Nr 6.
Përgjigje ndaj Shpërndarjes së Homoseksualizmit nga Grupet Fetare

Për të kuptuar pse lobi homoseksual pati kaq shumë sukses të papritur në Suedi, fillimisht duhet të shohim historinë e Suedisë rreth këtyre 150 viteve të fundit. 

Për qëllimin e këtij diskutimi, historia e vendit tonë në ref42 një shekull e gjysmë që kaluan mund të ndahet në tre “epoka”. 

1.  Varfëria dhe Shthurja Morale (rreth 1800-1883)
Gjatë gjysmës së dytë të shekullit të 19 vendi ynë u sëmur nga një varfëri dhe shthurje e madhe morale. Alkoolizmi dhe dhënia pas alkoolit ishin në rritje. Në serinë e detajuar “Historia e Suedisë” e botuar nga Bonirs në pjesën 9 lexojmë: “Industria dhe Lëvizjet Kombëtare Popullore” siç vazhdon (e përkthyer nga suedishtja): “Në raportin e parë vjetor nga Lëvizja Esëll e Suedisë e re, Rev. Viselgren thotë: ‘Disa herë punëtorët e fermave e merr rrogën e tij të plotë si pije alkoolike, dhe gjithashtu e lidh veten me një shumë të madhe parash dhe si rezultat duhet të punojë gjatë gjithë vitit pa pagesë. Edhe shërbëtoret zgjedhin ta marrin pagesën e tyre në formën e pijeve alkoolike.’”

2. Lëvizjet për të Qenit Esëll dhe Ringjalljet e Krishtera (rreth 1884-1960)
Në të njëjtin libër (pjesa 9 e serive “Historia e Suedisë”) lexojmë:
Në 1883 u themelua lëvizja Blu Bend dhe në 1884 u themelua Urdhri Ndërkombëtar i Templarëve të Mirë [IOGT]. Edhe nëse shpesh kishte konflikte të mëdha të brendshme nuk mund ta ndalonte përparimin e madh nga ana e lëvizjeve të të qenit esëll. Ajo që ishte karakteristike për këtë periudhë ishte ndikimi i dukshëm i krishterë...Në 1909 Lëvizje e të Qenit Esëll e Suedisë, që qe themeluar vetëm një vit më parë, bënë një marrëveshje për referendum mbi një Ndalimin e Alkoolizmit në Përgjithësi. Rezultati i votimit dha një pamje të qartë të fuqisë së Lëvizjes të së Qenit Esëll në atë kohë. Një numër i përgjithshëm prej 1,884,298 votash, që i përket 56% të votave të vlefshme dhe 99% e njerëzve që votuan, u hodhën në mbrojtje të Ndalimit.....Në 1917 u paraqit i ashtuquajturi ‘brattsystem’ që do të thoshte që çdo blerës i alkoolit duhej të përdorte një libër racionimi të alkoolit (në suedisht “motbok”)”

Rezultati i lëvizjes të së qenit esëll dhe ringjalljeve të krishtera ishte shumë i madh. Familje të tëra u nxorën nga mjerimi. Entuziazmi ishte ngjitës dhe shumë shembuj të jetës “para dhe pas” mund të gjendeshin kudo. Vendi ynë u shkul nga varfëria dhe shthurja morale. Statistikat janë shumë të qarta. Po vazhdoj me citimin e “Historisë së Suedisë” “Në 1861-1865 konsumi mesatar i pijeve alkoolike (duke përfshirë si të rriturit ashtu edhe fëmijët) ishte 10.7 litra për person. Në 1901-1910 ishte ulur në 7.2 litra për person dhe në 1950 në 5.2 litra...Jetët e anëtarëve aktivë përfshiheshin në shumë takime dhe mbledhje. E gjithë koha e tyre e lirë përqendrohej rreth kësaj....Ashtu siç edhe me lëvizje të ringjalljes së krishterë, fshatra dhe qyteza të tëra karakterizoheshin nga lëvizje e të qenit esëll.

Kishte edhe dy faktorë shtesë që ishin të pranishëm që nuk duhen anashkaluar. Në fund të shekullit bujqësia e shkallës së vogël akoma e sundonte ekonominë tonë dhe shumica e tokës së punueshme po zvogëlohej në mënyrë që ti ndahej brezave të rinj. Prandaj edhe emigrimi në Amerikë i rreth 1.5 milion suedezëve të varfër (një e treta e të gjithë popullsisë) e zvogëloi presionin. Të njëjtën gjë bëri edhe industrializimi dhe fakti që Suedia kishte burime të mëdha natyrore (psh. miniera dhe lëndë drusore) për të fuqizuar një ekonomi në rritje. 

3.  Epoka e Rënies Morale (nga 1960 deri sot)
Gjatë mesit të shekullit të kaluar populli jonë ishte duke mbledhur shumë shpejt frytet e rezultateve të së qenit esëll dhe të ringjalljeve të krishtera. Përsa i përket ringjalljeve të krishtera, kishat e reja ungjillore ishin mbushur plot me anëtarë që e donin dhe kujdeseshin për njëri tjetrin në mënyrë joegoiste. Shumica besonin që ata një ditë do të mbanin përgjegjësi ndaj krijuesit të tyre për mënyrën se si kishin jetuar. Lëvizjet ungjillore në vendin tonë e kishin bërë Suedinë një nga vendet me përqindjen më të lartë të “ungjillorëve” në Evropë (nëse fjala ungjillor do të thotë besim në Biblën si libër që duhet besuar dhe si harta e secilit për jetën vetjake në botë, dhe jo vetëm një libër “i shenjtë” historik).

Sot situata është krejt ndryshe. Në një sondazh të 2002 nga 25 vende (ref.40) u pyet pyetja e mëposhtme: “A besoni tek Perëndia?”  Më pozitivisht pyetjes iu përgjigjën në Portugali, ku 92 përqind e njerëzve shpallën besim tek Perëndia. Suedia ishte në fund të listës me vetëm 32 përqind që shpallnin besim tek Perëndia. SHBA ishte në 84% (e treta). Suedia ishte në fund të listës edhe në bazë të një pyetje tjetër, e cila ishte: “A besoni që ka ferr”? Në fund ishte edhe në bazë të një pyetje tjetër: “A shkoni në kishë të paktën një herë në muaj?” Suedia ishte në fund me 8 përqind (SHBA kishte 48 përqind).

