Се работи за иднината на вашето дете

РАЗОТКРИВАЊЕ НА МИТОВИТЕ ЗА
СЕКСУАЛНАТА ОРИЈЕНТАЦИЈА

Ако не сте швеѓанин или не живеете во Шведска, кликнете овде како би се запознале со воведните информации на оваа веб-страница.

Се надевам дека следните информации ќе ги прифатите со отворен ум, бидејќи не сакам никого да повредам. Кога се запознав со оваа вистина, бев поттикнат да је изнесам, бидејќи се загрижив за нашите деца и внуци.

ПРЕДУПРЕДУВАЊЕ !

Оваа веб-страница НЕ Е за деца. Одреден дел од материјалот, кој е изложен тука, го преземав од официјалната веб-страница на главната хомосексуална организација во Шведска, RFLS, која воглавном е финансирана од парите на оние кои го плаќаат својот данок. Материјалот е доста непристоен и нечист по природа, а тука е прикажан заради следните причини:
1. Тоа е пример на оноа со што мораме да се соочуваме ние во Шведска и што финансираме со нашите пари од даноците. Ова е пример на предупредување што може да и се случи на одредена нација, кога разулавената содомија ќе добие поголем статус.
2. На загрижените родители им го покажува начинот на живот од кој би сакале да ги запазат своите деца, а за тоа треба да бидат високо мотивирани.
3. На загрижените здравствени лица им покажува зошто се очекува следната сериозна сексуално преносна епидемија. Како што ќе видите и ќе разберете, различни видови на користење на аналниот отвор – со кој се служат повеќе од 2/3 на машки хомосексуалци – имааат далекосежни јавни здравствени ефекти.

Имајте на ум дека извртениот начин на живот – кој на RFSL му е толку важен и без ниту малку срам промовиран, не само на нивната веб-страница, туку и во нивниот опширен материјал – нешто што е дел од програмата на нашето јавно образование. Како што ќе видите, нечистотија и простотија има во изобилие. На најголем број на луѓе RFLS материалот им е без сомневање премногу одвратен и одбивен. Но, на ранливите деца помеѓу нас, од кои многумина се борат со проблемот на идентитетот на полот, кога ќе се вратат од училиште и ќе ја отворат RFLS веб-страницата, материалот таму не им нуди ништо помалку од чиста порнографија.

Ако сосема сакате да ги избегнете напатсвијата према RFSL материјалот, ќе бидете јасно предупредени. 

Неодамнешни вести:
Една од темите на разговор на програмата за време на Pride Festival-от (парада на хомосексуалците) во Стокхолм, минатото лето била отворената дискусија на водачите на повеќето политички партии во нашата земја. Една од темите од посебен интерес за RFSL, но не и за сите Швеѓани, била дали младите момчиња треба да носат женски здолништа во предшколска возраст или за време на основното образование. Не е случајно дека баш таа тема, инаку глупава работа за која политичките водачи би требало да дебатираат, им е посебно драга на RFSL, имајќи во предвид дека хомосексуалната заедница многу добро знае дека хомосексуалноста обично започнува со збунетоста по прашање на полот во раната возраст. Ако таа програма ја предложат рано во училиштата, ранливите момчиња би можеле еден ден да постанат хомосексуалци и понатаму да го зголемуваат нивото на хомосексуалното лоби поврзано со растот на силата, парите и влијанието. Можете да читате повеќе за такви забуни по прашањето на полот (почеток кај најголем дел од хомосексуалците) подолу под Мит 2.

Вовед
Се викам Рон Линден. Јас сум швеѓанин од Скане, најјужната област во мојата земја. Јас сум дипломиран инженер на Калмерс Универзитетот во Гетеборг, Шведска. Докторирав 1982. година на на Универзитето Калифорнија во Давис. Но, од пред неколку години наназад моето истражување се оддалечи од полето на инженерството. Моето скорешно истражување беше на полето на науката за однесување (Behavioral Science). Посебно пребарував во подрачјето на хомосексуалноста, нејзините корени и почетоци. Она што го дознав навистина ме изненади. Спротивно на вообичаеното мислење на мнозинството луѓе и најчесто не е „политички исправно“ во нашето време. Ме промени од личност која беше индиферентна за оваа тема во личност која постана хомофоб (види забелешки подолу), кој на големо се плаши од ефектот на уништување од активностите на хомолобито врз нашите деца во нашата земја. Затоа се чувствувам должен да им кажам на другите – а особено на родителите и на дедовците и бабите – она што го дознав. Посебно се чувствувам должен да ги изложам трите вообичено прифатени митови. Сакам да ја спречам хомосексуалната појава помеѓу нашите потомци. Особено татковците имаат многу важна улога во развојот на машкоста кај своите синови. Освен последниот линк од страничното мени, оваа тема не се обработува од религиозно или морално гледиште. Нагласок ќе буде на хомосексуалноста помеѓу мажите, за што имам добра документација во врска со почетоците и развојот. Развојот на лезбијанизмот помеѓу жените не е исто така добро проучен. Затоа, оваа презентација е наменета за родителите, дедовците и бабите и не е за оние кои веќе постанале хомосексуалци. Повторно, ќе ве молам, забележете: Оваа не е за вас, ако веќе сте ја прифатиле хомосексуалната ориентација.

Белешка:
Постојат два вида на хомофоби (страв од хомосексуалност). Прв вид се оние кои се плашат од влијанието кое хомосексуалното застапување и популаризација во медиумите ќе го имаат на нашите деца. Ова вид на хомофоби вклучува голем број на луѓе во нашата земја. Некои се плашат, бидејќи хомомафијата им се заканува физички на нив и на нивните семејства, како што ќе видиме покасно во примерите. Другите се плашат од заканите од ненасилна природа. Тоа можат да бидат стравови на религиозните работници дека ќе престане финансиската поддршка од владата (освен ако не отворат членство и свештенство за хомосексуалците), како што ќе видиме. Или деловен човек се плаши дека ќе ги изгуби своите клиенти заради заплашувањата од хомомафијата. Или тоа се луѓе од било која професија што се плашат дека хомогрупите или медиумите ќе би обележат како хомофоби.

Најголем дел хомофоби од првиот вид се најчесто хомофоби од вториот вид, бидејќи се плашат од вознемирување, ако јавно го искажат своето мислење. (Луѓе што не се хомофоби од првиот вид се нарекуваат хомофили, а како такви не можат да бидат ниту хомофоби од втор вид, имајќи во предвид дека хомомафијата никогаш не може да им се заканува ниту да ги заплашува). Оние што се хомофоби од двата вида (многу мал број) се оние што се плашат од влијанието на хомосексуалната агенда на нашите деца и исто така се загрижени за својата сигурност и/или сигурноста за својата кариера или работа, затоа што се удусиле да го кажат своето мислење. Секако, постојат и сиви подрачја помеѓу да се биде хомофил или хомофоб од бил кој вид.

Не е за деца
Она што ќе го претставам не е материјал кој би требало да го читаат. Принципите што ќе ги научите треба да ги примените на вашите деца, но информацијата како таква е наменета само за вас како родител. Мојата презентација е поделена на следните делови:

1. Која сексуална ориентација е најпожелна за вашето дете или внук? Без адекватни информации во врска со хомосексуалниот начин на живеење и различните начини на пракса што е поврзана со тоа, не да можете да одлучите до кој степен сакате да го промовирате развојот на една од двете ориентации (хомо или хетеро).  

2. На кој начин можете, со тек на растењето и созревањето на вашето дете, да ја поставите основата на сексуалната ориентација што ќе се развие во пубертетот? 

3. Дали детето е родено хомосексуално или хетеросексуално? Дали е тоа во гените?  

СОДРЖИНА

Воведот и трите дела (митовите) се поделени на следните поднаслови (ако кликнете на било која тема или поднаслов веднаш ќе ви се појави текстот): 

Вовед
Упатства
Бесплатни книги
Патување по Шведска


Мит број 1: Хетеросексуалните и хомосексуалните начини на живот се еднакво здрави и пожелни.
1. Просечна старосна доба
2. Користење на нелегални дроги
3. Зачестеност на самоубиства
4. Зачестеност на педофилија

5. Сексуално преносливи болести (СПБ)
6. Неверност на партнерот
7. Општествена и религиозна прифатеност
8. Абнормална усмереност на секс
9. Ректални проблеми

Мит број 2: Неможе да влијаете на вашето дете за каква сексуална ориентација ќе се одлучи кога ќе дојде во пубертет.
1. Хомолобито ги прекрива веродостојните резултати од обемното пребарување
2. Извештај од исртажувањето Bieber et al (UP. 4)
3. Донесени заклучоци
4. ПАРАДА НА СРАМОТ
5. Повеќе за улогата на таткото
6. Заедничка улога на двата родитела
7. Хомолби во САД ги напаѓа оние што се не слагаат со нивната агенда
8. Хомолоби во Шведска ги напаѓа оние што не се слагаат со нивната агенда

Мит број 3: Сексуалната ориентација е наследна. Предодредена е со гените.
1. Пристрасни резулатати од истражувањата од страна на хомолобито
2. Kallman
3. Bailey-Pillard (1991)
4. Bailey-Dunne-Martin (2000)
5. Уште едно лажно поручување (Hamer, Hu, Magnusson, Hu и Pattatucci)
6. Bearman-Bruckner (2001)
7. Simon LeVay (1991)
8. Хипотеза на пренаталните хормони
9. Трендови на неодамнешните хомосексуални „истражувања“

Вовед

Упатства:
Во тек на презентацијата ќе се повикувам на три типа на упатства.

Tип 1. Како би ја ограничил главната презентација, одредени позадински материјали ги ставив во линкови, што ќе ги најдете на лвата страна на менито. Каде и да видите потцртан број (како Бр 1), дополнителни информации за таа работа ќе најдете така што веднаш ќе притиснете на тој број или ќе отидете на левата страна и ќе го притиснете истиот број.

Tип 2. Одреден материјал е преземен од неколку книги, што се користат како извор за презентација. Упатствата за овие книги се појавуваат како "УП." (со големи букви), потоа се наоѓа бројот и после тоа бројот на страницата во книгата каде што таа информација се наоѓа. Најголем дел од овие книги се повикуваат на други научни материјали. 

Tип 3. Еден дел од материјалот од книгите (изворот) што го сметам за посебно значајен го означив со "уп." (мали букви) позади кој се наоѓа број. Овој начин на упатства исто така го користам и за одредени веб-страници на Интернет. Некои од овие упатства, особено RFSL-овите веб-страници нема да се појават, бидејќи кога некоја тема е остро нападната заради нивниот одбивен материјал, тогаш тие само ја затвараат страницата. Затоа незнам дали некој линк е сеуште важечки (дали сеуште активно постои) што значи дека страницата може за момент да ви се смрзне. Но, материјалот што јас го употребив е доста свеж на веб-страницата од Март 2007. Сите упатства на овој тип (тип 3) имаат директна врска (линк) што значи потребно е само да се притисне уп. број. Испишување на сите три типа на упатства (“бр.”, “УП.”, “уп.”) може да се направи со притискање на линк на дното од левото мени.

Назад на содржина

Бесплатни книги:
Ако сте родител или стар родител, имате дете (или внук) помлад од 16 години, можете да добиете некој материјал од нас бесплатно. Материјалите можат да се пронајдат така што ќе притиснете на линкот „бесплатни книги“ на дното од менито или под „контакт“ на хоризонталното мени на врвот на страницата.

Сите бесплатни материјали се на англиски јазик. Сиот останат материјал што не ви е достапен бесплатно може да се купи на (на пр.) www.amazon.com.

Контакт
Исто така можете да ме контактирате по писмен пат на следната адреса:

Ron Linden
Kungsgatan 12
211 49 Malmö
Sweden

Назад на содржина

Патување по Шведска
Планираме да посетиме многу градови по Шведска, каде ќе даваме бесплатни материјали. Погледнете го нашиот распоред под линкот „патување“ по Шведка на менито на врвот на страницата. Исто така ќе дадеме оглас во локалните дневни новини кога ќе дојдеме во одреден град. Понекогаш локалната штампа не го прифаќа нашиот оглас. Конечно, говориме за информации кои RFSL и нивните симпатизери сакаат да ги сокријат од родителите и старите родители. 

Најнова белешка: Тргнавме на ова патување 2005. година, но нема да биде довршено заради постојаните закани од хомомафијата во нашата земја. За останатите информации од патувањето види го линкот на менито на врвот на страницата по името „хомолоби или хомомафија“?” 

Назад на содржина

Да започнеме сега со митот под број 1.

