Nr
3 |
Kjo pyetje u ngrit nga prokurori në gjyqin e Ajk Grinit në 19 janar të 2005, në Gjykatën e Apelit në Jonkeping. Prokurori, Kejll Ingveson, deklaroi që nuk ka mbështetje shkencore që të sugjerojë që homoseksualët janë më shpesh pedofilë por në të vërtetë heteroseksualët kanë më shumë ngjasë të jenë pedofilë. Çfarë gënjeshtrash, shpifjesh dhe plehrash! Një përgjigje e saktë ndaj kësaj pyetje duhet të ishte shumë e rëndësishme për politikën publike. Nëse heteroseksualët me të vërtetë kanë më shumë ngjasë të bëhen pedofilë, kjo do të thotë që disa punë dhe veprimtari duhet të rezervohen për homoseksualët. Duhet të jenë homoseksualët ata që punojnë me fëmijët tanë në kopshte, ti marrin djemtë në kampe për të kaluar natën, etj., për të ulur mundësinë e ngacmimit seksual të fëmijëve. Por nëse e kundërta është e vërtetë atëherë sigurisht që është krejt ndryshe. Pata treguar më përpara në tekstin kryesor shumë prova që çdo homoseksual ka më shumë ngjasë të bëhet pedofil sesa një heteroseksual. Faktet janë fakte dhe nuk duhen mbuluar kot për të qenë në rregull me korrektesën politike nëse kemi të bëjmë me individë të ndershëm intelektualisht. Këtu ndjek një analizë tjetër e një baze të dhënash të gjerë. Edhe megjithëse prirja është shumë e dukshme, është pak e paarritshme të kesh numrin e duhur për shkak të disa arsyeve të dukshme. Meqenëse pedofilia është akoma një veprim kriminal dhe viktimat vetë nuk e dinë si apo as nëse duhet të denoncojnë, shumica e saj ndodh pa u bërë asnjëherë pjesë e statistikave. Edhe nëse një ngacmues kapet, nuk është gjithmonë e mundur që të vendosësh orientimin e tij (ose të saj megjithëse shumë më rrallë) seksual. Sidomos në shoqërinë tonë të korrektesës politike çështja nuk bëhet gjithmonë e dukshme. Si mashkulli ashtu edhe femra mund të ngacmojnë seksualisht një djalë apo një vajzë. Pra ka katër kombinime. Dy nga katër ngacmimet (femra ngacmon një djalë dhe mashkulli ngacmon një vajzë) janë heteroseksuale në karakter dhe si rrjedhim bëhen zakonisht nga persona me “orientim” heteroseksual. Ngjashëm, dy të tjerat (femër dhe vajzë dhe mashkull dhe djalë) kryhen nga persona me orientim homoseksual. Cila, pra është më e zakonshme? Ngacmimi heteroseksual apo ngacmimi homoseksual? Një studim i gjerë mbi këtë temë u krye nga Zyra e Drejtësisë të SHBA – Statistikat e Zyrës së Drejtësisë në vitin 2000 të bazuara në të dhëna të mbledhura nga 1991 deri në 1996 në 12 shtete në Amerikë (Alabama, Kolorado, Ajdaho, Illinoi, Ajua, Masaçusets, Miçigan, Dakota e Veriut, Karolina e Jugut, Juta, Vermonti dhe Virxhinia). Këto shtete ishin pjesë e NCVS-së (Anketa Kombëtare e Krimit të Viktimizimit) dhe baza e të dhënave njihet si NIBRS (Sistemi Kombëtar Raportues i Bazuar në Incidente). Emri i studimit është “Sulme Seksuale mbi Fëmijët e Vegjël siç Raportohet tek Forcat e Ligjit: Karakteristikat e Viktimave, Incidenteve dhe Kriminelëve”. Studimi u udhëhoq nga Dr. Hauard Snajder dhe është (ref.11). Të dhënat mbështetëse tregohen edhe (ref.12). Ja pikat e dukshme të studimit: 1. Nga 57762 kriminelë të
identifikuar nga viktimat kategoritë e tipit të sulmeve seksuale janë si më poshtë: 2. Afërsisht të gjithë
kriminelët në sulmet seksuale të raportuara në polici ishin meshkuj (96%).