Por edhe megjithëse e humbëm bazën tonë të krishterë, si mundet me kaq shpejtësi shthurja morale dhe sodomizmi në veçanti të pushtojnë vendin tonë të dashur? Megjithëse homoseksualizmi u çkriminalizua në 1944 deri në vitet 1970 sodomizmi nuk ishte aq i përhapur sa sot. Sot RFSL-ja (zëri më i lartë i homoseksualëve në vendin tonë dhe i financuar bujarisht me paratë e taksapaguesve) bind të rinjtë tonë që të eksperimentojnë në mënyrë që të gjejnë atë që është zgjedhja e tyre seksuale. Në faqen e tyre të internetit ata shkruajnë (ref.16):

"Kush Kap Cilin?  – Rreth seksit për ju që jeni të rinj dhe ‘në’
Një gocë takon një çun të lezetçëm. Çuni takon një çun tjetër. Çuni ndodh që të jetë me një gocë që sapo ka qenë me një gocë tjetër.
Provojeni seksualitetin tuaj! Ajo që jeni vetë, që doni të bëheni dhe për atë që keni kureshtje. Bota është e hapur dhe ka shumë gjëra për të provuar dhe çdo gjë është e mundur. Dhe sigurisht, pendoheni më shumë për ato gjëra që nuk i bëni se për ato që nuk bëni.”
(Fund i citimit nga RFSL-ja)

Nëse kjo nuk është një orvatje flagrante nga lobi homoseksual për të rekrutuar djem të rinj, çfarë tjetër është? Si mund të ketë ndodhur e gjitha kjo dhe cila ka qenë përgjigja e komunitetit të krishterë? Ndoshta një kuptim i faktorëve të fshehur mund të jetë një paralajmërim për vendet e tjera. 

Fuqitë e errëta të pazote filluan të mbretërojnë tek të krishterët në fund të viteve 1960. Ndodhi atëherë kur qeveria filloi ti shpërndajë para atyre denominacioneve që ranë dakord të plotësojnë disa kushte. Në fillim kushtet u dukën me qëllim të mirë. Megjithatë shumë zëra u ngritën duke thënë që Kisha e Lirë (në suedisht. “Frikyrka”) nuk duhet të pranojë para nga (dhe duhej që të dëgjohej) nga shteti, për shkak të pasojave të ardhshme të pakontrollueshme. Dhe tani ata kanë dalë që kanë pasur të drejtë. Sot rreth 21 denominacione të ndryshme marrin me miliona dollarë nga qeveria suedeze. Dhe sot, me kaq shumë kisha që kanë probleme financiare, kontributi nga qeveria është shumë i rëndësishëm. Por kushtet e vëna nga qeveria sot e kanë gjunjëzuar kishën. Nga një dokument me sfond ligjvënës lexojmë:
"Kushtet për një denominacion që të marrë mbështetje nga shteti janë që ata të mbanë dhe të forcojnë ato vlera mbi të cilat shoqëria jonë është ndërtuar dhe që denominacioni të jetë i qëndrueshëm”.  Por problemi për kishat sot është që “vlerat mbi të cilat është ndërtuar shoqëria jonë” kanë ndryshuar krejtësisht gjatë këtyre 30 vjetëve të fundit. Sot, toleranca e plotë dhe pranimi i tërë asaj që Bibla shpall të ligë është ajo “mbi të cilën shoqëria e sotshme është ndërtuar”. Si një shembull merrni denominacionin “Shoqata e Misionit Suedez” (në suedisht: "Svenska Missionsförbundet" ose "SMF").  Në konferencën e tyre vjetore në mars të 2002 ata miratuan një propozim që secila nga kishat e tyre lokale do të vendoste vetë nëse do të pranonin një pastor homoseksual apo jo. Kjo nuk ishte mjaft për anëtarët e parlamentit suedez të cilët ishin të shqetësuar se disa kisha të SMF-së do të diskriminonin pastorët homoseksualë edhe megjithëse ata do të ishin kandidati më i përgatitur. Prandaj qeveria hapi një hetim ndaj politikës së SMF-së për tolerancën (apo mungesën e tolerancës) ndaj homoseksualëve.

Në verën e 2002, kryesia e SMF-së e pa veten të thirrur para “Departamentit të Kulturës” për të shpjeguar veprimet e tyre. Pas takimit dhe bisedave (në 8 Korrik 2002) kryetari i SMF-së Krister Anderson deklaroi që ishte mëse i kënaqur me përfundimin e takimit (ref.41).  Megjithatë, akoma nuk dihet se çfarë marrëveshje kanë arritur. Por ajo që është e qartë është që SMF – dhe si rrjedhim të gjitha denominacionet e varura nga ndihma financiare nga shteti – nuk mund ti diskriminojnë homoseksualët që kanë përgatitjen e duhur për pastor dhe dhjak në kishat e tyre. Siç pritej, kryetari i SMF-së, Krister Anderson, ishte një nga ata që e pëlqeu ligjin e ri nën të cilin Ajk Grin u dënua me burg për predikimin e tij të diskutueshëm mbi mëkatet seksuale (ref.42). Në një letër javore që i dërgon njerëzve të tij ai tha që.....gjatë 35 vjetëve të tij në shërbesë, dhe gjatë 50 vjetëve që kishte dëgjuar predikime, ai kurrë nuk kishte hasur situata kur ato pjesë të Shkrimeve që merren me homoseksualitetin kanë qenë të nevojshme që të mësohen. Andersoni mendon që të krishterët e tjerë kanë pasur të njëjtin përjetim. Nuk mund të bëhet më e qartë se kaq. A është çudi atëherë pse SMF në 2002 vendosi ti hapë dyert e tyre dhe ti mirëpresë priftërinjtë homoseksualë në radhët e tyre?

