni na mnie donieść na policję, gdyż w takim razie przestępowałbym prawo obowiązujące w Szwecji.

 

Kiedy będziesz sam czytał zawartość tej strony, to zauważysz, że zamiast tego wzbudza ona współczucie dla tych biednych ludzi, z których wielu pochodzi z domów, gdzie mieli dramatyczne przeżycia w swoim dzieciństwie. Brak ojca czy innego męskiego wzorca, albo brak pomocy w rozwoju ich męskości jest naprawdę czymś tragicznym. Jest jednak konieczne, żeby rodzice i dziadkowie byli poinformowani o tym jak mogą uniknąć tego samego w ich dzieciach. Zakrywanie tak nieodzownej informacji przed czytelnikami wydaje mi się całkowitym brakiem odpowiedzialności ze strony pana Anderssona.

 

Zastanawiam się jednak jak by zareagował pan Andersson, gdyby RFSL chciała ogłaszać swoją stronę w Narkes Allehanda. Czy pan Andersson by też im odmówił zamieszczenia takiego ogłoszenia? Myślę, że nie, pomimo tego, iż na swojej stronie internetowej informują oni (wśród innych rzeczy) jak stosować nielegalne narkotyki. Pomyśl o tym: RFSL – organizacja, która otrzymuje hojne finansowe wsparcie od rządu – doradza na swojej stronie jak stosować nielegalne narkotyki. Czy ja jestem jedynym, który uważa, że ta głupota zaszła już za daleko? Myślę, że nie, w oparciu o odpowiedzi nadsyłane dotychczas pocztą elektroniczną. To wszystko oczywiście rodzi pytanie na temat wolności wyrażania się i wolności słowa w naszej demokracji.

 

Ponieważ lista miast, które planowaliśmy odwiedzić jest dosyć długa i wypełniona datami i adresami, to tutaj tylko zrobimy podsumowanie naszej podróży w taki sposób:

 

Planowaliśmy odwiedzić około 130 większych miast w Szwecji. Właściwie odwiedziliśmy większość z nich, ale w kilku miejscach spotkaliśmy się z agresją ze strony grup aktywistów, którzy w sposób gwałtowny sprzeciwiali się temu, co robiliśmy (zobacz górne menu zatytułowane „homomafia”). W kilku przypadkach nasz samochód był uszkadzany i wiele z materiałów, które planowaliśmy rozdawać zostało zniszczone. Po ataku pod koniec naszej podróży, kiedy wrzucono do samochodu duży kamień (który nas mógł zabić) i po innych zagrożeniach dla naszego życia – zdecydowaliśmy się pominąć ostatnie sześć miast i zakończyć naszą podróż przedwcześnie.