Мит број 1: Хетеросексуалните и хомосексуалните начини на живот се еднакво здрави и пожелни  

Зошто е неопходно да се посматраат хомосексуалните делувања што превладуваат?
Во својата книга “After the Ball: How America Will Conquer Its Fear of Gays in the ‘90s” (“После балот: Како Америка ќе го победи стравот од хомосексуалците во 90-те години) (New York: Penguin, 1989) – која всушност постана библија на хомосексуалната агенда – запишале маркентишки гениалци Кирк и Мадсен (страна 146):
“Кога сте многу различен и луѓето ве мразат еве што треба да направите: најнапред морате некако да се појавите во општеството и да бидете што е можно повеќе сличен; тогаш и само тогаш – кога вашата мала разлика е конечно прифатена – можете да почнете да ги преставувате вашите други карактеристики, една по една. Прво го забивате врвот на клинот. Како што вели една поговорка, дозволете и на камилата да влезе со носот во вашиот шатор и наскоро ќе влезе со целото тело.”

Понатаму велат (страна 155):
“Имаме намера да ги промениме просечните амерички чувства, ум и волја, по пат на планиран психолошки напад во облик на пропаганда која ќе ја храни нацијата преку медиумите. Имаме намера да го свртиме механизмот на предрасуди во наша корист – користејќи ги истите процеси со кои Америка не мрази, ќе ја свртиме нивната омраза во срдечно прифаќање – без разлика дали им се допаѓа тоа или не”

Кирк и Мадсен понатаму објаснуваат (страна 155-156):
“При обраќањето го пресликуваме природниот процес на стереотипното учење со следниот резултат: чувствата што противниците ги имаат кон исправните момци ги приспојуваме кон ознаката „хомосексуален“, со ослабување или евентуално со замена на нивните лоши чувства кон таа ознака и кон претходниот стереотип … Додека во случајот на „замаглување“ целта е да му се покаже на припадникот отфрленост од неговата група заради неговите предрасуди против хомосексуалците, во случај на „обраќање“ целта е да и се покаже на неговата група дека добро се снаоѓа помеѓу хомосексуалците. Да повториме, тешко дека просечна личност, која природно и поучена, скоро неизбежно чувствува она што го гледа дека неговите пријатели го чувствуваат, автоматски реагира на доволно пресметаниот оглас.

Што се однесува на вистинитоста на огласот, Кирк и Мадсен арогантно изјавуваат (страна 154):
"Не е важно тоа што огласите се полни со лаги. За нас не, бидејќи ги користиме за етички добар учинок, како би се соочиле со негативните стереотипи кои се преполни со лаги, па дури и злобни.”

Тука во Шведска камилата е веќе цела влезена во шаторот. Швеѓаните ги проголтаа лагите на широко и на големо. RFSL веќе ги “представија своите карактеристике една по една”. Само ако ги опишеме, ќе можете (како родители) да го спасете вашето дете од таквиот начин на живот. Само кога ќе сватете дека нивните “oгласи се лага” ќе барате и ќе ги најдете неопходните алати како да го спречите хомосексуалниот развој кај вашето дете.

Значи, да ги споредиме двата начини на живот. Но, прво да се договориме – и покрај лагите од огласите на RFSL и нивните поддржувачи – дека хомосексуалните и хетеросексуалните луѓе се од иста вредност. Сите луѓе имаат еднаква вредност. Сите би требало да се сложат околу тоа. Сепак, ако говориме за тоа која сексуална ориентација е пожелна и за поединците и за општеството, мислењета се различни. Постои една група која тврди дека хомосексуалниот начин на живот со својот табу недостаток и со слободата на уживање на било кој секс, е попожелен начин на живот. Но, постојат и оние кои веруваат дека хетеросексуалниот начин на живот е попожелен и во врска со гледиштето на поединецот и во врска со гледиштето на општеството.

Сега ќе ги спореди двата начини на живот како вие како родители би можеле да одлучите на кој начин сакате да го усмерите вашиот потомок и доследно на тоа да ги усмерувате. Бидејќи говориме за тоа што ви е на вас како на родител пожелно, ќе говориме само за тоа што е најдобро за вас и за вашите потомци, а не и за резултатите во општеството во целина (нпр. Медицинските трошоци за лечење на сексуално преносливите болести, цена која ја плаќа општеството заради злоупотреба на дрогите, како на останатите медицински истражувања им недостигаат средства заради засиленото сконцентрирање на СИДАта итн.). Споредбата на двата начини на живот го открива следното:

Поголем дел категории се меѓузависни. На пример: злоупотреба на дрогу, самоубиства и преносливите болести влијаат на просечната возраст. Во одредени оштествени и религиозни окружја (каде хомосексуалниот начин на живота не е прифатен) зачестеноста на самоубиства помеѓу веќе развиените хомосексуалци може да биде зголемена што е компензирано со многу помалиот процент на хомосексуалци. Со други зборови: Апсолутниот број на самоубиства во таква култура е веројатно помал. Но, кога личноста ќе постане хомосексуалец, тој или таа, склона е да почини самоубиство. Исто тако мора да имаме на ум дека говориме за статистички процени. Со други зборови за вероватноста на одреден исход. На пример: постојат хомосексуалци кои немаат СПБ, додека постојат хетеросексуалци кои имаат многу СПБ.

Kорен на проблемите кај машкиот хомосексуалниот начин на живот – одделно од моралниот аспект и од аспектот на верност – се различни облици на анален секс. Ова е значајно средишна работа на тој начин на живот, како што покажува и “Aналниот прирачник” (up. 13) на RFSL-овата официјална веб-страинца. Околу две третини мажи хомосексуалци практицираат различни видови на анален секс и слични активности. Како последица на тоа настануваат многу задравствени болести и поврзани проблеми. Помеѓу човештвото се очекува следната епидемија.

Да ги погледнеме сега одблизу секое од овие 9 подрачја на споредба.

Назад на содржина

1. Просечна возраст.
75 години од табелата за хетеросексуални мажи е заснована на статистичките податоци од САД за сите мажи. Неможев да најдам некоја директна статистика за хомосексуалците, веројатно заради историскиот проблем на класифицирање на мажите како хомосексуалци заради стигмата која обично се поврзувала со таквиот начин на живот. Сепак, успеав да најдам различни извори кои го потврдуваат за 20 години пократкиот животен век помеѓу хомосексуалците: уп.1 (Psychological Reports (2005; 96:693-697) и уп.2 (1997; International Journal of Epidemiology 1997; Vol. 26, 657-61) и двата се спомнуваат во уп.3 (Yet Another Study Confirms Gay Life Expectancy 20 Years Shorter – Уште едно проучување потврдува дека просечната возраст кај хомосексуалниот живот е за 20 години пократка).

Назад на содржина

2. Користење на нелегални дроги. 
Доволно е само да се посети RFSL веб-стрнаицата и да се свати дека помеѓу хомосексуалците е вообичаено користењето на нелегални дроги. Ако некоја организација во нашата земја би можела да се смета за претставник на хомосексуалната заедница тоа е RFSL. Конечно, таа организација прима големи износи на пари, од оние кои го плаќаат данокот, од нашата влада како би ги финансирале активностите како што се нивната веб-страница и други програми на регрутирање. Да ја погледнеме сега нивната страница (уп.4). Тука самите можете да го видите списокот на вообичаените нелегални дроги заедно со опис како да се користат одредените дроги. Да погледнеме на пример Екстази (Ecstasy) (попатно речено тие погрешно го пишуваат овој збор), дрога која е највеќе на употреба на хомосексуалната сцена. Упатството како да се користи вели: Пијте редовно вода, но не повеќе од половина литар секој саат”. Исто така имаа упатства како да се користи амфетамин, кокаин, кристалниот метадон, ГХБ, ЛСД и така натаму. Самиот ги проучував веб-страниците на многуте други организации во нашата земја – Националната организација на мотористите, Шведската заедница за спречување на крутоста спрема животните и многу други организации - но ни една од нив не дава препораки на своите членови како да ги користат нелегалните дроги. Значи, очевидно прашање е: „зошто постои толку силен соодност помеѓу нелегалните дроги и сексуалниот начин на живот?”

Одговорот се наоѓа на една друга веб-страница на RFSL-a. Mорам да признаам дека размислував дали би го вклучил и овој материјал. Навистина е одвратен за најголем дел нормални луѓе. Но, конечно тоа се наоѓа на RFSL-овата веб-страница и подобро објаснува од зборови, зошто се толку присутни нелегалните дроги. На оваа веб-страница на RFSL (уп.5) пишува:

“Лижање на анусот – чмарочижање”
За неиницираниот учесник, средбата на јазикот и анусот е мистерија, болна па дури и одбивна. Но, за искусниот учесник тоа е него на земјата. Една од омилените пози помеѓу чмаролисците е кога едниот седи раширен над лицето над другиот и му ги растегнува образите. Во таква позиција чмаролижачот може на секаде досегне со својот јазик.”

Со други зборови: “за почетникот тоа е одвратно, но за искусниот учесник е небо на земјата”. Самиот овој факт – дека е одвратно за почетниците – објаснува зошто се користат нелегални дроги како би се извршила оваа пракса. Истата работа се случува за време на многу други активности што хомосексуалците ги практицираат (на паример таканареченото “тупаничење” (секс со тупаница) итн.). Добро е познато дека искусните постари мажи сакаат да ги иницираат младите мажи и деца во „мистеријата“ на различните сексуални пракси. Како, кога нашиот судија, на Врховниот суд, Leif Thorsson барал и платил за хомосексуални услугу 20 годишен млад човек во Стокхолм (Бр 1). Покасно ќе се посветиме повеќе на овој феномен. Читајќи ја веб-страницата на RFSL ќе сватите дека постои напредок во сексуалните искуства. Довчерашните прости и изопачени дела денеска веќе не се доволни.

Nazad na sadržaj

3. Зачестеност на самоубиства.
Познато е дека проценката на самоубиства од 17.6 на 100,000 од сите граѓани во тек на една година (4-5 поголема кај мажите отколку кај жените). Разбирливо е дека нема веродостојна статистика за зачестеноста за самоубиства помеѓу хомосексуалците. Многу самоубиства се случуваат помеѓу младите луѓе кои се борат со развојот на хомосексуалноста кај нив бидејќи (трагично) никогаш не им е пружена помош ниту можност за развој на нивната машкост. Значи, тешко е да се спознае вистинската причина за самоубиства помеѓу таквите адолесценти. Меѓутоа, извршено е истражување за неуспешните обиди за убиство каде личноста преживеала (нормално) и каде можело да се извлече причината за обид за убиство (уп.6; "Однос помеѓу ризикот на самоубиство и сексуалната ориентација: Резултати на проучување на становништвото”). Сите проучување уверливо упатуваат на тоа дека има многу повеќе случаеви на обиди за самоубиство помеѓу хомосексуалните мажи и адолесценти. Некои од главните причини за емоционалните трауми што се поврзани со самоубиствата на хомосексуалците се:

1). Кога „предхомосексуално“ момче влезе во пубертет, често пати до тогаш доживувало отфрленост од своите врсници. Во тек на годините на созревање често се чувствувал дека не е како останатите момчиња. Ова веќе придонело за емоционалната траума кај него. Итно му треба друго момче (или момчиња) кои ќе ја потврдат неговата машкост. Наместо тоа, она што тој често добива е RFSL пропагандата, која го влече све подлабоко и подлабоко во хомосексуалниот начин на животот.

2). Ако тогаш „излезе“ како хомосексуалец уште повеќе доживува исмејување и отфрлување од повеќето луѓе. Можеби ќе го отфрлат дури и членовите на неговото семејство. Дури и многу членови во црквите не знаат како да пружат соодветна помош. Но, дури и прифаќањето да е потполно најголем број на хомосексуалци никогаш нема да бидат среќни, бидејќи внатре во себе чуствуваат дека нешто не е во ред и дека не е природно. 

3). Додека продолжува со хомосексуалниот начин на живот согледува дека тоа не доведува до вистинско задоволство. Затоа што тоа не е природно, никогаш нема да биде ниту емоционлно задоволносто. Она што било добро вчера веќе не задоволува денес, па со тоа неизвежно личноста се препушта на се поизопачени искуства и постанува се повеќе незадоволна.

Постои едно погрешно сфаќање кое геј (хомосексуалната ) агенда го промовира, а тоа е дека потполната и безрезервната толераннција ќе го смали бројот на самоубиства. Можеби процентот (или за зачестеноста) ќе опадне. Но, од друга страна, тоа ќе доведе до се поголем број на момчиња што ќе постанат хомосексуалци. Тогаш родителите ќе го прифатат тоа како нормално и природно и нема да направат ништо како би го спречиле тоа. Иако зачестеноста би можела да опадне самиот факт дека ќе ги има се повеќе што ќе бидат привлечени од хомосексуалниот начин на живот значи дека ќе се зголеми вкупниот број на самоубиства.