Prandaj, si një dyshim i arsyeshëm, të marrim me mend që 4% e femrave patën
një kategori të përafërt si ajo e 96% e meshkujve. 3. Përqindjet e kategorive
(nën pikën 1) janë një kombinim i të gjitha grupeve të moshave. Por nëse
marrim parasysh vetëm çështjet e sulmeve seksuale me viktima nën 18 vjeç (ngacmim seksual i fëmijëve), shohim që (nga tabela 1 e raportit) që Vini re se plot 54.2% (=100%-45.8%) e të gjitha “përdhunimeve me forcë” ndodhin ndaj femrave “18 vjeç e sipër” ndërsa vetëm 21.2% (=100%-78.8%) e të gjithë “sodomizmit me forcë” ndodhin ndaj meshkujve “18 vjeç e sipër”. Kjo sigurisht që pasqyron faktin që femrat janë akoma të pambrojtura nga përdhunimi (një veprim heteroseksual) në moshën kur meshkujt mund ta mbrojnë veten fizikisht ndaj sulmeve në mënyrë të madhe. 4. Duke bashkuar raportin
e incidenteve nga pika 3 më sipër me ato të pikës 1 nxjerrim këtë përfundim: Prandaj, le të marrim parasysh atë që kemi: 19.2% e të gjitha sulmeve seksuale janë pa dyshim raste të ngacmimit heteroseksual të fëmijëve dhe 6.3% e të gjithë sulmeve seksuale janë pa dyshim raste të ngacmimit homoseksual të fëmijëve. Kjo jep një përpjesëtim të 3:1 (=19.2/6.3) çka do të thotë që 1 në 4 (25%) e të gjitha rasteve të pedofilisë (ngacmimeve seksuale të fëmijëve) bëhen nga homoseksualët dhe 75% nga heteroseksualët. Raporti i heteroseksualëve dhe homoseksualëve në popullatën e përgjithshme ndryshon nga shteti në shtet dhe nga një periudhë e qytetërimit njerëzor në tjetrën. Por baza statistike e të dhënave ishte nga 1991 deri në 1996 në 12 shtete të SHBA. Gjatë kësaj kohe u sugjerua që 2-3% e popullatës ishte homoseksuale. Nëse përdorim një mesatare prej 2.5% nxjerrim që 25% e të gjithë ngacmimeve të fëmijëve u kryen nga 2.5% e popullatës që është homoseksuale. Ky është një mbipërfaqësim i një faktori 10. Me fjalë të tjera: duke përdorur këtë metodologji nxjerrim përfundimin që një homoseksual “i mesatares statistike” ka 10 herë më shumë ngjasë të jetë pedofil sesa një person heteroseksual “i mesatares statistike”. Siç thamë më sipër, ky përfundim u bazua mbi krahasimin e dokumentacionit kriminal të “përdhunimit me forcë” dhe “sodomizmit me forcë” gjatë një periudhe 6 vjeçare (1991-1996) në 12 shtete të SHBA. Përfundimi është i njëjtë me atë që kanë sugjeruar një numër i madh burimesh të tjera. Për shembull, shihni një raport të fundit nga Xhon Dauerti i quajtur "Pedofilia Më e Shpeshtë tek Pederastët " (ref.38), Secili mund të argumentojë se sa të sakta janë këto shifra. Duhet pranuar që ato varen nga baza e të dhënave që është në dispozicion për metodologjinë e përdorur. Por nuk mund të vihet në pikëpyetje fakti që meshkujt homoseksualë kanë më shumë ngjasë (shumë më tepër) që të jenë apo që të bëhen pedofilë sesa meshkujt heteroseksualë. Të paktën nga përfundimet e hulumtuesve intelektualisht të ndershëm. Provat janë të tepërta. Analiza e mësipërme dhe analiza të tjera të ngjashme përmbajnë shifra dhe statistika të shumta. Shifrat tregojnë faktet bruto. Por ato kurrë nuk mund të tregojnë sasinë e pamasë të dhimbjes dhe vuajtjes njerëzore mbas tyre. Në 7 shkurt 2005, prifti i çpriftëruar Pol Shanli u dënua për ngacmim seksual të fëmijëve gjatë dhjetëvjeçarëve të tij që kishte shërbyer si prift në kishën katolike. Ai do të dënohet me burgim të përjetshëm. Të gjithë duhet ta lexojnë këtë histori [ref.39] dhe të mësojnë për vuajtjen njerëzore dhe “ferrin në tokë” që një nga viktimat e tij të shumta iu ishte dashur të kalonte. Dhe guximin që tregoi kjo viktimë në dëshminë e dhënë ndërsa drejtësia po vihej në vend për Shanlin. Sot shumë lobi homoseksualë rreth gjithë botës po shtrojnë rrugën për një ulje të “moshës së lejimit” për aktet homoseksuale. Është e dukshme që kurrë nuk dëgjojmë për ndonjë grup lobi pederast me një program për të mbrojtur fëmijët tanë nga pedofilia. Përkundrazi. Është e vërtetë që ka edhe pedofilë heteroseksualë. Njerëz të sëmurë. Por nuk do të gjeni ndonjë grup heteroseksual që hapurazi mbron pedofilinë heteroseksuale si homoseksualët e NAMBLA-s (Shoqata Amerikanoveriore e Dashurisë Burra-Djem). As nuk do të gjeni ndonjë grup heteroseksual që hapurazi të kërkojë uljen e moshës së lejuar. Dhe nuk do të gjeni një komunitet heteroseksualësh të shkojnë në Tajlandë për të festuar një ekstravagancë heteroseksuale siç bën komuniteti pederast me “Ditën Pederaste” dhe festime të tilla çdo vit. Tajlanda, mbi çdo vend tjetër është famëkeqe për prostitucionin e fëmijëve. |