Założyłem tę stronę internetową w roku 2006, aby poinformować moich znacznie niedoinformowanych współobywateli tutaj w Szwecji (oryginalna wersja tej strony w języku szwedzkim ma adres www.amoso.se). Ponieważ nasz ukochany kraj, w dużym stopniu przyjął fałsz i kłamstwa rozsiewane przez lobby homoseksualne w Szwecji (RFSL), czułem się zobligowany do podzielenia się z moimi współ Szwedami tym, co wykazały moje badania. Teraz, po wielu miesiącach, ta strona (z przykładami ze szwedzkiej kultury, społeczeństwa i moralności) została przetłumaczona na twój język, gdyż jest na to wielkie zapotrzebowanie.

 

Jedynym celem mojej strony internetowej jest poinformowanie wszystkich rodziców i dziadków o tym, jak mogą zapobiegać rozwojowi homoseksualizmu w swoim potomstwie, kiedy będą osiągać dojrzałość płciową. Jeżeli już obrałeś orientację homoseksualną, to ta strona nie jest dla ciebie. Wyjdź z tej strony, żeby jej treść cię nie denerwowała.

 

Nigdy nie miałem na celu tego, żeby wzbudzić gniew społeczności homoseksualnej tutaj w Szwecji, chociaż zdaję sobie sprawę w retrospekcji dlaczego stało się to niezamierzoną konsekwencją, kiedy obnażam co to znaczy homoseksualny styl życia. Jednak wszyscy rodzice, a szczególnie ojcowie powinni zrozumieć jakie to jest zagrożenie i zrobić, co mogą, aby zapobiec temu, żeby ich dzieci nie stały się homoseksualistami. Mają prawo o tym wiedzieć. Ta strona internetowa obnaża trzy najbardziej propagowane mity na temat homoseksualizmu.

 

Dlatego pokazane przykłady pochodzą głownie z naszego kraju. Jeżeli nie jesteś świadomy tego jak bardzo rozpowszechniony i celebrowany stał się ten sodomistyczny styl życia w Szwecji, to podane tu przykłady mogą cię zaszokować. Jak zobaczysz, Szwecja znacznie wyprzedza resztę świata w obejmowaniu i otwartej akceptacji ataku homoseksualizmu. Jednym z niedawnych przykładów był proces pastora Ake Green’a – pastora z Borgholmu – za głoszenie tego, co mówi Biblia na temat homoseksualizmu i innych rozwiązłości i perwersji seksualnych. Widzicie, Szwecja jest jedynym krajem na całym świecie, gdzie nie wolno ci powiedzieć nic – bez względu na to jakie masz przekonania religijne – co wyraża „brak szacunku”  dla homoseksualistów. Wszystkie cywilizowane kraje mają oczywiście prawa, które zabraniają podburzania do przemocy przeciwko jakiejkolwiek grupie społecznej. Ale tylko nasz kraj posunął się tak daleko, żeby uznać za bezprawne jakiekolwiek stwierdzenie, które jest uważane jako „brak szacunku” dla homoseksualistów. Dlatego pastor Green został skazany w sądzie niższej instancji w Kalmar na karę pozbawienia wolności. Prawo to miało na celu objęcie również innych grup (np. grup etnicznych i religijnych), ale w rzeczywistości jest ono egzekwowane głównie na korzyść programu homoseksualistów. Na przykład, nasz kraj obejmuje obecnie nowa fala antysemityzmu (patrz niżej), jak również szeroko rozpowszechnionego braku szacunku dla chrześcijan ewangelicznych i te grupy nie mają żadnej ochrony. W rzeczywistości jest ono egzekwowane głównie na korzyść społeczności homoseksualnej. Na przykład obecnie widać szeroko rozpowszechniony brak szacunku dla chrześcijan i dla Żydów (głównie wychodzi to z meczetów w Szwecji). Nic z tego nie jest ścigane przez prawo.