Во овој контекст сакам да кажам нешто повеќе за соодветните ставови на грижливите и сочуствителните хетеросексуалци спрема хомосексуалците. Помеѓу електронската пошта која ја примив од моите сограѓани, по пат на контакти на оваа страница, еден господин (очигледно христијанин) напишал: Зарем не е проблем (од христијанска точка на гледање) дека оние што највеќе пропатиле заради несреќното растење (те. немале татко) ќе бидат исто така оние што ќе бидат највеќе изложени на ризикот да постанат хомосексуалци. Прашањето како да се покаже христијанска љубов и грижа на хомосексуална личност е многу тешко.“

Очигледно е што овој господин има на ум. Кога адолесцент покажува почетоци на хомосексуалност, а знаеме (или веруваме со причина) дека коренот за тоа е несоодветно воспитание, зарем не би требало да го прифатиме тој начин на живот и да му олесниме (или да и олесниме) е да го прифатиме хомосексуалниот начин на живеење. Постојат две работи што се дел од пораката на овој господин: а) нашите ставови и б) фер за се.

a) Нашите ставови
Oдговорот по мое мислење има врска со тоа дали верувате или не дека хомосексуалноста е наследна (пренесена со гените) и затоа ништо не може или може да се направи во врска со тоа. Мноштвото кое паднало на таа дезинформација (веројатно мноштвото во многуте западни земји) – толку успешно промовирана од хомосексуалното лоби – верува дека покажува љубов и грижа со тоа што помагаат и поддржуваат хомосексуалниот начин на живеење. Но, ние кои не прифаќаме дека хомосексуалноста е наследна работа и дека во врска со тоа ништо не може да се направи имаме поинаков одоговор. Кога ќе сватите дека тоа може да се спречи и кога ќе се појават „поправени“, вашиот став и делување се потполно различни. Повеќе не се работи за покажување сожалување на несретните хомосексуалци, туку силно и искрено сочуство за да се спречи тоа во животот на момчето или девојчето (и ако веќе се појавило) да се помогне на личноста да избега од стапицата на изопачениот начин на живеење.

Ова многу добро го комуницирал во допирливата приказна за Ренди во Чак Колсон-овата книга “The Good Life (Добар живот)”. “Prison Fellowship” ни дозволи да го преведеме поглавјето (насловено “Моралност и природен поредок”) на шведски, кое можете да ги добиете ако го побарате. Погледнете го станичниот мени под „Бесплатна литература“ како би го порачале. Ако знаете англиски јазик, искрено ви препорачувам да ја купите книгата (“The Good Life” од Чак Колсон (Chuck Colson), основачот и претседателот на успешниот “Prison Fellowship”).

Значи, се се сведува на следното: Дали верувате или не дека хомосексуалноста може да се спречи и „исправи“ ако веќе се појавила? Заради тоа ги напишав митовите 2 и 3 за да ви помогнам да сватите како може тоа да се спречи. Исто така, зошто му е важно на хомосексуалното лоби да ја скрие таа информација од вас.

b) Фер за се
Вистина е дека не е фер што одредени момчиња имаат здраво воспитување со татко (или со друг близок маж) кој ќе му пружи неопходна потврда за развој на неговата машкост, додека на други момчиња трагично им недостасува таков пример. Некои бедни момчиња се дури и сексуално злоупотребувани во детството што остава ужасни рани за цел живот. Оваа трагична ситуација би требало инспирираните грижливи возрасни лица, посебно машки, да го земат несреќното момче „под свои крилја“ и да му пружат емоционална поддршка што на момчето му е очајнички потребна од маж. Но, да го направите тоа најнапред морате да сватите дека можете да ги смените работите. Навистина можете да го спречите хомосексуалниот развој кај детето. Негрижа и необид за спречување, под лажен изговор дека некои деца се генетички предодредени да бидат хомосексуални, е најголемата трагедија во нашата земја денес. Ова мора да се смени со соочување на злата дезинформација што ја шират групите како што е RFSL. Тие сакаат да ги пополнуваат своите редови и секојдневно да ги регрутираат нашите млади и најранливи. Тие добро знаат дека за секој нов адолесцент кој се регрутира во нивните редови често добиваат голем број на симпатизери од семејството на детето и помеѓу пријатерлите на детето. Бројките значат удар и политичка сила.

Назад на содржина

4. Зачестеност на педофилија
Голем број на луѓе по интуиција сфаќаат дека зачестеноста на пефофилијата е поголема помеѓу хомосексуалците отколку помеѓу хетеросексуалните мажи. Вкупниот број на педофилија секако е поголем помеѓу хетеросексуалните мажи и тоа со девојчиња. Но, зачестеноста е многу поголема помеѓу хомосексуалните мажи по кеофициентот поголем од три, а помал од десет па дури и повеќе. Имајќи во предвид дека педофилијата е сеуште нелегална секогаш кога се истражува случај тешко е да се претпостави дали извршителот е хомосексуалец или хетеросексуалец. Хомосексуалниот извршител ќе биде повеќе склон на прикривање на својата вистинска сексуална ориентација. Но, можеме да видиме за каква педофилија се работи и да примениме логично размислување. Сексуалносто злоупотребување на децата скоро секогаш го прават мажите. Жените на некој начин не патат толку од оваа девијантна појава. Кога жена сексуално злоупотребува, што се случува, медиумите повеќе се заинтересирани за болниот аспект на самиот чин отколку на ужасот на силување како таков. 

Кога и да маж сексуално злоупотребуа дете, самиот чин по природа е хомосексуален чин без разлика дали извршителот е идентификуван како хомосексуалец или не. Размислувајте само за сите католички свештеници кои сексуално злоупотребуале момчиња. Очигледно тоа го направил некој со хомосексуални намери, иако свештеник никогаш не би признал дека е хомосексуалец. Слично, сексуалните злоупотреби кај сите девојчиња се злочини од хомосексуална педофилија. 

Значи, следува дека, ако го погледнеме односот на сексуалното злоупотребуање на момчиња и сексуалното злоупотребување на девојчиња, тоа би требало да ни даде одреден увид. Ако ништо дурго, вообичаено помалку се известува за сексуалното злоупотребување на момче од страна на маж, за разлика од сексуалното злоупотребување на девојче од страна на маж. Би требало да се има на ум дека има бисексуални сексуални злоставувачи кои сакаат и момчиња и девојчиња. Статистиките покажуваат на тоа дека сексуалното злоупотребување на момчиња не е далеку од сексуалното злоупотребување на девојчиња, иако во просек има околу 25 до 50 пати повеќе хетеросексуалци од хомосексуалци помеѓу општата популација. 

Дури и политички коректиниот либерален медиј каков што е Los Angeles Times мора да го признае тоа. 25-26.08.1985. година известиле за истражувањето помеѓу 2628 возрасни личност по цела САД. 27% жени и 16% мажи потврдиле дека биле сексуално злоупотребувани како деца. Со други зборови, само 1.7 пати (=27/16) повеќе девојчиња биле сексуално злоупотребувани за разлика од момчиња. Бидејќи 25/1.7=14.7 и 50/1.7=29.4 следува дека мажите хомосексуалци се помеѓу 14.7 и 29.4 пати повеќе склони да постанат педофили отколку хетеросексуалните мажи. Грубата анализа како што е горенаведената, заснована е на претпоставката дека сите сексуални злоставувачи се мажи. Сепак, во LA Times 7% девојчиња биле сексуалне злоупотребувани од жена и исто така 7% момчиња биле злоупотребувани од жена. Значи, машките сексуални злоставувачи биле 93% за разлика од претходно претпоставените 100% од вкупниот број на сексуални злоставувачи. По пат на ова „исправување“ дознале дека секое четврто од десет сексуални злоставувања во ова истражување е извршено од хомосексуалец. Значи, 40% поделено со 2-4% хомосексуална популација тоа станува помеѓу 10 (=40/4) дo 20 (=40/2) пати повеќе можност дека секој маж хомосексуалец е педофил за разлика од било кој маж хетеросексуалец. Oва се споредува со „неисправените“ цифри погоре (14.7 дo 29.4 пати повеќе вероватност). Ако го посетите (Mит 1-1) кликни одве имате пристап до оваа и другите студии на оваа тема.

Една работа треба да се забележи. Повеќето статистички податоци во претходните проучувања се засновани на податоците пред хомосексуалната експлозија кога медиумите го популаризираа овој начин на живот. Денес процентот на хомосексуалци може да биде далеку над историскиот степен 2%-4% од становништвото. Затоа, ако – на пример – процентот денес е помеѓу 4% и 8% хомосексуалци и ако истото ова се примени на истата база на податоци резултатите се смалуваат со коефициентот 2 од 10-20 пати на 5-10 пати поголема веројатност на педофилија на хомосексуалните мажи. Но, ваквото сметање е секако артефактно. Имајќи во предвид дека процентот на хомосексуалци расте помеѓу популацијата, расте и вкупниот број на злочини на педофилија што ги извршуваат хомосексуалците. Значи, веројатноста секогаш ќе биде поголема од 10-20 пати дека маж хомосексуалец е педофил отколку маж хетеросексуалец.

Јасно е од броевите дека мноштвото хомосексуалци не се педофили. Значи, да се биде дел од групата коа има се поголема зачестеност на педофилија е (многу разбирливо) често вознемирувачки за непедофилните хомосексуалци. Ова е слично со состојбата на “North American Man-Boy Love Association” (NAMBLA – Цеверноамеричка човек-момче љубовна асоцијација) која е срам за многуте непедофилни хомосексуалци. Како и да е, прифаќањето на педофилијата полеко, но сигурно, се повеќе расте во нашето изопачено општество. Значи, нема да помине многу време пред NAMBLA да постане нормална работа и повеќе нема да биде на срам. 

Да погледнеме сега некои примери и тогаш ќе ја претставам мојата статистичка анализа на исцрпна и занимлива база на податоци.

4:1. RFSL на својата веб-страна изразува воодушевување на постарите мажи кои имаат секс со млади момчиња. Таму пишува: “Во стара Грција љубовта помеѓу старите луѓе и младите момчиња била многу ценета”. За повеќе информации кликни овде (Бр 2)

4:2. Јавна тајна е дека Тајланд – со својата позната проституција со децата – е популарна дестинација за хомосексуалците. На оваа информациска страна (уп.8) – упатена до мажите хомосексуалци – читаме зошто таа земја е толку популарна. Eве дел од текстот:

“За геј сцната.
Сакаме и да имаме намера да ја направима вашата посета на нашата геј заедница што е можно посреќна. Многи гости се запознаени со геј животот во Пукет, но за новите, еве неколку работи кои сакаме да ви ги кажеме:

Имајте на ум дека Тај-мажите кои ќе ги среќавате по баровите се работници и дека вашето задоволност и среќа се нивниот приход. Ако разговарато со маж во бар, купете му пијалок, оставете му бакшили, или и едното и другото.
Секаде ќе најдете различни (Тај-)мажи: мажишта, женствени мажи, момчиња мажишта, женствени момчиња и заведувачи. Немој да се изненадите дека некои Тај-мажи кои ќе спијат со геј туристите се хетеросексуалци ... (коментар: ги нарекуваат „Тај-мажи“ иако повеќето од нив се сеуште млади момчиња).

Патонг има барови со кабарет претстави, стриптизери, секси претстави, баровите и рестораните, а поготово сите имаат Тај-мажи што се спремни да ги услужат гостите. Ако ви се допадне некој Тај-маж дознајте од шефот на салата или сопственикот дали зборува англиски. Секогаш е најдобро да се биде директен со Тај-мажот и со сопственикот на барот. Дознајте што му се допаѓа на Тај-мажот, а што не. Исто така дознајте дали е разположен да је помине целата ноќ со вас или само краток период. Ако не ги дознаете овие работи на време можеби ќе бидете збунети и разочарани покасно. Секогаш постои точно одредена цена која мора да се плати на барот ако сакате да го одведете Тај-мажот, а тој таму работи. Можеби ќе биде нешто пофлексибилно околу плаќањето на самиот Тај-маж. Тоа може да вклучува само секс, проведена ноќ заедно, или ќе имате придружба во текот на целиот ваш одмор. Ве молиме запамтите, тој има пријатели и семејство и ќе му треба некое време и за неговиот приватен живот. Можете да платете и на крајот од авантурата, но помудро е да плаќате во тек на зедничкото дружење ...
Различни Тај-мажи што ќе ги сретнете овде, како и сите други различни мажи, ќе имаат различни намери додека се со вас. Откријте пред склопување на договорот дали бараат љубов, сексуално задоволство, пари за живот или комбинација на сите овие работи.
Ние како како запади гејовци обично бараме сексуални контакти само заради уживањето во секс или како дел од пружањето љубов, но не сме баш спремни на тоа дека тоа вклучува и пари. Овде е тоа реалност. Без разлика сакале вие да бидете дел од тоа или не, веројатно ќе ви го олесни вашиот престој во геј заедницата ако сте ментално спремни на тоа кога ќе влезете …
Се надеваме дека навистина убаво ќе се поминете тука и дека нашите совети ќе ви помогнат”

Уште кон тоа, откако Ѕунами го погоди Тајланд, геј заедницата била приморана да го одложи големиот геј фестивал во Пукет, на разочараност на многуте наши геј луѓе. Тоа со жалење било објавено на веб-страницата на RFSL.