Dhe Krister Andersoni nuk është i vetmi i tillë. Kjo ka depërtuar thellë në radhët e shumë denominacioneve. Dhe nëse mendoni që kjo është një rrethanë e ndyrë, atëherë mund të kuptoni më mirë pse pati një kritikë të gjatë dhe të egër nga shumë të ashtuquajtur të krishterë, kur Ajk Grini në 20 korrik të 2003 mbajti një predikim, pjesa e parë e të cilit merrej vetëm me këndvështrimin e Biblës jo vetëm për homoseksualitetin por edhe për të gjitha llojet e shthurjeve seksuale. (Pjesa e dytë merrej me mëshirën dhe faljen që Perëndia jep mes Krishtit). Një predikim i tillë nuk ishte dëgjuar në vendin tonë. Shumë vjet më parë ndoshta, por jo kohët e fundit.

Duhet të mbahet mend që një nga udhëheqësit e SMF-së u zgjodh së fundi të udhëheqë një nga kishat më të mëdha pentekostale në Suedi, kishën Filadelfia në Stokholm.

Në pranverën e vitit të ardhshëm, (11 mars 2003) prokurori për të drejtat e homoseksualëve, z. Hans Ytenberg, thirri një mbledhje të udhëheqësve të të gjitha prej 21 denominacioneve që marrin mbështetje financiare nga qeveria, për ti dhënë mësim mbi sjelljen dhe politikën që ata duhet të kenë me lobin homoseksual (ref.43).  Ky me të vërtetë ishte një mesazh i ftohtë ndaj denominacioneve, të cilat historikisht e quanin veten të lira nga ndikimi i qeverisë në doktrinat e tyre. Dhe si një vazhdim i takimit me prokurorin (Ytenberg), vetë qeveria (ditën e nesërme) shpalli që do të hapte një hetim të denominacioneve gjatë pranverës, për të parë nëse kishte diskriminim të homoseksualëve (ref.44).

Siç thamë më parë, lobi homoseksual tashmë e ka infektuar Kishën Suedeze (më përpara e quajtur Kisha Shtetërore Luterane). Shumica, por jo të gjitha denominacionet e tjera (shpesh të quajtura “kisha të lira” sepse ishin jashtë kontrollit të shtetit), deri tani nuk kanë pranuar që ata që janë hapurazi homoseksualë të jenë as udhëheqës dhe as anëtarë të zakonshëm. Ata kanë qenë një lloj “zone e lirë”. Prandaj, nuk është çudi që kjo situatë nuk i pëlqen lobit homoseksual.

Një shembull tjetër tragjik është Lëvizja Pentekostale (në suedisht: ”Pingströrelsen”).  Ky denominacion ishte më i madhi në vendin tonë dhe shumë i gjallë gjatë viteve të tij të fillimit 1910-1960. Leui Pethrus ishte themeluesi dhe udhëheqësi i “kishës së lirë” më të madhe nga 1910-1958. Ai vdiq në shtator të 1974. Një nga gjërat që themeloi ishte një nga partitë politike në Suedi, Aleanca Kristian-Demokrate (sot Kristian Demokratët (në suedisht: “Kristdemokraterna" ose "KD" për shkurt).  Pethrusi gjithashtu themeloi një gazetë të përditshme të krishterë të quajtur “Dita” (në suedisht: Dagen).

Nëse Pethrusi do të kishte jetuar deri sot ai nuk do ta kishte njohur më "Pingströrelsen".  Imoraliteti sot është futur në shumë bashkësi. Tek të rinjtë seksi para martesës është i zakonshëm dhe disa kisha kanë filluar ta pranojnë homoseksualitetin me krahë të hapura. Prandaj nuk ishte e çuditshme kur organizata rinore e KD zgjodhi një homoseksual, Erik Slotnerin, si udhëheqës.

Megjithatë, ka akoma disa grupe të mëdha dhe të vogla lëvizjesh ungjillore dhe karizmatike në Suedi. Ajo që Denominacioni Pentekostal (“Pingströrelsen”) – tani i varur nga mbështetja financiare e qeverisë – përfaqësonte dikur, tashmë është bërë Fjala e Jetës (“Livets Ord”) sot.  Dhe “Fjala e Jetës” – nën udhëheqjen e Ulf Ekmanit – nuk ka mbështetje nga qeveria jonë. Ata kanë shumë ndikim sidomos tek të rinjtë.

Prandaj, nuk ishte e çuditshme kur pamë reagime tërësisht të ndryshme nga udhëheqësi i “Lëvizjes Pentekostale” dhe udhëheqësi i “Fjalës së Jetës” ndaj (tani të famshmit) predikim të pastor Ajk Grinit, i mbajtur nga podiumi i tij në një kishë Pentekostale në Borgholm në 20 Korrik të 2003. Titulli i predikimit ishte “A Është Homoseksualiteti Gjenetik apo një Forcë e Ligë që Luan me Mendjet e Njerëzve?” Predikimi ishte për shthurjen seksuale dhe imoralitetet seksuale të të gjitha llojeve. Predikimi i Grinit ishte i mbushur me citime nga Bibla. Arsyeja për këtë predikim ishte barra që kishte pastor Grini për vendin tonë dhe të rinjtë pa asnjë drejtim moral. Grini u hodh në gjyq dhe në bazë të një ligji të ri suedez të quajtur “Nxitje Dhune ndaj Një Grupi Njerëzish” i miratuar më herët në 2003 – që i ndalon të gjithë që të “tregojnë mosrespektim” ose të “ofendojnë” çdo “grup njerëzish”. 