 

Przed ustanowieniem tego nowego prawa premier Goran Persson powiedział wyraźnie 8 listopada 2002 roku, że według tego nowego prawa pastorzy nie będą już mogli mówić z kazalnicy albo wyrażać w jakiejkolwiek innej formie, że homoseksualizm jest czymś nienaturalnym (Po szwedzku: „onaturligt”) (ref.27) .

Nie ma znaczenia to, że tak jest napisane w Biblii.

 

Wydaje się, że nie zmartwiło to „Denominacji Zielonoświątkowej”, kiedy zaprosili premiera, żeby u nich przemawiał. Ref.28) na dorocznej konferencji w Kościele Filadelfia w Sztokholmie. Stanął za ich kazalnicą miesiąc później (w grudniu 2002 roku). Brzmi to nierealnie, ale dobrze przeczytaliście. Premier, który zaledwie miesiąc wcześniej oświadczył, że pastorzy (pod groźbą kary) nie mogą już głosić, że homoseksualizm jest rzeczą nienaturalną i który potem był narzędziem we wprowadzaniu tego prawa – został gorąco przywitamy na dorocznej konferencji w denominacji zielonoświątkowej. Może miał z tym coś wspólnego fakt, że premier (Persson) i przywódca Kościoła Filadelfia w Sztokholmie są bliskimi przyjaciółmi.

 

Przypadek pastora Ake Green’a

Tak więc w ramach tego nowego prawa – rozumianego jako zakaz głoszenia, że homoseksualność jest czymś nienaturalnym nie było niespodzianką to, że Pastor Green został oskarżony i skazany na karę więzienia za swoje kazanie (20 lipca 2003) o tym, co Biblia mówi o tych dewiacjach seksualnych. Jego kazanie zostało uznane za brak szacunku przez lobby homoseksualne. Pastor odwoływał się aż do Sądu Najwyższego. Ten sąd orzekł, że jest to prawda, iż Green przestąpił prawo Szwedzkie i zasługuje na karę więzienia. Nie jest też tajemnicą, że bardzo by chcieli, żeby tę karę odsiedział. Szczególnie od kiedy Sąd Najwyższy w naszym kraju ma silne skłonności, aby faworyzować homoseksualność, a jeden z jego członków nawet zabiega o i opłaca usługi homoseksualne w Sztokholmie (nr.1), a główny sędzia nawet broni takie zachowanie.

Jednak w tym samym czasie sąd uświadomił sobie, że w innych krajach europejskich podwójne doktryny Wolności Słowa i Wolności Religii ograniczają nadmierną ochronę homoseksualistów przed „brakiem szacunku”. Wiedząc dobrze, że gdyby Pastor Green został skazany, złożyłby odwołanie do Europejskiego Wymiary Sprawiedliwości (najwyższa instancja  prawna dla członków EU), nie odważyli się go skazać na odbycie kary, gdyż wiedzieli dobrze, że Green zostałby uniewinniony w sądzie europejskim. Ta sytuacja została wyraźnie przedstawiona w ich orzeczeniu sądowym. (ref.29)

 

W komentarzu do tego wyroku przewodniczący (John Munck) stwierdził, że Są Najwyższy Szwecji optował za rozważeniem wcześniejszych wyroków w Sądzie Europejskim w Strasburgu, we Francji. Powiedział tak: Gdyby Ake Green został skazany za podżeganie z powodu swojego kazania, to najprawdopodobniej Szwecja zostałaby upomniana w Sądzie Europejskim.” Pan Munck dalej stwierdził w wywiadzie udzielonym dla Radia/TV, że nie było możliwe zastosowanie prawa (tj. uznanie braku szacunku za akt kryminalny)’ „jak to było zamierzone” i dlatego nie zgadza się z tym jak to prawo zostało ustanowione i z intencją tych, którzy to prawo ustanowili (Parlament). Szwedzkie prawo nie jest dostosowane do międzynarodowych precedensów). W uzasadnieniu orzeczenia na piśmie Sąd Najwyższy w notatce przekazanej dla mediów przedstawił to w taki sposób: biorąc pod uwagę okoliczności, Sąd Najwyższy widzi, że jest bardzo prawdopodobne iż Sąd Europejski – gdyby miał orzekać w tej sprawie – uznałby, że jest to pogwałcenie Konwencji  Europejskiej, gdyby Ake Green został skazany z powodu stwierdzenia wypowiedzianego w kazaniu.”