4:3. Холандија и Белгија се добро познати земји кои постојано ја симнуваат возрасната граница на зрелост помеѓу возрасните и децата (сега е 12 години). Затоа и не изненадува што Бо Свенсон – главен судија во шведскиот Врховен суд и бранител на сексуалните „работи“– како да го следи белгискиот правен систем. Тој тоа го образложил во едно интервју, каде го бранел својот пријател на нашиот Врховен суд, Леиф Торсон, кој си купил сексуални услуги од млад студент во Стокхолм. (Бр 1).

4:4. Неодамна The Journal of Homosexuality издаде посебно издание посветено на “The pаedophilia debate” (Дебата за педофилија). Издавачот, Џон Декеко (John DeCecco) е исто така дел од издавачкиот одбор “Paedika: The Journal of Paedophilia”, холандска публикација која го спонзорира „истражувањето на педофилијата“ како би се обидел да ја направи педофилијата прифатлива во општеството. Ова посебно издание ги изразува есенцијалните, влијатели и растечки сегменти на хомосексуалната заедница која ниту се крие, ниту ја осудува педофилијата (УП.1 страна 63).

Хомосексуалното лоби сака да нагласи дека има повеќе хетеросексуални педофили од хомосексуалните во општеството. Ако зборуваме за вкупниот број на такви злодела, тоа е вистина. Наивната јавност тоа го прифаќа и го остава така. Но, ако ја погледнете зачестеноста на педофилијата, хомосексуалната педофилија е многу почеста. По коефициент што е веројатно некаде околу 10.

Причина зошто постојат овие битни разлики од проучување до проучување – како што беше кажано порано – е затоа што е тешко да се одреди точниот број во одредена база на податоци. Ова може да ги неведе некои погрешно да ја дискредитираат целата сериозност на зголемена зачестеност на педофилија помеѓу хомосексуаните мажи. Но, сите проучувања покажуваат ист јасен тренд.

Искрено, има одредени проучувања кои упатуваат на помала вредност од кеофициентот 10. Едно такво проучување (УП.1 страна 64-65 i упp9), покажа дека има 36 пати повеќе хетеросексуалци отколкку хомосескуалци. Но, бројот на хетеросексуалните злоставувања бил „само“ поголем од хомосексуалните злоставувања. Значи, постои само 3 пати поголема веројатност (=36/11) дека маж хомосексуалец ќе биде педофил за разлика од хетеросексуален маж. Но, едно друго проучување од 1988. година е објавено во “Psychiatric Journal of the University of Ottawa” Bradford, Bloomberg i Bourget (уп. 10). Тие покажале дека помеѓу 19% и 33% од сите пријавени педофилии се извршени од мажи хомосексуалци. Бидејќи има 3% хомосексуалци од сите луѓе, „затегнатата презентација” на педофилија помеѓу хомосексуалците е помеѓу 6 (=19/3) и 11 (=33/3) пати поголема зачестеност отколку кај хетеросексуалните мажи.

Важно е да се запамти дека од 1973. годна кога APA наеднаш изјавила дека хомосексуалноста е нормално однесување (биди Mит 2 подпоглавје 1 долу), дисциплините психологија и психијатрија најверојатно ги преправиле хомосексуалци со одредени агенди. Затоа, може да се очекува дека од тогаш проучувањата (посебно кога и самите автори се хомосексуалци) се премногу пристрасни и често им недостасува интелектуална искреност во подрачјето „истражување“ во врска со хомосексуалност. Види Мит 3 долу за неколку такви примери. Затоа, проучувањата во подрачјето на педофилијата помеѓу хомосексуалците објавени сега треба да се земат со доза на резерва.

УП.2 страни 121-140 испишуваат неколку угледни студии и известувања од кои сите упатуваат на поголема зачестеност на педофилијата помеѓу хомосексуалците. Исто така сакам да го предложам ова упатство [уп.38] (Report: pedophilia more common among 'gays' - Research purports to reveal 'dark side' of homosexual culture) (Известување: педофилијата почеста помеѓу геј-овите – истражувањето сака да је покаже темната страна на хомосексуалната култура). Детална анализа на обемната база на податоци (oд 12 држави во САД од 1991. дo 1996. година) издадено од Bureau of Justice of the US 2000. година (уп.11 и уp.12), предлага oднос од 10:1 на зачестеноста на педофилија помеѓу хомосексуални и хетеросексуални мажи (Бр 3).

Назад на содржина

5. Сексуални преносливи болести (СПБ)
Заразата ХИВ, за жал, има главно место во последните двеипол декади, откога се проширила по ткн. „хомосексуални клубови“ во Њу Јорк во 1981. година и наскоро во Сан Франциско. Екстремно оспасните и самоуништувачки практицирања помеѓу хомосексуалните мажи биле главна водечка сила за критичната и брзо започнатата епидемија.

Во тоа време болеста била позната како GRID (Gay-Related Immune Disorder (Геј поврзано имунолошко пореметување)). Но наскоро геј заедницата – која наеднаш станала влијателна – успеала да го промени името во AIDS (Acquired Immune-Deficiency Syndrome (задобвиен синдром на имунолошко пореметување)). Денеска сите знаат за трагичната и светски HIV/AIDS епидемија.

Но освен HIV/GRID/AIDS има многу други СПБ. Помеѓу нив се HPVs (Human Papillomavirus), групо име за отприлика 70 типови на вируси. Проучувањето на хомосексуалните и бисексуалните мажи во Сан Франциско покажало дека HPV скоро секогаш е присутен помеѓу HIV позитивните мажи и 60% HIV негативните хомосексуалци и бисексуалци. Слично на тоа, многу други СПБ (гонореја, сифилис, капоси саркома, итн.) се многу позачестени помеѓу хомосексуалците. Исто така хепатитис Б е позачестен помеѓу хомосексуалците.

Постојат две главни причини за забрзаното ширење на СПБ помеѓу хомосексуалците:

5:1. Зачестеноста на аналниот секс помеѓу хомосексуалците е многу висока. Според еден извештај (уп.13): Increases in Unsafe Sex and Rectal Gono rrhea among Men who have Sex with Men (MSM) San Francisco, California, 1994-1997, Mortality and Morbidity Weekly Report, Centers for Disease Control and Prevention, January 29, 1999,45 процент на аналниот секс помеѓу хомосексуалците пораснал од 57.6% дo 61.2% помеѓу 1994 и 1997. Доволно е само да се погледа “Аналниот прирачник” нa веб-страната на RFSL, кој многу добро се огласува на оваа веб-страница (уп.14) – и да се свати колку е распространета оваа пракса помеѓу хомосексуалците. 

Преку аналниот секс СПБ се пренесуваат многу полесно отколку преку вагиналниот секс. Проучувањето, претставено во New England Journal of Medicine, покажува дека “вероватноста за HIV преносот за време за време на незашитето примање на анална пенетрација била помеѓу 0.008 и 0.032, или помеѓу 1 нa 125 и 1 нa 31 секој пат кога се случува ваков чин” (УП.2 страни 71-72). Само за споредба, веројатноста на HIV пренос за време на незаштитен вагинален секс е „само“ помеѓу 0.0005 и 0.0015 или помеѓу 1 нa 2000 и 1 нa 666. Значи, аналниот секс е од 5 дo 64 пати поризичен отколку вагиналниот секс.

Но, преносот не се случува само преку крв или преку лига. Во списание “Aнално задоволство и здравје” (Jack Morin, Anal Pleasure and Health: A Guide for Men and Women, San Francisco, Down There Press, 1998 с. 220) пишува: “При ваквите сексуални активности постои голема веројатност дека нешто фекалии ќе влезат во устата на сексуалниот партнер. Најдиректен пат е орално аналниот контакт.”

5:2. Поголем број партнери помеѓу хомосексуалците. RFSL веб-страната тоа ќе ни го потврди и ќе ни каже колкава е веројатноста дека со почит хомосексуалците прифаќаат незаштитен секс (уп.15). Некој таму напишал: “Ние се сакаме еден со друг и двајцата сме HIV негативни. Се сексаме без заштита, но со другите користиме кондоми. Можеме да се потпреме и на договорот ако двапати сме се провриле дека сме HIV негативни, а помеѓу проверките поминало 3 месеци и исто така сме се сексале со кондоми во меѓувреме. Антитела се развиваат за три месеци. Тогаш мора да се договорите кои правила ќе ги примените ако се сретнете со некој друг. До тогаш имајте секс секогаш со кондом и веднаш кажете му на вашиот партнер ако сте имали незаштитен секс, тоа е добар договор.”

Назад на содржина

6. Неверство на партнерот.
Просечен врој на партнери во тек на животот е 50 за хомосексуалци и 4 за хетеросексуалци (УП.1; страна 54). Како и порано, овој просек не исклучува можноста дека има хомосексуалци кои им се верни на своите партнери (многу ретко, ако и било кога во текот на животот) и има промискуитетни хетеросексуални мажи. Во текот на последните 12 месеци, бројот на партнерите бил 8 меѓу хомосексуалците, а 1.2 меѓу хетеросексуалците. Аналниот секс во текот на последните 12 месеци бил 65% меѓу хомосексуалците (MSM – мажи кои имаат секс со други мажи) и 9.5% меѓу хетеросексуслци (MSW – мажи кои имаат секс со жени).

Над поголемиот ризик на СПБ помеѓу хомосексуалците (види погоре) голем број неверства во нивните партнерства се често резултат на додатна емоционална траума за еден од партнерите кога врската се прекинува. Освен тоа, постои емоционална траума кај секое посвоено дете. Сега уште и поголем ризикот на педофилија (уште поголем страв за нашите мали), затоа што нашето Собрание (“Riksdag”) во многу бесрамниот чин го легализира усвојувањето на деца од страна на хомосексуалните партнери. (Види “Парада на срамот” под Мит 4.2 подолу). 

Назад на содржина

7. Општествена и религиозна прифатеност.
Иако е тоа малцинство кое се повеќе се смалува, сеуште постојат Швеѓани на кои хомосексуалниот начин на живеење не им е еднакво прифатлив. Постојат две причини: 7:1 Некои Швеѓани забележуваат што (во просек) хомосексуалната заедница ги оданочува медицинските, социјалните и финансиските ресурси во голема мерка. Големи се трошоците за AIDS и останатите СПБ, зависностите од дргоги итн, ги смалуваат финансиските ресурци потребни за останатите социјални услуги и програми за истражување. 7:2. Некои во Шведска – иако на големо се променил ставот на општеството во тек на последното десетлетие – и понатаму религиозните корени управуваат со нивното мислење по прашање на хомосексуалниот начин на живот. Да ги погледнеме сега трите најголеми религии во нашето општество денес.

ИСЛАМ
Исламот – веројатно најголемата религија во Шведска (барем според изразувањето на својста религија) – содржи јасни забрани против хомосексуалното однесување:

(Куран 4:16)
Aко двајца помеѓу вас имаат неприродна желба (склоност), двајцата треба да се казнат.

(Куран 27:55)
Зарем повеќе би има похот спрема маж отколку спрема жена. Не, вие сте незналици.

ЕВРЕЈСКО-ХРИСТИЈАНСКА
Двете светски религи традиционално ја осудуваат хомосексуалноста. Сепак мора да се признае дека денес поголемиот дел христијани (освен католиците) ја промениле својата религија и ја прифаќаат хомосексуалноста. Како би дознале што се случило само во изминатите 3 десетлетија притисни на овој линк (Бр. 6; Религиозните групи одговараат на нападите на хомосексуалноста). Спротивно на се поголемата прифатеност, сите три главни религи во Шведска – барем според нивната изворна и средишна вредност и истрориските Свети документи – ја осудуваат хомосексуалноста. Затоа, ако вашето дете постане хомосексуалец тој или таа тешко ќе биде прифатено барем од некои луѓе во нашата земја.

Назад на содржина

8.  Aбнормална усмереност на секс.
Хомосексуалната личност, воопшто, во поголемиот дел во животот е окупирана со секс. Кога адолесцентна личност, од било која ориентација, стане сексуално активна личност, типично е дека постои зголемен интерес за секс. Додека оваа усмереност се смалува кај хетеросексуалната личност со стапување во брак и со формирање на семејство, кај хомосексуалната личност ова усмереност постанува неприродна по интензитет и опсег. Никогаш не сте виделе хетеросексуална организација која ја слави својата ориентираност во Стокхолм со „Парада на хетерите“, чии членови на камион со кревет изведуваат сексуални покрети пред Царската палата. Хетеросексуалната личност има толку други работи и должности кои и го окупираа животот.

Назад на содржина

9. Ректални проблеми.
Дури и кога се користат кондоми како би се намалил ризикот на пренос на вируси и бактерии (види погоре), аналниот секс и понатаму е штетен; особено за личноста која прима анална пенетрација. Ректалниот сфинктер е направен така да се прошири како би го пропуштил само цревниот измет. Со притисок од страна на пенисот сфинктерот може да значајно да се оштети. Дури и полошо вообичаената пракса на „секс со тупаница“ како што го опишува „Аналниот прирачник“ на веб-страната на RFSL (уп.5).