Më vonë Grini u dënua në gjykatën e shkallës së parë dhe u dënua me burgim. Në apelin në Gjykatën e Lartë (në suedisht: “Högsta Domstolen" ose "HD") Pastor Grini qartë e tregoi besimin e tij dhe arsyet për një predikim të këtij lloji:

"Pra, sfondi ishte se në 2002 unë ndjeva një barrë të madhe në shpirtin tim. Një trazim të madh në frymën time kur kuptova – dhe këtë e them në predikimin tim - shumë gjëra që kam vënë re dhe parë rreth meje për jetesën homoseksuale. Ishte gjithandej. Ishte në televizor, ishte në të gjitha mediat rreth meje që i referoheshin jetesës homoseksuale. Kështu ndjeva një trishtim të madh në zemër. Dhe sa më shumë që e përfshin shoqërinë tonë, aq më shumë mendova që udhëheqësit e kishave tona, udhëheqësit e denominacioneve, udhëheqësit, etj., duhet të dalin dhe të thonë që kjo nuk është normale. Kjo jetesë është jonormale. Por nuk ndodhi fare gjatë 2002. Dhe në fillim të 2003 fillova të përgatitem për predikimin që mbajta në 20 korrik të 2003. Dhe atëherë, lidhur me këtë, ndjeva që ishte diçka shumë e rëndësishme. Dhe këtu dua që të citoj një varg biblik të gjetur tek Ezekieli 3:17-19:

'"Bir njeriu, të kam caktuar si roje për shtëpinë e Izraelit; kur të dëgjosh ndonjë fjalë nga goja ime, do t'i lajmërosh nga ana ime. Në rast se unë i them të pabesit: "Me siguri ke për të vdekur", dhe ti nuk e njofton dhe nuk flet për ta lajmëruar të pabesin që të braktisë rrugën e tij të keqe për të shpëtuar jetën e tij, ai i pabesë do të vdesë në paudhësinë e tij, por unë do të kërkoj llogari prej teje për gjakun e tij. Por në qoftë se ti e lajmëron të pabesin dhe ai nuk heq dorë nga pabesia e tij dhe nga jeta e tij e keqe, ai do të vdesë në paudhësinë e tij, por ti do ta kesh shpëtuar shpirtin tënd'

Ajo që dua të them me këtë është që unë vetë kam përgjegjësinë si një shërbëtor i Fjalës dhe nuk mund ta hidhja në kurrizin e udhëheqësve të tjerë dhe arqipeshkvit, por unë vetë kam përgjegjësinë në bazë të shkrimeve që të pastroj ndërgjegjen time dhe ti tregoj njerëzve që mënyra si jetojnë është e gabuar. Dhe pastaj unë shpall që nëse i hedhin pas mëkatet dhe ndjekin Krishtin ata nuk do të vihen nën gjykim. Pastaj i lë të vendosin nëse do të vazhdojnë në jetesën e tyre homoseksuale apo to të kthehen nga ajo rrugë. Pra, ky ishte sfondi i predikimit tim. Përgatitjet për këtë predikim i fillova në fillim të vitit 2003.”
(Fundi i deklaratës së pastor Grinit para Gjykatës së Lartë.)

Për tekstin e predikimit të pastor Grinit dhe një sfond të detajuar që përfshin në hollësi pikat ligjore të gjykimeve të mëvonshme klikoni këtu.  Duhet mbajtur mend që pastor Grini ka qenë pastor në “Lëvizjen Pentekostale” për shumë vjet me rradhë.

Siç u tha, reagimin ndaj predikimit të Grinit nga udhëheqësi i “Denominacionit Pentekostal” ishte shumë më ndryshe se ai i udhëheqësit të “Fjalës së Jetës”.

4. Denominacioni Pentekostal
Më 13 qershor të 2004, vetëm 2 ditë para gjyqit të Grinit në Gjykatën e Shkallës së Parë, udhëheqësi i kishës më të madhe në Denominacionin Pentekostal (pastor Hedin i “Kishës Filadelfia” në Stokholm, Suedi) dha një intervistë me gazetën e përditshme suedeze, Svenska Dagbladet. Hedini tha si më poshtë [ref.45]: “Mendoj që ishte e pavend nga ana e Grinit të fliste në atë mënyrë për një grup njerëzish dhe nuk besoj se ka prova për atë që ka thënë. Ajo që ai tha nuk pranohet nga Denominacioni Pentekostal dhe unë e shoh këtë si përjashtim.”

Pra, sipas Hedinit, Grini “nuk kishte prova për atë që thoshte” edhe megjithëse predikimi i tij ishte plot me citate nga Bibla. (Klikoni këtu për një kopje të plotë të predikimit të Grinit i mbajtur më 20 Korrik të 2003.)

Dhe përsëri dy ditë me vonë (të njëjtën ditë me gjyqin e Grinit) Hedini, në një intervistë me gazetën e vet ditore (Dagen), dha një deklaratë të njëjtë (ref.46). Vetëm imagjinoni se sa të lehtë ja bëri Hedini gjyqtarëve të korrektë politikisht dhe të zgjedhur (të quajtur “nämndemän”) – zakonisht me ambicie për karriera politike – ndërsa po e dënonin Grinin me një muaj burgim në 29 Qershor të 2004. Ata e kufizuan veten me një muaj meqenëse ky ishte krimi i parë i Grinit dhe ai nuk kishte pasur dosje më parë.
Ajk Grini – vetë një udhëheqës besnik i denominacionit Pentekostal për 33 vjet – tha që “u ndje sikur i kishte ngulur thikën mbas kurrizit një koleg pastor”.

Pak kohë pas dënimit, pastor Grini mori një letër nga një “vëlla” në kishën e pastor Hedinit (Filadelfia) në Stokholm. Ai shkruante që ishte homoseksual dhe që ai dhe partneri i tij ndjeheshin si në shtëpinë e tyre si anëtarë të kishës së pastor Hedinit. Ai madje shtoi që ai “fliste në gjuhë të panjohura njësoj mirë si të gjithë të tjerët”. Edhe udhëheqësi rinor i partisë KD “të krishterë” (e themeluar nga udhëheqësi Pentekostal Leui Pethrus) është një djalë homoseksual i betuar haptazi (Erik Slotner) i cili tha që Ajk Grini meritonte një dënim të rëndë me burg për predikimin e tij. 