 

Sąd zakończył swoje uzasadnienie orzeczenia w tej sprawie tak: „W takich okolicznościach jest prawdopodobne, że Europejski Sąd zajmujący się prawami człowieka, po zapoznaniu się z nałożonymi na AG ograniczeniami prawa do głoszenia przez niego kazań opartych na Biblii, a wyrok skazujący by to potwierdzał, mógłby stwierdzić, że te ograniczenia nie są proporcjonalne i dlatego stanowiłyby pogwałcenie Konwencji Europejskiej … W związku z takim stwierdzeniem oskarżenie przeciwko AG zostało unieważnione.”

 

Innymi słowy: W innych krajach poza Szwecją homoseksualiści nie cieszą się szczególnymi prawami. Jeżeli chcesz się zapoznać z pełną dyskusją ze wszystkich rozpraw  i prawnymi analizami tej sprawy, to kliknij tutaj. Ten wyrok naszego Sądu Najwyższego jest dowodem na to, że jesteśmy unikalni na świecie w tym, iż tylko w Szwecji propagowanie programu homoseksualnego sięga ponad wolność wypowiedzi i wolność religii. Prawo to nadal obowiązuje i jest potężną bronią, aby uciszyć pastorów, którzy nie chcą przechodzić przez takie prawne tragedie, jakie musiał znosić pastor Green. Część tej historii jest też taka, że osoba, która na początku wniosła oskarżenie przeciwko Pastorowi Green teraz jest oskarżona o poważne malwersacje i sama może pójść do więzienia.

 

Rola RFSL

Obecnie w naszym kraju lobby homoseksualne (niektórzy nazywają to mafią homoseksualną) wywiera nacisk na nasze społeczeństwo poprzez swoją główną organizację RFSL. Przywódca tej organizacji, pan Soren Anderssen wyraził swoją opinię na temat mojej strony internetowej w wywiadzie dla gazety (Dagen) w takich słowach: „Nie mogę zrozumieć jak człowiek może być tak pełny nienawiści.” Ale pan Anderssen musi zrozumieć, że rodzice mają prawo wiedzieć, jeżeli mają takie życzenie, w jaki sposób mają kierować swoimi dziećmi, aby  nie stały się homoseksualistami, kiedy osiągną dojrzałość płciową. Pan Andersson i jego organizacja nie mogą zabronić tego prawa rodzicom, nawet w Szwecji dzisiaj, a przynajmniej jeszcze nie.

 

Jednym z jaskrawych przywilejów w naszym społeczeństwie dzisiaj jest to jak oni otrzymują wsparcie finansowe od naszego rządu na swoją działalność, włączając w to stronę internetową, która wychwala homoseksualne zachowanie i podaje informacje o tym jak stosować nielegalne narkotyki i „Podręcznik Analny” o tym jak się zaangażować w – z punktu widzenia zdrowia społeczeństwa – zachowanie wysokiego ryzyka. Strony te są bez wątpienia odrażające dla większości ludzi.

 

Spróbujcie sobie jednak wyobrazić młodzieńca, który ma problem z tożsamością płciową, który jest poddany propagandzie RFSL, a jest ona częścią programu nauczania jego szkoły. Wraca do domu i wchodzi na stronę RFSL i znajduje ten materiał – opłacany z pieniędzy podatników – który (pomimo tego, że dla większości ludzi jest odrażający)

jest bardzo pornograficzny dla młodego chłopca, który już ma problem z tożsamością seksualną. Nie ma też co do tego wątpliwości: podatni chłopcy wychowani bez wzoru ojca są najbardziej narażeni na tego rodzaju brudną propagandę. Jak zły może się stać człowiek czy organizacja? Dlaczego my jako obywatele godzimy się z tym co się dzieje w naszym kraju?