“Секс со тупаница”
Секс со тупаница е напредна техника на сексање. Тоа значи целата тупаница да ви влезе во газот. Да „тупаничиш“ или „да бидеш тупаничен“ бара големо знаење поврзано со смиреноста, одговорноста и свестноста. Тоа е прашање на пракса и доверба. Да се бутне вашата тупаница во газот на другиот маж е привилегија. Оној над кој тоа се врши покажува дека ви верува, а тоа значи дека морате да ја почитуавате неговата ранливост.
Добар тупаничар е потполно сконцентриран на својот партнер и внимателен на неговите реакции. Основна работа за оној кој е пенетриран е да биде опуштен и занесен наместо присилно да го отвора аналниот канал. Ако сте почетник, ви советуваме искусен тупаничар да ви биде вашиот учител. Неколку препораки:
* Подгответе се така што ќе ги исчистете цревата.
* Избегнете ги повредите со тоа што ќе ги потсечете ноктите. Склонете ги брезлетните, прстените и слично.
* Користете пластични ракавици.
* Никогаш не користете истите ракавици за двајца - менувајте.
* Користете многу лубриканти, по можност со силиконска основа.
* Aко користите воден лубрикант, држите чаша со вода во близина како би можеле да ја намокрите раката.
* Избегнувајте чмаролижење после тупаничење.
* Прво се лижете и сексајте, а потоа сексуално се тупаничите.
(Крај на цитато од веб-страницата од RFSL.)

Значи, дури и кога се користат кондоми за смалување на вирусните и бактериолошки инфекции (види погоре) аналниот секс може да повреди, воглавном оној во кого се продира. Често доведува до „ректални инконтиненции“, како и до анален тумор. Мембраната која го обвиткува ректумот е скоро секој пат оштетена. Дури и кога нема поголеми трауми, постојат помали (дури и микроскопски) продупчувањата на ректалната мембрана, кои дозволуваат пренос на бактерии во крвотокот. Затоа, иако верните хомосексуални партнери имаат помал ризик од СИДА, често се ранливи од другите не-СИДА зарази (заради релативната верност и доверба), бидејќи се впуштаат во таква пракса.

Честопати се жртви на други сериозни – а понекогаш и смртоносни – инфекции кои проузрокуваат фекалиите кои влегле во крвотокот. Тоа вклучува хепатитис Б и многу други невообичаени инфекции како што се shigellosis, Guardia Lamblia, кои заедно денес се познати како “Геј цревен синдром (Gay Bowel Syndrome) (GBS)" [УП.2; страна 80-82]. Артикл во списанието [F.N. Judson, "Sexually Transmitted Viral Hepatitis and Enteric Pathogens", Urology Clinics of North America 11,. No.1 (фебруари 1984), страници.177-185] го сумаризира на следниот начин:

“Заради големиот број на сексуални партнери и сексуална пракса како што се лижење на анусот и аналниот секс, хомосексуалците имаат значајно поголем ризик за добивање на Хепатитис Б, Giardiasis, Amebiasis, Shigellosis, Campylobacteriosis и аноректални инфекции заедно со Neisseria gonorrhea, Chlamydia trachomatis, Treponema palladium, Herpes simplex virus i HPV (Human Papilloma Viruses)".

После оваа споредба на начинот на живот како позадијна, вие – како родител или стар родител – можете да формирате независно мислење по прашање на тоа кој начин на живот би сакале повеќе вашите потомци (посебно машките) да го наследат. Посебно е важно да одредите колку далеку сте спремни да одете како би спречиле да не се развива хомосексуалниот начин на живот. Во следното поглавје (мит 2) ќе истражуваме што можете да направите како би блијаеле на вашето дете (уште во рана возраст) што ни дава повеќе изгледи дека ќе се одлучи за саканата сексуална ориентација кога ќе влезе во пубертет. 

Назад на содржина

Mит број 2: Неможе да влијаете на вашето дете за каква сексуална ориентација ќе се одлучи кога ќе дојде во пубертет .

Во излагањето кое следи, одлучив да опишам одредени постапки кои треба да ги преземете – а кои да ги избегнете – ако сакате вашето дете да го избере хетеросексуалниот начин на живеење по влегуавње во пубертет. Но, ако преферирате хомосексуален начин на живеење (на пример хомосексуални партнери кои посвоиле дете) тогаш сакате да направите спротивно на она што е предложено подолу.

Назад на содржина

1. Хомолоби ги прикрива уверливите резултати од обемното истражување.
Најнапред ќе кажеме нешто за тоа што се смета за политички исправно во Шведска денес. Она што следува во најголем дел се смета за хомофобично (непријателски или ненаклонет поглед на хомосексуалната ориентација) во нашата земја. Иако намерата е насилен вербален напад, тоа сосем спротивно на хомофилијата (пријателски или наклонет поглед на хомосексуалната ориентација). Денеска во Шведска има многу повеќе хомофиличари отколку хомофобичари. Состојбата беше различна само една генерација назад.

Ова е резултат на постојаната пропаганда на RFSL и SVT во последните три деселетија. Ако не сте Швеѓанин, треба да знаете дека SVT е шведски ТВ монопол; всушност пропагандна и индоктринациска рака на RFSL. Затоа и не изненадува фактото што SVT ја доби престижната „Награда божилак“ како најдобар и истакнат помагач на агендата на RFSL. Тие ја добиле таа награда за времен на „Недела на геј парада“ во Стокхолм, Шведска. Нашиот главен град Стокхолм постана магнет (всушност Мека) за хомофиличарите од цела Европа.

Хомолоби е екстремно влијателен во нашето општество денес. На секое поле. Тие многу добро знаат дека нивното политичко влијание е во директна пропорција со нивните броеви. Многу родители и роднини постануваат подржувачи на RFLS веднаш штом ќе дознаат дека еден од нивната поширока фамилија постанал хомосексуалец. Но, во исто време, во себе веруваат дека тоа е трагедија. Затоа, ако сте родител или стар родител, кои би сакале вашиот потомок да се одлучи за хетеросексуална ориентација тогаш слушајте внимателно она што следи.  

Голем дел од материјалот кој следи е прземен (со дозвола) од америчката книга што ја напишал Joseph Nicolosi насловена ”A Parent's Guide to Preventing Homosexuality (Родителски прирачник за спречување хомосексуалност)” (УП.3). Nicolosi е доктор по психолгија. Треба да се има на ум дека оваа книга се базира на она што го покажало психолошкото истражување и не е базирана врз религиозни концепти. Заради своите ставови доктор Nicolosi е анатемизиран од водечките фигури и многу членови на “American Psychological Association”. 1973. година сродната асоцијација - The “American Psychiatric Association” или “APA” изгласала дека зборот хомосексуалност треба официјално да се избрише од потврдениот список на психијатриски болести (the Diagnostic and Statistical Manual или скратено DSM). Toа се случило после остриот удар што го извршила гласната и лута група на хомосексуалци и нивните симпатизери (УП.1 страни 32-35). Oд тогаш хомосексуалните психијатри, психолози и нивните симпатизери се повеќе ги контролираат истражувањата, ивештаите и симпозиумите внатре во нивните организации. Со пример д-р Nicolosi ја објаснува оваа промена во полиса. Тој напишал (УП. 3; страни 171-172):

”Политичката исправност продолжува да ја шири чумата по сите нашио асоцијации за ментално здравје. Годишната конвенција од 1999. година “American Psychiatric Association” jа ставила на дневен ред дебатата дали е можно да се промени сексуалната ориентација по пат на терапије. Но, дебатата била откажана откако двајца од назначените говорнице се повлекле, под изговор дека темата хомосексуалност со можност за промени е премногу политички набиена за еден научен собир. Психијатрот Jeffrey Satinover и јас требаше изворно да бидеме членови на панел дискусијата, но психијатрите геј-активисти одбија да учествувааат ако или Сатиновер или јас учествуваме во таква дискусија.
Значи, ви сте средношколец и мислите дека хетеросексуалноста е нормална? Со среќа за време на излагањето на вашиот став, за време на издавање на вашата теза или согласност со вашите колеги. Подобро би ви било тој поглед на свет да си го држите за себе, инаку ќе бидете отфрлени од општествениот клуб во кој токлу посакувано сакате да влезете.”

За повеќе информации за оваа тема притисни на овој линк (Бр 4 на мениот од страната).

Ако прикривањето на вистината од страна на хомолобито во САД е толку силно, замислете тогаш колку силно е во нашата земја. Веројатно не постои ниту еден психолог или психијатар во Шведска кој би сакал (или би се осудил) да соработува со родители кои би го довеле своето момче во нивната канцеларија заради страв дека кај детето се појавуваат женствени однесувања. Значи, вие како родител или стар родител сте оставени сами на себе да ја понесете грижата за идната сексуална ориентација на вашиот наследник. Како би ви помогнал, понудените материјали ви се достапни бесплатно. Ќе ја најдете контакт информацијата под наслов „Бесплатна литература“ на страничниот мени или пишете ми на:

После овој подолг вовед да погледнеме сега што искреното истражување покажува и што можете да направите денес како би спречиле создавање на почетоци за предхомосексуалност и последични хомосексуалности кај вашето дете. Да би погледнеме прво корените (генезата) на хомосексуалноста кај момчето.

Назад на содржина

2. Извештај од истражувањето од Bieber et al (UP.4)
Да го погледнеме сега важното проучување кое го објавил Irving Bieber и уште неколкумина психијатри и психолози. Сеопфатното проучување започнало 1952. година и 10 години после тоа – после многу процени и активности за проверка – група од 8 медицински психоаналитичари и еден клинички психолог во тој одбор го издадоа извештајој наречен “Homosexuality: A Psychoanalytic Study of Male Homosexuals (Хомосексуалност: Психоаналитичко проучување на машките хомосексуалци), New York: Basic Books, 1962. (УП.4).  

Освен значајната големина по обем и стручност на авторите, проучувањето е значајно заради две важни причини:

2:1. Направено е во тек на 1952. и 1962. година. Ова се случило пред да се смета за политички неисправно дека хомосексуалноста е несакано однесување кое треба да се спречи. После 1973. година кога АПА ја избришала хомосексуалноста како абнормалност од нивниот DSM-a (Diagnostic and Statistical Manual), постанало скоро неможно да се изврши истражување од оваков тип. Ако некоја група на истражувачи би се усудила да извржи слично истражување денес, тие би биле остро критизирани од своите колеги. Во секој случај, истражувањето е сеуште валидно и денес и е од огромна важност за родителите кои не сакаат кај нивниото дете да се развија хомосексуалноста.

2:2. 1962. година хомосексуалноста сеуште не била популаризирана ниту од страна на медиумите ниту од страна на другите облици на забавна програма. Денес е тоа сосем поинаку.

Само погледнете на веб-страната на RFSL (уп.16) и веднаш ќе разберете за што зборувам:
“Кој го зима кого? – За сексот и за вас кои сте млади и за останатите”
Девојка сретнува згодно момче. Момчето сретнува друго момче. Момчето случајно ја сретнува девојката која штотуку била со друга девојка.
Испробајте ја вашата сексуалност! Кој сте вие самите, што сакате да постанете и за што сте лубопитни. Светот е отворен и има многу работи кои треба да се пробаат и се е можно. Секако, жалите за оние работи што никогаш не сте ги пробале повеќе отколку за оние што сте ги пробале..”
(Крај на цитатот на веб-страната на RFSL.)

Очигледно е дека денес многу млади луѓе кои што всушност не се предиспозицирани да станат хомосексуалци (т.е. никогаш не биле предхомосексуални заради нивното несреќно детство) – избира таков начин на живот, бидејќи денес тоа е модерно лудило. Или барем тоа ќе го пробаат, а многумина од таквите биваат заробени во стапицата на тоа искуство (види точка 7 под насловот Бесплатни книги на страничниот мени). Условите зад така јасно избрарниот начин на живот всушност не се именувани на оваа веб-страна. Тоа може единствено да се запре ако активностите, што ги спроведува RFSL, се ставаaт под контрола и ако се прогласат за незаконски заради добробит на целото општество. Сигурно е да се каже дека кога проучувањето било извршено во 1950. и 1960. година, хомосексуалноста ја сеуште носело стигмата и никој ниту сакал ниту избирал ниту го пробал тој начин на живот. Како што никој не избира да биде алкохоличар. Во проучувањето на Bieber биле вклучени 106 хомосексуалци над кои се извршило темелно истражување заедно со контролна група од 100 хетеросексуалци. Основно прашање за цело време било: Ако го и има, што ги навело во нивното растење или позадина, физички привлечни да ги доживуваат другите машки?

Откритијата биле значајни во тоа дека бил само еден заеднички именител за хомосексуалната ориентација кај сите 106 мажи. Bieber и неговата група дознале дека сите (без исклучок) имале eмоционално отсутен татко или воопшто не бил присутен за време на нивното растење. Ниту еден од нив не се чуствувал близок со својот татко.