Shumë mund të thonë që kjo është provë e qartë që diçka i mungon tej mase mësimit nga podiumi. Ata argumentojnë që karakteri i Perëndisë nuk ka ndryshuar që nga koha e krijimit. Është e vërtetë që Perëndia ka një marrëdhënie të veçantë me “popullin e Tij”, Izraelitët në Dhiatën e Vjetër, dhe që kishte ligje të çifutëve që nuk i përshtaten më ndjekësve të Jezusit. Por karakteri (natyra) e Perëndisë nuk ndryshon. Ai që është nga përjetësia në përjetësi dhe që është i njëjtë dje, sot dhe nesër, si mund të kthehet 180 gradë? Si mundet Ai që një herë tha (Levitiku 18:22-25): "Nuk do të kesh marrëdhënie seksuale me një burrë, ashtu si bëhet me një grua; është një gjë e neveritshme. Nuk do të bashkohesh me asnjë kafshë duke u ndotur me të…" sot menjëherë ti mendojë këto veprimtari si normale? Nëse ai i urrente mëkatet seksuale të homoseksualitetit dhe bestialitetit – deri në atë masë sa ti dënonte me vdekje – si mund ti pranojë menjëherë tani? Dhe Jezusi vetë i krahasoi mëkatet e Sodomit me mëkatet më të rënda. Duke mos mbajtur anën e askujt, duhet të themi se pastor Hedini vetë – sikundër disa udhëheqësve të tjerë të denominacionit – ka deklaruar publikisht që beson se veprat homoseksuale janë mëkat.

Në një zhvillim të kohëve të fundit, pastor Hedini dha dorëheqjen nga pozita e tij si udhëheqës i kishës më të madhe të Denominacionit Pentekostal (Kisha Filadelfia në Stokholm). Ai u zëvendësua në 22 tetor të 2006 nga pastor Niklas Piensoho i cili është nga denominacioni SMF (shih më sipër). Dhe këto kohët e fundit denominacioni ka pasur probleme financiare. Ndoshta si rezultat i rënies së anëtarësisë dhe i mosdhënies me sakrificë të anëtarëve të mbetur.

5.  Fjala e Jetës
Nga ana tjetër, udhëheqësi i Fjalës së Jetës (pastor Ulf Ekmani) në 2 gusht të 2004 deklaroi në një titull të madh të gazetën e tyre të përditshme Bota Sot ("Världen Idag") (ref.47): “Ajk Grini ka mbështetjen e 5500 personave këtu”.  Artikulli në vazhdim lexonte (pjesërisht): “’Perëndia e bekoftë Ajk Grinin’ tha Ulf Ekmani dhe e gjithë bashkësia u ngrit në këmbë në një duartrokitje spontane...Ekmani vazhdoi: ‘Është një turp i madh për krishterimin në Suedi kur asnjë udhëheqës i denominacioneve nuk ka shprehur mbështetjen për Ajk Grinin’”. 

Ashtu si edhe reagimi i ndryshëm midis “Dagen” dhe “Världen Idag”, siç u pa më sipër, nuk u çudita aspak kur:
1. “Dagen”, ishte një nga 14 gazetat e përditshme vendore (nga 42 gjithsej) që e hodhi poshtë reklamën time të kësaj faqe interneti kur e prezantova në fillim (në suedisht) në verën e 2006. Dageni lexohet akoma nga shumë të krishterë në vendin tonë.
Dhe që
2.  “Världen idag” ishte një nga 28 (nga gjithsej 42) gazetat ditore që e pranoi reklamën time në faqet e tyre kur kjo faqe interneti u prezantua në verën e 2006. 

Çështje Doktrinale
Po përsa i përket doktrinës biblike mbi temën e homoseksualitetit, mund të pyesë dikush? Si mendojnë denominiacionet e “kishave të lira” si Denominacioni Pentekostal, për këtë?  

Pra, Kisha Shtetërore Suedeze e vjetër – sot e quajtur “Kisha Suedeze” pas një ndarje nominale nga shteti – udhëheq prezantimin e një doktrine të re mbi këtë temë. Denominacionet e tjera e kanë ndjekur këtë. Në një numër të fundit të revistës rinore Pentekostale Gyro (e botuar nga Grupi Botues Filadelfia) doktrina e re tregohet në një numër të veçantë mbi homoseksualitetin (ref.48). 

Në këtë numër të Gyro jepen dy “interpretime” të Biblës pa asnjë udhëzim për lexuesit e rinj se cili është interpretimi i drejtë. Nën titullin “Homo – OK apo jo?” të dyja interpretimet jepen anash njëra tjetrës nën titujt “Kundër” dhe “Për”. Kolona “Kundër” jep versionin tradicional dhe biblik të çështjes. Kolona “Për” jep një interpretim të ri i cili thotë (ref.49):
“Kur Pali shkruan për “jonatyroren” tek Romakët 1:26-27 dhe për tradhtinë bashkëshortore tek 1 Korintasve 6:9-10 është e nënkuptuar që ai po flet për një situatë ku mbijeton abuzimi meshkujve të vjetër ndaj djemve të rinj. Prandaj ky varg nuk është relevant për një situatë ku merremi me marrëdhënie të themeluara homoseksuale.”

Në artikullin e Gyros nuk ka asnjë shënim për lexuesit e tyre të rinj se cila nga këto interpretime është biblike. Si mundet diçka që Perëndia, Jezusi dhe apostujt ta deklarojnë të neveritshme dhe të papastër, menjëherë të bëhet diçka që është në vijë me mësimet biblike? Të ngatërron mendjen. Jezusi vetë e ka vënë sodomizmin në anën e mëkateve më të rënda (Mateu 11:24).

Në të njëjtin botim të Gyro, shohim gjithashtu disa artikuj të tjerë që “e veshin” homoseksualitetin me petkat e diçkaje krejt normale dhe të pranueshme tek të krishterët. Një nga artikujt është për “Stefanin”, një djalë 18 vjeçar që e shpall veten hapur si homoseksual dhe që “Perëndia ka qenë një mbështetje e ndershme” në zhvillimin e tij (ref. 50).  Ky djalë i mjerë ka nevojë për këshillim dhe jo që të intervistohet publikisht nga një gazetar i pamëshirshëm dhe i papërgjegjshëm që kërkon një lajm ekskluziv, dhe për këtë arsye hedh nam të keq në një djalë të ri. Dhe meqenëse Gyro mendohet që është një botim i krishterë, nëse ju duhet që ta bëjnë jetën seksuale të Stefanit publike, atëherë pse nuk i inkurajojnë të rinjtë e tyre të luten urgjentisht për çlirimin e Stefanit. Nëse jo, atëherë mundësia është që Stefani së shpejti do të përfshihet në veprimtaritë e rekomanduara në “Udhëzuesin Anal” në faqen e internetit të RFSL-së (ref. 13). Atë nuk do ta presë një pamje rozë dhe e shëndetshme siç i thotë revista lexuesve saj të rinj. Jetesa homoseksuale zakonisht është një progresion i shthurjes.