 

Ociąganie się większości Szwedów, żeby przeciwstawić się temu złu

Możesz się tylko zapytać: „jak do tego mogło dojść?” Ktoś kiedyś powiedział, że źli ludzie będą dominować tylko dlatego, że dobrzy ludzie nic nie robią. W swojej książce pod tytułem „W obronie małżeństwa” (Po Szwedzku: „Forsvara Aktenskapet”) Olof Djurfeldt omawia zsuwanie się naszego kraju do szamba niemoralności. W jednym rozdziale zatytułowanym „Uczucia nie mogą zastąpić argumentów” (strona 117) Djurfelds opisuje wywiad ze Stefanem Gustavssonem, sekretarzem generalnym Szwedzkiego Aliansu Ewangelicznego. Gustavssonowi zadano pytanie: „Czy chcesz powiedzieć, że dzisiaj trudno jest powiedzieć komuś: ‘ lubię cię jako osobę, ale nie lubię tego, w co się angażujesz,’ Gustavsson odpowiada z perspektywy swojego chrześcijaństwa: „Jest nam coraz trudniej prowokować kogoś przez powiedzenie: ‘uważam, że twoje działanie jest niewłaściwe.’ My Szwedzi możemy mieć z tym największe trudności ponieważ bardzo chcemy znaleźć wspólne zdanie. Często odbieramy krytykę jako całkowity osąd jakiejś osoby. Musimy jednak umieć zaakceptować siebie nawzajem jako ludzie i – używając określenia Biblijnego – wartość każdego człowieka jako stworzonego na obraz Boga, a równocześnie mówić jasno o tym jaki styl życia jest dobry i zdrowy.”

O to właśnie chodzi. My Szwedzi tak bardzo się boimy stanąć w obronie tego, w co wierzymy, a tak bardzo chcemy mieć ze wszystkimi pokój. W Szwecji jest takie znane powiedzenie: „Battre fly an illa fakta” (Lepiej uciekać [„odlecieć”] niż walczyć, co pokazuje tę cechę naszego wrodzonego charakteru. To też jest ta cecha naszej narodowej duszy, która wpuściła tsunami sodomii, która zalewa nasz piękny kraj przez ostatnich kilka dekad i ustanowiła homomafię jako potężną siłę w naszym społeczeństwie. Jest taka fundacja pod nazwą „Heritage Fund” (Fundacja dziedzictwa), z której główny champion homolobby (RFSL) jest hojnie opłacany.

 

[Ten narodowy charakter naszej duszy odgrywał ważną rolę w historii naszego kraju. Na przykład z tego powodu Szwedzi w roku 1941 – kiedy Naziści zwrócili się do nich z prośbą o pomoc w zajęciu Norwegii – chętnie zobowiązali się do tego (patrz ref. 30; dlaczego Niemcy nie zaatakowali Szwecji w czasie II Wojny Światowej”? i dlaczego my naród ”Aryjski” nadal wspieraliśmy armię Hitlera dostarczając twardą stal z naszych kopalń w Gallivare w północnej Szwecji poprzez port w Narviku, w Norwegii. To wszystko robiliśmy, kiedy reszta Europy wykrwawiała się pod żelazną pięścią Hitlera.

 

Ale później w czasie tej wojny, kiedy było już oczywiste, że Hitler będzie pokonany, zmieniliśmy nasze stanowisko i pozwoliliśmy na awaryjne lądowanie pilotom wojsk aliantów w południowej Szwecji, w drodze powrotnej do Anglii, po lotach bombardujących nad Niemcami. Innym powodem naszego bratania się z Niemcami w okupowaniu Norwegii mogło być to, że wielu oficerów naszych sił zbrojnych było właściwie antysemitami. Po wojnie dzieci w szkole uczono (ja byłem jednym z nich), że to była nasza „strategia neutralności”, która nas zachowała od strasznych skutków wojny. Jaka neutralność?