Понекогаш, но не секогаш, тоа било поврзано со непријателските чувства спрема татковците заради разни причини. Резултатот се базирал на тоа како тие мажи ги доживувале своите татковци, а не обратно. Некои татковци можеби мислеле дека се е во ред и можеби верувале дека ги задоволиле емоционалните потреби на своите синови.  

Помеѓу другите работи проучувањето открило:
“Длабоката меѓусебна вознемиреност е постојана кај хомосексуалниот татко-син однос ... Ниту еден од татковиците (на хомосексуалните синови) не може да се нарече нормален родител. “ 
Интересно е дека ниту во контролната група (на 100те хетеросексуални мажи) немале исте добар однос со своите татковци. 37 од нив (37%) дури изјавиле дека ги мразеле своите татковци. Од друга страна, во хомосексуалната група, 63 од нив (59%) изјавиле дека ги мразеле своите татковци.

Назад на содржина

3. Изведени заклучоци
Најнапред сакам да ка

Ам дека само заради тоа што на сите 106 испитаници, хомосексуални мажи, татко-син односот им бил заедничи именител. Тоа не значи дека никогаш нема да имаме исклучок во правилото. Сепак, постои силна основа на која можеме да го заклучиме следното:

Aко таткото се поврзе емоционално со својот син, синот најверојатно нема да постане хомосексуалец. Сепак, ако таткото не се поврзе со синот тоа нема неопходно да доведе до хомосексуалност. Конечно, 37% од хетеросексуалните мажи во проучувањето рекле дека ги мразеле своите татковци (споредено со 59% во хомосексуалната група). Но, хомосексуалните мажи некако не успеале да се поврзат со своите татковци.

Со други зборови: Недостатокот на врска татко-син е неопходна – но не секогаш доволна – причина за хомосексуалност. 
Размислувајте за тоа! Затоа,
Татковци: Moжете да ја спречите хомосексуалноста кај вашиот син на тој начин што ќе се поврзате со него! Но ако не, тоа не значи дека вашиот син е проколнат да биде хомосексуалец. Постојат и други фактори кои ќе ги погледнеме покасно.

Освен едноличниот резултат во врска со емоционалното поврзување на татко и син, многу други аспекти на односи варираат многу повеќе, иако трендот е сличен. Еве некои од нив. (Бројките не можат да се соберат до 100% бидејќи сите мажи не можеле да одговорат на сите прашања).
“Х” ја означува групата од 106 хомосексуалци; “K” ја означува контролната група од 100 хетеросексуалци:             

Од овие статистике се гледа дека дури и кога таткото не успеал да се поврза со својот син – од перспектива на синот – имало многу други причини според кои таткото ја зголемил веројатноста на развивање на хомосексуалноста кај својот син. Сите аспекти од погоре табелиратние влијаеле на тоа како синовите го развивале (но не успеале да го развијат) својот машки идентитет. Веројатно многу татковци на синови од хомосексуалната група (Х) ниту претпоставувале дека нивните синови немаат развиено машки идентитет. Толку многу време и енергија потрошиле на својата работа (веројатно затоа што требале да го прехранат своето семејство), да немале време за посебно ранливиот син. Понатаму, има татковци што попрво би играле голф во слободното време, отколку да го поведат синот на рибарење. Подолу ќе дискутираме повеќе за тоа зошто неуспехот на момчето за идентификација со машкиот доб во рана возраст е клучен фактор за хомосексуалност.

Нo, најнапред да погледнеме зошто ова студија покажува дека ова студија покажува дека хомосексуалност не е наследна. Ако е вистински наследно, тогаш би имало многу повеќе мажи во хомосексуалната група (Х) што уште како деца би доживеале емоционално поврзување со своите татковци.

Значи, да сумаризираме:
Aко таткото е емоционално вклучен во развојот на својот син, и неговиот син се поврзе со него, постои скоро 100% веројатност дека синот ќе биде хетеросексуалац.

Ќе објаснам подолу (точка 5) зошто постои оваа силна врска. Но, тука сакам да кажам дека ми е тешко на срцето за овие мали момци на кои им недостасува модел на маж во нивните животи. Моето тело зовира кога гледам како RFSL безобразно сака да регрутира што е можно повеќе вакви деца во своите редови. 

Назад на содржина

4. ПАРАДА НА СРАМОТ
05.06.2002. година беше судбоносен дека за исте мајки и деца без татковци во нашата земја. Тој ден Шведскиот парламент изгласал закон со кој им даде зелено светло на хомосексуалните партнери да посвојуваат деца. Гласањето било во однос 198 за и 38 против. Како може било која одговорна и морална личност намерно да го отуѓи детето од мајка и татко кога има толку многу хетеросексуални брачни двојки без деца кои сакаат да посвојат дете? До тој момент во историјата вообичаено покажувавме грижа за добробит на нашите малечки. Повеќе од се ова го покажува степенот до кој нашите политичари се спремни да му угодат на хомосексуалното лоби. Каква осуда ги очекува таквите мажи и жени?

Еве како изгледаше Парадата на срамот кога Шведскиот парламент го изгласал предлог 2001/02:123 (уп.17)

Предлог 2001/02:123
LU27 Партнерство, посвојување, итн.
Точка 1 (Одбивање и предлог за посвојување и старателство.)
1. Предлог
2. Против (хд)
Гласање:
198 за предлогот
38 против предлогот
71 воздржани
42 отсутни
Парламентот го усвоил предлогот.
Распределба на гласовите:
За предлогот: 118 Социјал-демократи, 9 од Умерените, 34 левоориентирани партии, 12 средноориентирани партии, 15 Партија на зелените, 9 Народен фронт
Против предлогот: 1 од Умерените, 37 Христијанско-демократска партија
Воздржани: 60 од Умерените, 4 средноориентирана партија, 6 Народен фронт
Отсутни: 13 Социјал-демократи, 11 од Умерените, 9 левоориентирани партии, 5 Христијански-деморкати, 2 средноориентирана партија, 1 Партија на зелените, 1 Народен фронт
Anne-Katrine Dunker (у) и Runar Patriksson (нф) нагласиле дека нивната тие намеравале да бидат воздржани, но биле забележани како “не”.

Kако што може да се види од овој официјален извештај, само 37 членови на Парламентот од Христијанско-демократската партија се спротивставиле на идејата хомосексуалците да посвојуваат деца. Секоја им чест. „Умерената партија“ всушност не сакала да им се дозволи посвојување на хомосексуалците per se, туку само да им се дозволи старателство на своите деца или внуцу?

Замислете да се работи за вашиот син! Кога вие самите – заради состојба над која немате контрола - би морале да ја прпуштите грижата за вашиот син на некој друг и кога би можеле да избирате помеѓу маж и жена наизглед во добар брак од една страна и хомосексуална двојка на мажи од друга страна, што би одлучиле? Кога навистина ќе размислите што стварно се случило на тој судбоносен ден (05.06.2002.) сфаќате колку бил непромислен и безобзирен тој чин против најранливите од нашите малечки.. Тоа го одлучиле сите партии во нашиот Парламент освен Христијанско-демократската партија. Како останатите членови на Парламентот можат да живеат со самите себе, секојдневно да се гледаат во огледало и да сватат како ни ги продале децата кои самите себе не можат да се чуваат.

Легислативна историја на законот кој вреди да биде презрен 
Кога Социјал-демократите (мнозинска партија во Парламентот) изгласале на својата пленарна седница како ќе гласаат во Парламентот, оние кои сакале законот да биде изгласан имале само еден глас повеќе. Oние кои биле против имале само еден глас помалку. Toа упатува дека скоро половина социјал-демократи верувале дека во најдобра корист за сираците е да имаат и мајка и татко. Без оглед на тоа, кога гласале во Парламентот ниту еден од нив не се осудил да гласа според својата совест. Кога би гласале според она што им налага нивната совест, би изгубиле својата работа, доход и сите поволности како парламентарци. Накратко, нивната финансиска состојба им била поважна од добробитта на сирачињата.

Исто така треба да се нагласи дека следните главни организации, кои работат на добробит за децата, изразиле силно спротивставување на предлогот за посвојување од страна на хомосексуалните двојки: Save The Children (мк: Да се спасат децата) (шв: Rädda Barnen), The Children’s Ombudsman (Омбудсмен за децата) (Barnombudsmannen), The Network of Adoption Organizations (Мрежа на организации за посвојување) (Nätverket för Adoptionsorganisationer).

Понатаму, опозиција изразиле следните организации: Социјалниот оддел, Државниот одбор за меѓународни посвојувања, Здружение на шведските лекари, Здружение на шведските психолози, Социолози на семејната правда, Националното здружение на семејни советници, АФО Организација за посвоени деца и деца штитеници, Организација за посвоени деца од Кореа, Форум за посвојување, Семејна организација за меѓународни посвојувања, Децата најнапред, Национална организација за правдата на децата, Секретаријат за семејна правда, Центар за советување за посвојување, Умрежен глас на посвоените деца, Пријатели на децата.
[На шведски имиња на организациите се: Socialstyrelsen, NIA (Statens nämnd för internationella adoptionsfrågor), Svenska Läkaresällskapet, Sveriges Psykologförbund, Familjerättssocionomernas Riksförening Föreningen Sveriges Kommunala Familjerådgivare, AFO-Organisationen för adopterade och fosterbarn, Adopterade koreaners förening (AKF), Forum för adopterade Förbundet Adoptionscentrum, Familjeföreningen för Internationell Adoption, Barnen Framför Allt - Adoptioner, Riksförbundet Barnens Rätt i Samhället (BRIS), Rädda Barnen, Familjerättssekreterarna, Adoptionsrådgivningen, Nätverket Adopterades Röst, Barnens Vänner]
Сите овие организации и стручни лица се спротивставиле на законот на посвојување од страната на хомосексуалните партнери. 

На пимер, Здружението на шведските психолози го коментираа вака: “Предлогот е базиран на гледиштето според кое детето е маргинализирано, а родителството во центарот. Текстот на предлогот покажува потполн недостаток на разбирање на потребите на детето”.  (шв: Promemorian har tillkommit utifrån en världsbild där barnet är perifert och föräldrarskapet står i centrum. Författningstexten uppvisar en total avsaknad av förståelse för och kunskap om barns behov.)

Во интервјуто за дневниот весник Светот денес (шв: Världen Idag) 15. мај 2005. година Lars Ahlin, претседател на Здружението на шведските психолози коментирал за остриот одговор кој го дал неговата организација: ”Вообичаено не се изразуваме со такви изрази доколку не веруваме дека мнозинството погрешило во врска со предлогот. Нашите недостатоци во знаење за тоа како родителите од ист пол ќе влијаат на детето е нашиот проблем. Одлучивме да ја претпоставиме детската перспектива, бидејќи немаме доволно информации од истражувањата засновани на докази. Секако, тоа е морална дилема, но не смееме да експериментираме на децата. Кога сигурно би знаеле дека децата не би биле изложени на непотребни ризици, тогаш работите би биле поинакви. Но, нашите деца не можат да зборуваат за самите себе.
[на шведски: “Så här formulerar vi oss inte om det det inte upplevs som en verklig brist i promemorian. Bristen på kunskap om hur barn påverkas av att växa upp med två föräldrar av samma kön är ett stort problem.
- Vi har valt att inta barnperspektivet på grund av att det finns för lite kunskap, den evidensbaserade forskningen saknas. Det är ju visst ett moraliskt dilemma, man kan inte göra experiment på barn. Kunde vi vara säkra på att barnen inte utsätts för onödiga risker, då hade det varit en annan situation.
- Barnen kan ju inte föra sin egen talan]

Назад на содржина

5. Повеќе за улогата на таткото
Да се вратиме сега на прашањето зошто е толку важно таткото да биде емоционално вклучен во развојот на својот син.

Некој кажал дека мајките раѓаат момчиња, но татковците создаваат мажи. Oд самата рана возраст на детето тоа почнува да сфаќа дека светот е поделен на две природни спротивности момчиња и девојчиња, мажи и жени. Во тој момент на момчето не му е доволно само да ги набљудува разликите. Тоа исто така мора да одлучи каде припаѓа во светот поделен на полови. На девојчињата задачата им е многу полесна. Нејзината прва врска и е веќе со мајката, така таа не треба да поминува низ додатни развојни задачи да биде „редефинирара“ од личност која и е најблиска – мајка - до поистоветување со таткото. Но, за момчето тоа е сосема поинаку. Тоа мора да се одвои од својата мајка и да расте осознавањето за разликите од објектот на неговата прва љубов, ако сака еден ден да постане хетеросексуален маж. Ова објаснува зошто има многу повеќе хомосексуални мажи отколку жени. Првата задача во развојот кај мажот е да не се развива како жена.