Një nga autoritetet më të mëdha dhe i njohur në skenën ndërkombëtare mbi Dhiatën e Re dhe interpretimin e saj është profesor Kris Karagunis. Kur ai botoi librin e tij të fundit “Homoerotik”, (i botuar nga XPMedia (ref. 51) ai e kundërshtoi interpretimin e ri të mësimit tradicional të Biblës mbi homoseksualitetin që K.G. Hamari dhe revista Gyro kishin sugjeruar. Prandaj ai u qortua nga lobi homoseksual në Universitet që donin që ai të jepte dorëheqjen nga vendi i tij si profesor në Universitetin e Lundit. 

Siç thasë më parë, interpretimi i ri në vendin tonë lindi nga “Kisha Suedeze” e cila deri në vitin 2000 ishte Kisha Shtetërore Luterane (“Svenska Statskyrkan”).  Kohët e fundit, Kisha Suedeze udhëhiqet nga një udhëheqje që anon tepër nga ana e homoseksualëve. Sigurisht që jo i gjithë kleri i është shitur homoseksualitetit, por shumica e udhëheqjes janë shitur. Dhe emërimi i priftërinjve homoseksualë, “bekimi” i marrëdhënieve homoseksuale, shtytja për martesa plotësisht të vlefshme homoseksuale, etj., tashmë janë vënë në punë në shumë vende në Kishën Suedeze. Arqipeshkvi jonë i rënë K G Hamar ka shtruar rrugën për këtë zhvillim të ndyrë dhe këtë spirale në rënie të moralit. Përveç përkrahjes së fuqishme të agjendës homoseksuale ai gjithashtu ka mohuar fuqinë e mrekullueshme të Jezus Krishtit. Një nga thëniet e tij të zakonshme është ky për lindjen e virgjër të Krishtit (ref. 52):
”Nuk mund të them që e besoj. Por e rëndësishmja është ajo që do të thotë. A duhet detyrimisht lindja e virgjër të nënkuptojë një akt biologjik? Për mua është një përkufizim i qartë teologjik, një mënyrë e së thënit që është diçka e veçantë për Jezusin. Ai nuk është i vetmi në historinë botërore për të cilin është thënë që është lindur nga një virgjëreshë”. 
Pa marrë parasysh deklarata të tilla nga Hamari, atij i duhet disa herë që të dalë para kishës së tij dhe të lexojë me bashkësinë e tij nga libri Rrëfimit të Besimit Luteran: “Unë besoj në Jezus Krishtin, Biri i vetëmlindur i Perëndisë, Zoti ynë. I cili u lind nga Virgjëresha Mari...”. Si lidhet kjo me ndershmërinë intelektuale? Nuk ishte çudi as kur Arqipeshkvi Hamar deklaroi që disa vargje biblike duhet të përfundojnë në “grumbullin e plehrave të historisë”.

Motra e Hamarit (Ana Karin Hamar) është një priftëreshë e emëruar lezbike në Kishën Luterane në Upsala. Në lidhje me orientimin e saj seksual ajo ka thënë:
“Situata për mua është që mund të jetoj si homoseksual pikërisht sepse përjetoj bekime aq të mëdha të Perëndisë, saqë mund ti mund paragjykimet dhe diskriminimin.” (Uppsala Nya Tidning, 17 nëntor i 2004).

Fondacioni Ungjillor i Vendit Kombëtar (në suedisht: “Evangeliska Fosterlands Stiftelsen” ose EFS) është një lëvizje e besimtarëve të thjeshtë brenda Kishës (Luterane) Suedeze me theks në punën e misioneve dhe aktiviteteve të besimtarëve. EFS ka qenë e përfshirë në punë misionare në Etiopi për një kohë shumë të gjatë. Në 1959 disa organizata misionare nga shumë vende të ndryshme të cilat punonin në Etiopi, u mblodhën së bashku dhe formuan lëvizjen e Kishës Ungjillore Etiopiane Mekane Yesus (EECMY). Pra, kemi pasur një marrëdhënie të gjatë me EECMY, e cila ka pasur një rritje spektakolare që në formimin e saj dhe sot ka plot 5 milion anëtarë (popullsia e Etiopisë është rreth 78 milion). Për shkak të, mes tjerash, punës misionare të hershme dhe të vazhdueshme në Etiopi nga organizata suedeze, duke përfshirë edhe EFS-në, ishte normale që shumica e ndihmës për vendet e huaja nga vendi ynë ka shkuar në Etiopi.

Verën që vjen Mekane Yesus do të ketë një konferencë të madhe në Adis Abeba. Kisha Suedeze, duke përfshirë pjesëmarrjen nga EFS, kishte planifikuar të dërgonte një delegacion me arqipeshkvin tonë në krye të tij. Por kryetari i Mekane Yesus i pati dërguar dy letra në janar arqipeshkvit, duke i kërkuar sqarim për vendndodhjen e Kishës së tij mbi martesat homoseksuale dhe “bekimin” e bashkimeve të partnerëve ose martesave. [Në një anketë të kohëve të fundit nga 70 besimtarë aktivë në Kishën Suedeze, plot 75% nuk do të kishin problem për të martuar çifte homoseksuale.]