 

Inna uwaga: Antysemityzm widać dzisiaj w Szwedzkich meczetach. Pozostali w Szwecji Żydzi dzisiaj jakoś nie mają tej samej ochrony przed „brakiem szacunku”, jaką mają homoseksualiści. Nawet nasz rząd wydaje się być bardziej anty - Izraelski i pro muzułmański. Na przykład: rząd w kwietniu 2006 roku nagle odwołał ćwiczenia połączonych sił powietrznych we Włoszech (ref. 31) z innymi państwami, kiedy dowiedział się, że jednym z uczestników tych ćwiczeń miał być Izrael. W tym samym miesiącu przywódca organizacji terrorystycznej Hamas został zaproszony do naszego kraju (ref. 32). Nie było to bezpośrednie zaproszenie od naszego rządu, ale od anty Izraelskich grup w Szwecji. Możemy się doczekać tego, że będziemy się ubiegać o stanowisko wśród Muzułmanów w oczekiwaniu dnia, kiedy Szwecja stanie się krajem z muzułmańską  większością.]

 

Ale jak to często się zdarza, zawsze są tacy ludzie czy grupy w naszym kraju, którzy odważą się przeciwstawić ogólnemu trendowi obejmującemu homoseksualizm w naszym społeczeństwie. Jednym z przykładów już wspomnianych była sprawa pastora Ake Greena. Innym przykładem jest Kościół Ewangeliczny Jeruzalem. Zbór składa się z emigrantów do naszego kraju głównie z Etiopii. Na ich stronie internetowej http://www.j-e-c.org/faceliftup2/main.Swe.html jest umieszczony „Manifest dla wolności słowa i poparcie dla pastora Ake Greena”. Brali oni również udział w dużej liczbie w marszu demonstracyjnym dla poparcia Pastora Greena w związku z jego odwołaniem do sądu apelacyjnego.

 

Szwedzka homomafia i przykłady ich metod działania

Inny odważny Szwed odważył się stworzyć stronę internetową, która obnażała homoseksualny styl życia, podobną do tej strony, którą teraz czytasz. Jednak właściciel tej domeny musiał zamknąć tę stronę, kiedy on i jego koledzy w pracy i klienci byli szantażowani przez homolobby. W stylu tradycyjnej mafii, z powodu zastraszania ze strony homomafii, jego klienci nie chcieli już (albo może powiedzmy, nie odważyli się) z nim współpracować. Czy jest więc w tym coś dziwnego, że ludzie różnych zawodów o jakimś statusie w zawodzie i w interesach boją się wyrażać swoją opinię? W artykule The World Today (Świat dzisiaj) z 29 maja 2006 roku jest napisane (w części):

 

„Telefon, który dzwonił do jego domu o godzinie 1 w nocy został zgłoszony na policję. ‘Wiemy kim jesteś. Ty i twoja rodzina będziecie mieli problemy… Twoi klienci dowiedzą się kim jesteś…’ My wiemy kim jesteś … wszyscy cię znienawidzą … będziesz cierpiał, kiedy zostaniesz pokazany’ tak powiedział ten dzwoniący, według raportu policji. ‘Policja zamknęła sprawę z powodu braku dowodów, westchnął.

 

Człowiek ten nie mógł uwierzyć własnym oczom, kiedy pewnego dnia zobaczył nieznany samochód przed swoim domem rodzinnym. Przez otwarte okno telefon komórkowy był skierowany prosto na jego dom. ‘Zrozumiałem, że on robi zdjęcia domu, więc wybiegłem i udało mi się odczytać numery rejestracyjne samochodu. Była to niebieska Toyota. Skontaktowałem się z kartoteką rejestru samochodów i dowiedziałem się, że samochód ten należał do żony znanego aktywisty homoseksualnego i byłego policjanta, powiedział.

 

Zdjęcia jego domu plus nazwa ulicy niedługo po tym ukazały się na stronie internetowej tego człowieka. Te same zdjęcia niedługo pojawiły się na stronie człowieka, który jest dziennikarzem TT. [TT jest to nazwa oddziału radia w Szwecji.] Na jego stronie internetowej umieścili szczegółowe informacje o adresie, nazwisko tego człowieka i jego żony, plus link do jego zdjęcia .