Тука започнува огромно значајната задача на татковците. Ако нема татко тогаш друг маж мора да ја пополни таа улога. Тоа е екстремно важно. Малото момче е во константна потреба од помош и охрабрување додека се развива во маж. Таткото мора да му даде до знаење дека тој ќе биде како него. На пример, момче и татко можеби мораат заедно да се тушираат како момчето би открило дека тој и татко му изгледаат исто и дека и тој еден ден ќе биде како татко му. Тој едноставно е создаден така и таков и тоа не може да се промени. Ова исто така значи дека синот има голема доверба во таткото. Таткото постанува пример на својот син. Мајката мора постепено да го смалува нејзиното влијание на синот почнувајќи од втората година на животот. Таткото мора да покаже топлина и грижна на својот син и не смее да се размислува дали ќе го прегрне. Некој рекол ако таткото никогаш не го прегрнал својот син други мажи можеби ќе го прегрнуваат покасно во животот, но на друг начин. Ако овој природен и неопходен развој не се охрабрува, момчето може да пати од „Пореметување на полниот идентитет“(“Gender Identity Disorder” (GID)), што е прв чекор на пред-хомосексуално момче.

Ве молам воочите:
5:1. Како што вече кажавме, нема сите момчиња на кои им недостасува емоционалната врска со таткото да имаат проблем со полниот идентитет. Но, момче кое има емоционална врска со својот татко, кое му дало охрабрување, најверојатно нема да пати од пореметување на полниот идентитет.

5:2. Проблемите на полниот идентитет изгледа дека најчесто влијаат на момчињата што имаат чувствителен темперамент. Такви момчиња се посебно ранливи ако доживеат татковците да ги отфрлат, наместо да ги охрабрат. Таква состојба лесно може да се појави, на пример, ако момчето природно има поинакви надарености од неговиот татко и браќа. Таткото е често зинтересиран за спорт и можеби веќе има постари синови со кои попрво оди на фудбалски натпревари или самите тие играат фудбал. Ако е татковиот трет или четврт син заинтересиран за уметност или музика, таткото може многу лесно да го запостави своето момче и да не го охрабри во тоа за што е тоа заинтересирано. Всушност, таткото мора посебно да одвои време и да им посвети вниманите на интересите и талентите на својот син и да го оџрабри во тоа подрачје. Момчето исто така мора да другарува со момчиња со ист интерес. Така тоа ќе постане едно од момчињата. Момчето не смее да биде препуштено на мајката и да постане „мамино галениче“. Накратко, таткото мора да му помогне на својот син да ја развије машкоста со тоа што ќе изградува срдечна доверба, почутавање и поврзаност помеѓу нив. Сето тоа е потребно како би се погрижил неговиот син еден ден да сака да биде како неговиот татко.

Проблемот на полното поистоветување се појавува во разни облици на различни степени. Во екстремни случаеви – наречено Пореметување на полниот идентитет (Gender Identity Disorder (GID)) – момчињата почнуваат да се играат со куклите на своите сестри, се облекуваат во женски облеки итн. Важно е родителите да се договорат дека таквото однесување мора да престане изразено со љубов и без отфрлање на момчето или исмејување. Вообичаени се поблаги облици на такво однесување кои се нарекуваат “полна спротивставеност” или “полна збунетост”. Сите момчиењ без обзир од кој облик на полна збунетост се изложени на ризикот на станување на „про-хомосексуални“. Такво момче наскоро ќе почне да чувствува дека не е како останатите момчиња. Останатите момчиња можат да го изолираат и да го исмејуваат поради постепеното феминизирање. Ова само се повеќе ќе нагласи дека тој е поинаков. Ох, колкава потреба има таквото дете за човек кој ќе му потврди дека е како останатите момци и дека ќе порасне исто како дургите мажи. Колку би сакал сите мажи да се свесни за оваа потреба, не само во животот на своите синови, туку и кај сите оние ранливи момчиња што немаат татко и да сакаат да направат се можно само RFSL да не дојдат до таквите момчиња.

Без помош, „пред-хомосексуално“ момче ќе се чувствува послободно и посигурно помеѓу девојки. Но, во себе е растргнат. Од една страна, сака да биде како останатите момчиња, но верува дека можеби и не е. Кога ќе дојде пубертетот, тогаш сликата се менува. Еротската привлечност е секогаш кон нешто што е различно од мене. Ако момчето се повеќе поистоветувал со девојките додека растел и се чувствувал чудно и како натрапник меѓу другите момчиња, тогаш неговата сексуална привлечност ќе биде кон другите машки.

Хомосексуалното лоби понекогаш тврди дека тие всушност им пружаат услуга над пред-хомосексуалните момчиња со тоа што им ја пружаат угодност додека го развиваат (така тие тврдат) вродениот хомосексуален идентитет што е во нив уште од раѓање. Но, вие како родители (и стари родители) мора тоа да го спречите. Да би го направиле тоа морате да бидете уверени дека хомосексуалноста не е – повторувам НЕ Е – нешто што е во гените од раѓање. За тоа повеќе ќе прочитате под „Мит број 3“ подолу. 

Назад на содржина

6. Заедничка улога на обата родитела
Втор најважен елемент во спречување на хомосексуалноста кај вашето дете е да го/ја заштитиш од сексуалнисте грабливци. (Улогата на мажот е прва.) Сексуалното вознемирување на децата е се повеќе присутно. Во опширното истражување, кое го извршило Los Angeles Times 1985. година, 16% мажи и 27% жени од вкупно 2682 возрасни испитаници потврдиле дека биле сексуално вознемирувани како деца. Инцестот нема да остави само телесни рани. Емоционалните рани можат да бидат многу полоши. Инцестот е главната причина на развивање на хомосексуалноста. Било кое дете што поминало низ вакво искуство има 7 пати поголема веројатност да постане хомосексуалец. Ова посебно бважи за девојчињата. Освен тоа, сексуално вознемируваното дете има повеќе самото тоа да постане педофил. Како што вели изреката: “Повредените луѓе повредуваат луѓе”.

На такви несреќни деца родителите треба да им пружат посебно внимание како би им помогнале во исцелувањето на длабоките емоционални рани. За жал, децата на растурените семејства се оние што се најранливи заради бројни причини. Не е секогаш возрасната машка личност која ги злоставува децата. Постарото дете или адолесцент, од кои многумина и самите биле сексуално вознемируавни, можат исто така да направат такви работи. Во денешното општество со ниски морални стандарди со усмереност на се сексуално, со широкоградни прифаќање на девијантните однесувања требате да бидете свесни за тоа каква личност се врти околу вашето дете кога вие не сте присутни. И мајката и таткото имаат многу важна улога во тоа.

Tрет најважен фактор (во спречување на хомосексуалноста) е односот и заедничкиот живот на родителите. Среќен и со љубов исполнет однос помеѓу зупрузите е добар противотров против развивањето на предхомосексуалноста. Посебно за синот. Односот на таткото према супругата остава неизбришливи впечатоци на момчето. Тоа ќе гледа и ќе учи, додека расте, како треба да се однесува. Мајката би требала повеќе од се да покаже почитување према мажот и да го охрабри својот син „да отиде кај татко му“ кога синот има важно прашање или проблем. Мајката мора „да го отпушти“ синот многу рано. Таа мора да је прекине врската помеѓу синот и себе и да му дозволи на синот да се поврзе со таткото. Ова мора да започне од 2. до 4. година во животот на момчето. Погрешно е да се каже дека е доцна ако се започне подоцна. Никогаш не е доцна, но е се потешко како поминуваат годините ако синот „не се одврзе“ од мајка му. Мајката мора да се спротивстави на искушението да „има контрола во куќата“ иако можеби има подобро образование, подобра работа или е поинтелигентна од својот сопруг. 

Сета оваа меѓуигра ќе развије желба кај момчето да посака да постане како неговиот татко. Му помага на момчето да развие сигурност и увереност во развојот на својата машкост, додека истовремено прима љубов и грижа гледајќи како неговиот татко се однесува спрема својата жена. Посебно е убаво кога сето ова се одвива така како што би требало да биде. Но, ниту еден брак не е совршен. Барем не секогаш. Некои погрешки во идеалното „играње на улоги“ секако нема да го направи момчето хомосексуалец. Во секој случај осознаено е дека основните правила на меѓуделувањето на родителите во спречувањето на хомосексуалноста кај своите наследници е многу важно.

Што е со момчето – кое заради илјада причини – нема ниту мајка ниту татко? Задачата е многу потешка, но не е безнадежна. Конечно, поголем дел од момчињата кои растат само со еден родител нема да постанат хомосексуалци. Исто така може да тврди дека момче чии татко е злоставувач е во полоша позиција отколку оној кој воопшто нема татко. Ова посебно важи за момче што проживеало траума на сексуално вознемирување од страна на таткото или очувот. Самохрана мајка ќе направи добра работа ако му дозволи на момчето добро да запознае некој маж од пошироката фамилија (вујко, чичко, тетин или дедо). Всушност било кој маж на кој таа му верува може да ја одигра заменската улога на нејзиното дете. Исто така, ако момчето со самохрана мајка има и сестри мајката мора обрне посебвно внимание да не се заигра премногу со кулите на своите сестри, туку мора да има свои машки играчки. Самохран татко има своја група на проблеми. На момчето секако му треба и мајка. На самохран татко кој е пол со љубов и грижа многу полесно му е да ја спречи хомосексуалноста кај својот син, отколку што е тоа случај со самохрана мајка. Запамтете: мајките раѓаат момчиња, но татковицте ги прават мажи.

Aктивностите на геј ловите (воглавном на RFSL) во нашите училишта денес, комбинирано со гламоризацијата на хомосексуалниот начин на живеење во мас медиите и бизнисите на забавните програми, прави да им е се потешко на родителите да спречат вовлекувањето на своите наследници на хомосексуалниот начин на живот. Неодамна наидов на овој арикл (уп.19) во “Вечер” (шн: Aftonbladet), дневен лист во нашата земја. Тука е препорачен најлошиот лек ѕа предхомосексуалносто момче. Пишува:

“Kога за последен пат на вашиот син сте му дале кукла? Стручно лице: Потсвесно ги воспитуваме нашите деца на застарени полни улоги”.

Kоклу му изгледа важно на ова „стручно лице“ воспитувањето на нашите момчиња со новите полни улоги. Да се постане пофеминизиран. Да се направи обид да се донесат до состојба на полна збунетост. Никакви други заклучоци неможат да се извлечат од ова ѓубре. Ваква пропаганда се продолжува на сите нивоа по училиштата, во општествето, медиумите и забавните програми. Хомосексуалната заедница многу добро знае дека хомосексуалноста се развива од пред-хомосексуалноста, која што се развива од полната збунетост. По пат на своите диаболични активности ги следат нашите деца нема ли да успеат да го зголемат своето членство и моќ. Тоа го прават на штета на најранливите малечки помеѓу нас. Колку далеку злото може да отиде?

Mojaта надеж и сон се дека еден ден ќе биде „Фонд да се спасат децата„ како би се уништило сето ова ѓубре. Би требало да биде усмерено кон децата во опасната зона. Тоа може да се случи на различни начини, но целта би била да им се помогна на момчињата да се поврзат со машкиот модел како би им помогнале да се разавиваат во мажи. Тоа би могло да вклучува спонзорство на летен камп на кој водачите би биле среќно оженети, каде мажите се стабилни хетеросексуалци со високи морални стандарди и мажи кои сакаат да им помогнат на момчиња без татковци. За понатамошни информации за улогата на таткото можете да порчитате во “Доживувања од детството на хомосексуалните мажи” од Dale O’Leary за NARTH (уп.20).

Назад на содржина

7.  Хомолобите во САД ги напаѓа оние кои не се согласуваат со нивната агенда
Oпширното истражување и заклучоци кои ги извлекле Irving Bieber и неговата група (УП.4) – кои се потврдени со подоцнежните проучувања – навлекле на себе огромен гнев од хомолобито во двата „APA” (Aмеричка присихијатријска асоцијација и Америчка психолошка асоцијација).

Резултатите на ваквите искрени проучувања не се сметаат за „политички коректни“ во нашето општество денес. Према Biber така и се однесувале. На пример, кога Bieber пред многу години предавал на една APA конференција, на тема “Хомосексуалност и транссексуалност” агитатори на хомосексуалното лоби внатре во APA безорбразно го прекинале. Еден друг истражувач - Ronald Bayer, кој во тоа време бил професор на Hastings институтот во Њу Јорк – го опишува овој настан во својата книга (Homosexuality and American Psychiatry: The Politics of Diagnosis, New York: Basic Books, 1981; страни 102-103; УП.1 странa 33) на овој начин:

“Напрото на Bieber во објаснување на својата позиција … наишол на тешко исмејување … (Еден) противник го нарекол _____.
‘Ја прочитав вашата книга д-р Bieber и ако таа книга зборуваше за црнците на начин на кој зборувате за хомосексуалците, вие би биле уапсен и расчеречен, а тоа и го заслужувате”.

Bayer понатаму вели:
“Tактиката успеала. Бидејќи притисокот бил се поголем организаторите на следната APA конференција од 1971. година се договорила да спонзорираат посебна панел дискусија – не за хомосексуалноста, туку зa хомосексуалците. Ако таа панел дискуција не биде одобрена, водачот на програмата бил предупреден, дека тие (хомосексуалните активисти) нема да пореметат само едно предавање.”