Të dyja letrat e Mekane Yesus nuk morën përgjigje nga Kisha Suedeze. Prandaj, ata u këshilluan së fundi nga Mekane Yesus që nuk ishin të mirëpritur në konferencën e kësaj vere (ref.53). Nuk duhet theksuar se ky ishte një zhgënjim i thellë për shumë priftërinj dhe besimtarë udhëheqës të Kishës Suedeze. Në vend të një udhëtimi interesant në Etiopi, atyre i duhet të rrinë në shtëpi, duke menduar mbi pasojat e fesë së tyre të re. Ironia e madhe pas kësaj është që të gjithë udhëheqësit e Kishës Suedeze (Luterane) ndoshta e mendojnë veten më “përparimtarë” se Mekane Yesus meqenëse kanë një histori kishtare më të gjatë. Pa dyshim besojnë që një ditë në të ardhmen, kisha e re që ndihmuan të mbjellin në Etiopi, me ngadalë do të “përparojë” në pranimin e plotë të mëkatit të homoseksualitetit. Siç shkruhet: “Duke e deklaruar veten të urtë, u bënë të marrë, dhe…..” (Romakëve 1:22-32)  

Duket sikur një fe e re e ka pushtuar vendin tonë. I gjithë ky pranim i agjendës së lobit homoseksual është çiftuar me një interpretim shumë të keq të asaj që Jezusi mësonte për ferrin. Do ta keni shumë të vështirë sot të dëgjoni ndonjë mesazh nga podiumi mbi këtë temë për të cilën Jezusi mësoi kaq shumë.

Përpara se të largohej Jezusi i tha dishepujve të tij për Frymën e Shenjtë që do të vinte (Gjoni 16:8): “Dhe kur të ketë ardhur, ai do ta bindë botën për mëkat, për drejtësi dhe për gjykim. Për mëkat, sepse nuk besojnë në mua; për drejtësi, sepse unë po shkoj tek Ati dhe nuk do të më shihni më; për gjykim, sepse princi i kësaj bote është gjykuar.”  

Ky është plani i kryer nga Fryma e Shenjtë. Por në vendin tonë sot është një ngjarje shumë e rrallë të predikosh për gjykimin e përjetshëm. Por gjatë gjithë historisë së krishterë mesazhe të tilla i kanë nxitur mëkatarët të vijnë tek kryqi dhe të pendohen. Në vend që Jezusi ti heqë barrën e tmerrshme të mëkatit, parulla e sotshme është “ungjillëzimi miqësor”. “Ejani bashkojuni kishës tonë sepse është diçka e shëndetshme për ju dhe fëmijët tuaj që të merrni një dozë të mirë feje dhe etike!”. Vërtetësia e Ferrit është diçka që shumë të krishterë në vendin tonë sot thjesht nuk e besojnë. Ata besojnë që Jezusi duhet të jetë tallur kur foli rreth ferrit ose ai vetëm donte ti trembte njerëzit duke i bërë kështu dishepuj dhe ndjekës të Tij. 

Në vend të kësaj, një reputacion i favorshëm nga bota, që është e mbytur në mëkat, bëhet më e rëndësishme se madje edhe mandati i Krishtit. Prandaj, nuk është për tu çuditur që Denominacioni Pentekostal rregullisht kërkon dhe paguan për anketa dhe sondazhe të mendimit publik për popullaritetin e denominacionit të tyre në shoqërinë tonë. Herën e fundit atyre i erdhi keq që rezultatet treguan një rënie të popullaritetit dhe ja hodhën shumicën e fajit “çështjes së Ajk Grinit”. Gjë shumë e dukshme në fjalët e vetë Mjeshtrit (Luka 6:26): “Mjerë ju, kur të gjithë njerëzit do të flasin mirë për ju, sepse në të njëjtën mënyrë vepruan etërit e tyre me profetët e rremë.” dhe gjithashtu (Mateu 5:11 dhe 12): “Lum ju kur do t'ju shajnë dhe do t'ju përndjekin dhe, duke gënjyer, do të thonë të gjitha të zezat kundër jush, për shkakun tim. Gëzohuni dhe ngazëllohuni, sepse shpërblimi juaj është i madh në qiej.”  Dhe gjithashtu (Luka 6:22,23): “Lum ju, kur njerëzit do t'ju urrejnë, do t'ju mallkojnë dhe do t'ju fyejnë, do ta shpallin emrin tuaj si të keq, për shkak të Birit të njeriut. Gëzohuni atë ditë dhe hidhuni nga gëzimi, sepse ja, shpërblimi juaj është i madh në qiell”.

Ose Krishti ose Denominacioni Pentekostal duhet ta kenë kuptuar të gjithë gabim. Nuk mund të kenë të dyja palët të drejtë. A është për tu çuditur nëse të rinjtë tanë (ose të tunduar ose tashmë të ngarkuar me barrën e homoseksualitetit) nuk gjejnë asnjë drejtim të fortë nga disa nga të ashtuquajturit denominacione ungjillore. “Ju jeni kripa e tokës; por në qoftë se kripa bëhet e amësht, me se mund ta rifitojë shijen? Nuk vlen për asgjë, veçse për t'u hedhur dhe ta shkelin njerëzit.” (Mateu 5:13)


Përmbledhje e Reagimeve nga Grupet e Krishtera në Suedi
Në bazë të diskutimeve të mësipërshme (dhe me disa përgjithësime të dukshme) reagimi i të krishterëve në Suedi ndaj përhapjes së tmerrshme të homoseksualitetit futet në një nga tre grupet e mëposhtme:
1. Kisha e rënë.  Kjo zyrtarisht është Kisha Suedeze (në suedisht: "Svenska Kyrkan") ku pranimi i homoseksualitetit është virtualisht i plotë. Shumë nga priftërinjtë janë haptazi homoseksualë dhe shumica e madhe (më shumë se dy të tretat) thanë që në një anketë të kohëve të fundit që ata nuk kanë pengesa të bekojnë bashkimet homoseksuale. Për më tepër, arqipeshkvi K. G. Hamar ka deklaruar që shumica e besimeve qendrore të luteranëve i përkasin “koshit të plehrave” (në suedisht "soph_gen").