 

‘Zastanawiałem się, czy ktoś nie siedzi w krzakach koło mojego domu i czeka na moje dzieci, kiedy wychodzą do szkoły, albo śledzi mnie na każdym kroku. Jest to nękanie i pełne prześladowanie,’ mówi, szczególnie zdenerwowany przez działanie dziennikarza TT. ‘Jest to bardzo poważne, kiedy dziennikarz, który powinien być godny zaufania, poświęca swój wolny czas, aby nękać mnie i moją rodzinę.’

 

Ten człowiek twierdzi, że bezkrytyczne nastawienie mas mediów do programu homoseksualistów jest przyczyną dlaczego tak się mogło stać. ‘Przed nimi zawsze jest rozwijany czerwony dywan, a nigdy nie są krytykowani przez media. Ci, którzy mnie nękali wiedzą, że mogą to robić bezkarnie. Wśród tych, którzy skontaktowali się z tym biznesmenem był ksiądz, który powiedział: ‘to nie było dobre dla twojego biznesu.’

 

Strona, na której były opublikowane ważne fakty na temat homoseksualnego stylu życia jest zamknięta od jesieni ubiegłego roku. Ludzie stający za tą kampanią nienawiści osiągnęli to, czego chcieli.”

 

Mając takie przykłady łatwo można zobaczyć dlaczego my Szwedzi, w większości boimy się sprzeciwiać złym siłom homoseksualizmu, pomimo tego, iż rujnuje to zdrowy i naturalny styl życia tak wielu naszych dzieci i młodych ludzi. Kto wśród nas chce ryzykować swoją pracę, karierę zawodową i pozycję w społeczeństwie? Nie wspomnę już bezpieczeństwa fizycznego żony i dzieci. O wiele łatwiej jest po prostu zignorować sprawę, nawet pastorom, którzy zbyt często zabiegają o popularność u możliwie jak największej liczny ludzi.

 

(???? Pisze):

Znalazłem waszą stronę przypadkowo przez afa. Miałem pewne pozytywne odczucia jeżeli chodzi o afa, gdyż sprzeciwiają się oni Nazistom. Ale wydaje mi się, że oni stosują przemoc w innych dziedzinach. Wstydzę się, kiedy czytam co zrobili  tobie. I jeszcze taka myśl: Dlaczego nie wybijają oni okien w naszych meczetach? Muzułmanie też nie są bardzo przyjaźnie nastawieni …wyroki śmierci w krajach muzułmańskich. Poczytam teraz więcej z twojej strony. Może będę mógł coś dodać. Odezwę się. Z wyrazami szacunku.,

Temu odwiedzającemu moją stronę chcę odpowiedzieć: Afa i wiele innych nieparlamentarnych grup (na całym świecie) odrzucają zasady demokracji. Postępują tylko według swoich zasad. Są to chłopcy i mężczyźni, którzy chcą mieć władzę bez żadnych zdolności przywódczych i często bez rozumu. Dlatego fantazjują o tym, że mają władzę przez terroryzowanie innych ludzi. Mogą występować pod nazwą taką jak Neonaziści, afa itp, ale są to tacy sami ludzie. Mogę dodać, że przewodniczący RFSL, Soren Andersson powiedział o mnie w wypowiedzi dla Dagen (codzienna gazeta), że „ to jest straszne, że człowiek nosi w sobie tyle nienawiści.” Ale powiedział również, że RFSL dystansuje się od ataków przeciwko nam (co wydaje się godne pochwały), chociaż „on rozumie takie działania”; stwierdzenie, które w oczywisty sposób osłabia jego słowa o odrzucaniu przemocy i może służyć jako usprawiedliwienie dla takich ludzi jak afa w ich działaniach terrorystycznych. Jeżeli chcemy zachować naszą kruchą demokrację i wykorzenić homomafię, to ważne jest, aby ludzie pełniący role przywódcze na każdym szczeblu zajęli mocne stanowisko przeciwko podżeganiu, przemocy i zastraszaniu. Oczywiście, że żadna organizacja nie może mieć wpływu na działania wszystkich swoich członków zawsze i wszędzie. Ale można mieć wpływ na niektóre wydarzenia. Na przykład można założyć, że RFSL ma jakiś wpływ na paradę wolności w Sztokholmie. Jak wobec tego jest to możliwe, że pozwolili oni na takie wydarzenie na paradzie wolności, gdzie goście rzucali strzałki do zdjęć „homofobów” takich jak Ulf Ekman, Alf Svensson i Papież? Jeżeli to nie jest podjudzanie, to co to jest? Papież ma oczywiście stała ochronę fizyczną, ale jak się musieli czuć ci inni?

 

Jeszcze jeden komentarz na temat reakcji homolobby na tę stronę internetową. Uważam, że ma to wiele wspólnego z tym, co powinno by uważane jako „typowe” lub „przeciętne” w społeczności homoseksualnej. Weźmy na przykład szeroko rozpowszechnioną praktykę stosunków analnych wśród mężczyzn. Praktykuje ją „tylko około 2/3 homoseksualistów”. Jest to jednak nadal większość i dlatego RFSL ma „Podręcznik Analny” jako centralną część na swojej stronie internetowej. Ta strona pokazuje nie tylko jak się angażować w stosunki analne, ale również kilka innych praktyk, takich jak „wylizywanie” i „piąstkowanie”. Wśród tych około 1/3 homoseksualnych mężczyzn, którzy jeszcze nie praktykują stosunków analnych – i niektórzy z nich mogą to nawet uważać za odrażające – jest oczywiste oburzenie na fakt, że inni ludzie mogą mylnie zakładać, że oni również się angażują w takie zachowanie. Jednak byłoby bardzo nie fair w stosunku do rodziców, gdybyśmy w tej naszej prezentacji na tej stronie nie opisali praktyk, w które angażuję się większość homoseksualistów. Wierzę, że jeżeli rodzice naprawdę rozumieją zachowanie homoseksualistów, które niesie wielkie ryzyko, to jest o wiele większe prawdopodobieństwo, że będą pomagać swoim synom w rozwoju męskości. Jest mnóstwo dowodów na to, że homoseksualista może się stać pedofilem o wiele bardziej niż heteroseksualny mężczyzna. Ale przeciętny homoseksualista nie jest pedofilem. Dla wielu z nich prawdopodobnie pedofilia jest czymś obrzydliwym. Dlatego utożsamianie się z grupą (homoseksualni mężczyźni), która ma wyższy „czynnik ryzyka”, że zostaną pedofilami, jest przez nich odrzucane. (co jest zupełnie zrozumiałe).Pomimo tego jest to sprawa, która musi być z tego samego powodu przedstawiana. Zakrywanie tego, albo nie mówienie o tym byłoby wielką szkodą dla rodziców.

 

Jak można zapobiec, żeby ten atak sodomii nie doszedł do waszego kraju

 

Głównym celem tej strony internetowej jest poinformowanie rodziców i dziadków o tym jak mogą zapobiegać, żeby ich dzieci nie stały się homoseksualistami. Jednak kiedy czytacie o nikczemnym rozwoju w naszym kraju i o tym jak homolobby osiągnęło status uprzywilejowanego, to może zadacie sobie pytanie: „co ja mogę zrobić, żeby zapobiec podobnemu rozwojowi w moim kraju?” Pozwólcie, że zasugeruję dwie rzeczy:

1. Przekazuj informacje o tym zagadnieniu ludziom w swoim otoczeniu i w swoim kraju. W internecie jest wiele stron, które zajmują się tym zagadnieniem. Jeżeli chodzi o moją stronę, to ja nie przyjmuję żadnych dotacji (chociaż niektórzy mi to oferowali). Natomiast jeżeli masz takie środki, to możesz je przeznaczyć na rozpowszechnianie informacji poprzez zamieszczanie ogłoszeń w miejscowej prasie i na wiele innych sposobów, jakie mogą być dostępne.

2. Bojkotuj produkty ze Szwecji. Szczególnie te firmy (np. Skandynawskie Linie Lotnicze SAS), które były głównymi sponsorami niechlubnej dorocznej ekstrawagancji w Sztokholmie pod nazwą „Parada Równości.”