2. Kishat e Lira (në suedisht "Frikyrkan").  Përhapja e pranimit të homoseksualitetit ndryshon disi. Për shembull, SMF-ja (e udhëhequr nga Pastor Krister Anderson), tashmë i ka hapur dyert e saj ndaj pastorëve homoseksualë (përderisa ata gjithashtu pranohen nga bashkësitë vendore). Lëvizja Pentekostale (në suedisht "Pingst FFS") nuk i kanë pranuar deri tani pastorët homoseksualë në radhët e tyre. Megjithatë, udhëheqësi i tyre (Pastor Sten-Gunar Hedin) e ka hedhur poshtë me vendosmëri mesazhin e pastor Ajk Grinit dhe vazhdon ta kritikojë për predikimin e tij. Gazeta “Dagen” ka filluar të tregojë gjithmonë e më shumë anësi ndaj homoseksualizmit. Shumë denominacione në këtë grup janë bërë të varura nga kontribute financiare të vazhdueshme nga qeveria suedeze me pasoja që ti ftojnë homoseksualët në radhët e tyre. Me financat në rënie për disa nga ta (psh. "Pingst FFS") do të bëhet gjithmonë e më e vështirë për të mos pranuar kërkesa të tilla nga qeveria.

3.  Kisha e quajtur “Fjala e Jetës” (në suedisht "Livets Ord") e udhëhequr nga Pastor Ulf Ekman.  Ky grup punon pa asnjë mbështetje financiare nga qeveria. Dhe Ulf Ekmani tha pas predikimit të Ajk Grinit kundër homoseksualitetit: "“Ajk Grin ka mbështetjen e 5,500 personave këtu” dhe "Perëndia e bekoftë Ajk Grinin" dhe e gjithë bashkësia u ngrit në këmbë për një duartrokitje spontane. Ekmani vazhdoi: “Është një turp i madh për krishterimin në Suedi kur asnjë udhëheqës i ndonjë denominacioni nuk ka shprehur mbështetjen e tij për Ajk Grinin”. 

Kisha Suedeze (kisha e rënë) ka qenë pjesë e qeverisë suedeze (në suedisht "Statskyrkan") por u bë e pavarur nga qeveria disa vjet më parë. Me këtë ndryshim pasuritë financiare dhe pronat e patundshme u bënë pjesë e pasurisë së tyre të sotshme. Prandaj, është e arsyeshme që ata do të “punojnë” më gjatë se shumica e “kishave të lira” ndërsa vendi ynë bëhet gjithmonë e më shumë i pafe dhe i sodomizuar.

Pra, ku i lë e gjitha kjo viktimat e jetesës homoseksuale?
Mbani mend, shumica e viktimave të saj ishin ata që ishin keqtrajtuar seksualisht dhe traumatizuar si fëmijë të vegjël. Meshkujt e rinj të keqtrajtuar seksualisht kanë 7 herë më shumë gjasa të identifikohen si pederastë apo biseksualë sesa moshatarët e tyre që nuk janë keqtrajtuar. 

Dua ta mbyll këtë pjesë me një citim nga një libër i Kupelianit: “Marketingu i së Ligës; Si Radikalët, Elitistët dhe Pseudoekspertët Na E Shesin Neve Korrupsionin e Fshehur Si Liri”. Kupeliani shkruan në faqen 35 (theksimi është shënimi im):

“Aktivistët homoseksualë mendojnë që çështja e tyre është e njëjtë me atë të lëvizjes së së drejtave civile të zezakëve të viteve 60. Të qenit me prejardhje afrikane sigurisht që nuk përfshin ti shpëtosh ndërgjegjes tënde dhe krijuesit të asaj ndërgjegje – Perëndia.

Por është pikërisht për arsye të këtij ndryshimi që lëvizja e “të drejtat civile pederaste” është (në themelin e saj) jo për ndryshimin e ligjeve në mënyrë që homoseksualët të kenë mundësi të njëjta për përparim ose hyrje siç ishte për zezakët gjatë viteve 60. Homoseksualët tashmë jetojnë në liri dhe (përveç individëve që kanë probleme me pedofilinë) mund të jetojnë, punojnë apo luajnë në çdo vend që duan. Në të vërtetë, si grup, homoseksualët kanë një nivel të ardhurash më të artë se popullata e përgjithshme amerikane. (Dhe gjithashtu kanë shumë më tepër kohë të lirë dhe aktivitete themelore politike meqenëse shumicën e kohës nuk i duhet të shqetësohen për shpenzimin dhe kohën që duhet për të rritur fëmijë).

Pra, nuk bëhet fjalë për të drejta.  Bëhet fjalë për ripërcaktimin e së vërtetës dhe censurimin e të gjitha kritikave në mënyrë që homoseksualët militantë të jenë të rehatshëm në “jetesën” e tyre pa u shqetësuar nga realiteti.

Mbani mend, të gjithë ne – duke përfshirë edhe homoseksualët – kemi një ndërgjegje (ai standard i dimensionit tjetër që Perëndia ka vendosur në secilin nga ne) që shkakton në ne konflikt të brendshëm kur bëjmë diçka të gabuar. Por nëse i biem pre forcave të errëta që nuk i kuptojmë dhe si rrjedhim fillojmë ti mbrojmë fiksimet dhe veset tona, atëherë fillojmë ta konsiderojmë ndërgjegjen tonë si armik. Dhe megjithëse mund të jemi disi të suksesshëm në shuarjen e alarmit të brendshëm, çfarë ndodh kur e njëjta kjo ndërgjegje e hedhur poshtë shfaqet te një njeri tjetër dhe na afrohet duke na shqetësuar? Ne ndjehemi të kërcënuar.

Prandaj, ndjejmë tërheqjen për të shuar ‘zërin e ndërgjegjes’ – jo vetëm atë brenda nesh, por edhe atë tek të tjerët, që ka tendencën të rigjallërojë ndërgjegjen tonë me të cilën jemi në luftë. Kjo do të thotë që ne nuk mund të durojmë mos rënien dakord. Thjesht nuk mund ta durojmë. Na bën që të ulërasim. 

Për homoseksualin që jeton në mohim, pra, edhe një ofertë me dashuri për ndihmë nga një, le të themi, shërbyes i krishterë që ka qenë më parë homoseksual ose këshillues ‘i terapisë riparuese’ – që të ndihmojë në heqjen e dhënies mbas homoseksualizmit – duket si urrejtja më e ligë dhe abuzive. Në fakt, është dashuria e vërtetë – të cilën e keqkuptojmë si urrejtje dhe ‘përbuzje’ thjesht se na bën të ballafaqohemi me të vërtetën që nuk është e mirëpritur tek ne.”