Но таа панелна дискусија не била доволна. Bayer понатаму вели:
“..….. [Тие] му се обратиле на Геј фронтот за ослободување (Gay Liberation Front collective) во Washington како би испланирале демонстрации во мај, 1971. година. Заедно со таа организација [тие] развиле детална стратегија за реметење, обрнувајќи внимание на најзамрсените логистички детали.

3. мај 1971. година, психијатрите демонстранти насилно влегле на состанокот на еминентните членови од таа професија. Го дофатиле микрофонот и го дале на активостот кој изјавил:
‘Психијатријата е отелотворен непријател. Психијатријата води безобзирна војна против нас. Ова можете да го земете како изјава на војна против вас. ... Ве отфрлуваме сите вас како наши сопственици.’

Aкртивистите тогаш си обезбедиле и појавување на номенклатурата на одборот на APA. Претседателот на одборот тогаш дозволил дека можеби хомосексуалното однесување не е знак на порементена психа и Диагностичкиот и статистички прирачни (Diagnostic and Statistical Manual (DSM)) би требало да го одразува ова ново разбирање.

Наското после тоа APA ја избришала хомосексуалноста како пореметување од DSM, не базирајќи се на научни информации, туку заради грувиот активизам на хомосексуалците внатре во APA. Интересно е да се прочита целата сторија во УП.1 страни 32-35.

Taка започнала новата епоха во која огромно мнозинство на психијатри и психолози повеќе не се осмелуваат да им помогнат на родителите во спречувањето на хомосексуалниот развој кај нивното дете.

Назад на содржина

8. Хомолобито во Шведска ги напаѓа оние кои не се согласуваат со нивната агенда
Во склад со забрзаната содомизација на нашата земја, пресвртници се следните (извори: http://www.gluefox.com – тука притиснете на мени од страната под "Dagens Adrenalinklick" и тогаш изберете “Homosexualitet -- en naturlig yttring av människans sexualitet, eller...? " (уп.21):

Пред 1944. година хомосексуалните активнисти помеѓу возрасните се казнувале и се сметале за неприродни и гнили. Со тек на времето психолошката перспектива на хомосексуалноста почнала да доминира, каде се сметало дека корен на хомосексуалноста е психолошка пореметеност вкоренета во трауматичното искуство во детинството. Во Медицинската енциклопедија (шв: Medicinsk Uppslagsbok) издадена 1969. година од Ack Renander (голго време сметана за стандардна енциклопедија во Шведска) можеме да ја најдеме следната дефиниција: ”Силен сексуален порив усмерен кон истот пол“ и во Norstedt-oвата енциклопедија (шв: Norstedts Uppslagsbok) од 1973. година, хомосексуалноста се објаснува како: ”Изопачен сексуален нагон кон ист пол. Спротивно на тоа: хетеросексуалност е нормален сексуален порив”.  

Да прерипаме еден период и да одиме до хомосексуалниот фестивал во 2001. година, до хомосексуалната екстравагантност во Стокхолм. Во шаторот на Либералната младинска асоцијација (шв: Liberala Ungdomsförbundet) главна атракција била играње на пикадо, каде што натпреварувачите нишанеле голема слика на Alf Svensson, Папата и Ulf Ekman (водачот на “Зборови на животот”, нова харизматска деноминација во Шведска). Во овој случај сигурно може да зборувате за омраза и охрабрување на насилство, обете усмерени против одредени луѓе и група што тие луѓе ја претставуваат. Можете само да се запрашате каква би била реакцијата на медиумите ако на една религиозна конференција се случува иста работа со слики на „христијанофоби“ од страна на RFSL со текст: “погоди ги педерите”. Секако такво нешто верниците никогаш не би направиле. Сепак, RFSL не се двоуми да ја поттикнува омразата против религиозните луѓе. Ним им недостасува толерантност према одредени груѓи на луѓе.

Додатни примери за поттикнување на омразата помеѓу хомосексуалците во Шведска денес се: Весникот за млади “Лава”, издаден во јуни 2003. година од градот Стокхолм (платен од парите на оние кои го плаќаат данокот) кој што покажува стрип со Siwert Öholm како се секса со Alf Svensson. Под стрипот е напишан следниот текст, кој е напишан од пеачот и Pod stripom je napisan sljedeći tekst, kojeg je napisao pjevač i “дебатер” Ujje Brandelius, “.… сакаме да го очистиме и да го избришеме христијанскиот, мувлосан, гнил, машки, стар смрдлив проклет морален став од лицето на нашта земја”. Hans-Göran Björk (кој помеѓу другите колумнисти за “Светот денес”, со јаки врски со „Збровите на животот“) му исптратил и текст и стрип на секретарот на Одделот за правда (шв: Justitiekanslern; JK) и Омбудсманот (шв: Justitieombudsmannen; JO). Двајцата имале мислење дека е сосем прифатлив дел од текстот – да се избришат христијаните од лицето на земјата. Споредете го тоа со острите законски акти против пасторот Åke Green кога тој отворено проговорил против хомосексуалноста и другите хомосексуални гревови.

Денес во Шведска многу официјални центри на моќ и ограноци на власта се под многу големо влијание на агендата на хомолобито. Почнувајќи од Шведскиот Врховен суд (шв: HD или Högsta Domstolen) па надолу и не само на политичката сцена. Мнозинството во „Шведската црква“ - која воглавном е финансирана од страната на оине кои го плаќаат својот данок уште од пред неколку столетија – се под големо влијание на интересите на хомолобито. Сепак и во оваа црква постои одреден број на членови, како и свештеници, кои не се слагаат со полисата која водството на црквата ја донесува.

Надбискупот Hammar и неговата сестра лезбејка, викар Anna Karin Hammar во Uppsala, се главни поборници за да се промени она што со векови е доктринална традиција во Шведската (лутеранска) црква. Повеќе информации (не некои исклучоци) за многу нечистата христијанска реакција на јуришот на хомосексуалност отворете бр. 6. Во тек на „Вечери на културата“ во Uppsala на 19. септември 1998. година организирале „миса“ во катедралата во Uppsala, каде ја прикажале таканаречената изложба “Ecce Homo”. Изложбата се состојала од слики за Исус, не само во хомосексуално окружување, туку и за него како хомосексуалец. Да се наслика Исус на ваков начин за време на „миса“ во славната катедрала во Uppsala е краен израз на она што и се случило на Шведска во тек на последните 30-тина години.

Во вакво окружување скоро е неможзно на продителите да им се најдат психолози и психијатри кои ќе бидат спремни да ги советуваат во врска со проблемите на полна збунетост кај нивните деца. Освен, нормално, што ќе ги охрабрат родителите да му дозволат на своето дете да се развива како хомосексуален маж или жена. Шведската асоцијација на психолози (моментално има око 8500 членови) е основана 1955. година. 1998. година ја издале „Етички принципи на професиоиналните психолози во нордиските земји” (шв: "Yrkesetiska Principer för psykologer i Norden").

Помеѓу другите работи се одредува дека мораат да ги “почитуваат разликите кај поединецот, моделите на пример и културалните аспекти во врска со степенот на функционирање, полот и сексуалната ориентација”. Можби збучи само како „бла бла бла“ (но и во шведскиот текст исто така зувчи). Освен тоа мантра е „почитување на сексуалната ориентација“. Поврзано со “информацијата за јавноста” за “упатствата заради жалбите против психолозите” содржи комплетна конотација за било кој психолог што сака да му помогне на родителот во спречувањето на хомосексуалноста кај нивното дете.

Досега ги обработивме Мит број 1 (дека обата начина на живот се еднакво пожелни) и Мит број 2 (дека не можете да му влијаете на вашето дете за неговата идна сексуална ориентација). Да одиме сега понатаму на Мит број 3.

Назад на содржина

Mит број 3: Сексуалната ориентација се наследува – “Таа е во гените“

1. Пристрасни резултати од истражувањата од страна на хомолобито
Америчката психијатријска асоцијација (APA) издаде прирачен документ за оние кои во пракса се под називот Дијагностички и статистички прирачник (Diagnostic and Statistical Manual (DSM)). Се до 1973. година хомосесксуалноста се сметала за абнормално однесување кое требало да се подвргне на лечење. Но таа година, без било какви резултати од истражување како основа, APA објавила дека хомосексуалноста е нормално однесување. Како што веќе беше прикажано погоре, тоа се случило на еден доста недемократски начин по пат на лукав и нечист активизам на хомосексуалните елементи во APA и нивните симпатизери (УП.1; страни 32-36). Две години по таа одлука, Америчката психолошка асоцијација (исто така со скратен назив APA, која има три пати повеќе членови) ја донела истата одлука. Кога овие големи одлуки биле донесени наеднаш се сметало за неприкладно да се обиде да им се помогна на родителите да го спречаат хомосексуалниот развој кај нивното дете. Оние што се осудиле да го застапуваат ова мислење биле остро осудувани.  

Од 1973. година хомосексуалните гранки и нивните химпатизери добивале се поголема моќ внатре во двете APA. Толку многу да всушност денес постои одбор за цензура со сила за одредување на сето истражување на подрачјето на хомосексуалноста, нејзиниот корен и причина. Хомосексуалците денес се присутни нашироко во бихевиористичките науки. Значи, кога и да излезе некој нов извештај треба да се провери кој го извршил истражувањето, која е неговата/нејзината/нивната сексуална ориентација и од каде парите за истражување. Тажно е да се рече, но ситуацијата е таква. Така е тоа денес. Видовме доволно пристрасни – дури и лажни – истражувања на оваа тема во текот на последните неколку десетлетија. Целта е хомосексуалната агенда да се покаже како „истражвање“ – и сеење на резултати по медиумите – дека хомосексуалноста е генетска работа. Кога следното истражување ќе покаже дека претходните резултати се погрешни или дури фалсификувани, медиумите никаде не ги даваат тие исправетни резултати. Во продолжение ќе видиме примери на тоа.

Но, најнапред мораме да видиме зошто ја имаме оваа ужасна пристрасност, не само во истражувањата, туку и во медиумите кои ги шират тие резултати на широката публика. Истражувањата покажале дека хомосексуалците и нивните симпатизери на големо се присутни во медиумите. Само за пример, New York Times и Washington Post – водечки организации за ивестување на “старите медиуми“ – членови на нивните уреднички одбори се воглавном хомосексуалците. Ова е можеби екстремен случај, но трендот е ист по сите медиуми. Самата штампа, секако, не зборува ништо за оваа вградена пристрасност. Никогаш нема да им кажат на своите читатели колку членови од нивниот уреднички одбор се хомосексуалци.

Зошто е важно да се истакне оваа ситуација? Сите ние го обликуваме нашето мислење и став врз она што ќе прочитаме и чуеме. Сите! Мислењата што ги има мнозинството се воглавном обликувани од страна на медиумите. Посебно телевизијата. Во земја како што е нашата која има ограничен број на канали на шведски, наш извор на информирање – за нашата популација – воглавном е навистина многу ограничен.

Во САД, New York Times неодамна дале упатства на своите новинари – а ги има многу по целиот свет – како мораат да известуваат за хомосексуалноста. На пример, во врска со правата на хомосексуалците говорат вака: “Застапниците на хомосексуалците се загрижени заради изразот „права на хомосексуалците“, затоа што може да ги наведе луѓето да реагираат негативно мислејќи дека хомосексуалците имаат одредени права, а другите не. Застапниците на хомосексуалците повеќе го сакаат изразот „еднакви права“ или „граѓански права за хомосексуалците“. Ако морате да го употребите изразот „правата на хомосексуалците“ – на пример во наслов каде просторот е ограничен и ценет – морате во тесктот да напишете точно за што се работи.” 

Имајќи во предвид дека агендата на хомолобито е да ја уфрли својата порака во медиумите, зарем има подобар начин од тоа да се биде во медумите. Дури и на водечките позиции. Хомосексуалните новинари 1990. година формирале своја асоцијација, Национална новинска агенција на лезбејки и педери (The National Lesbian and Gay Journalists Association (NLGJA)) постанала многу влијателна. На својата 10-годишнина во Сан Франциско, од 7. до 10. септембри 2000. година ја одржале надреалната дискусија на една од своите главни презентации. Прашање за кое дискутирале на панел-дискусијата било: “Дали известувачот е одговорен, кога известува за приказна која се однесува на хомосексуалност, да ги вклучи и гледиштата кои се контрадикторни на хомосексуалните?” Еден од учесниците од важна известувачка организација (Jeffrey Kofman) oдговорил вака: “Целата оваа работа на “балансирање” која ние како новинари би требало да ја постигнеме ... исто како кога известуваме за црнечката заедница, не сум видел никогаш дека некој говори за едната страна и потоа да оди да дознае кој став го има Кланот; Па морам да извршам интервју со Кланот. Како инаку би бил фер?” Paula Madison, потпретседател на разноврсноста при NBC и управник за известување при WNBC во New York прискочика: “Се согласувам со него. Не гледам причина зошто би морале да тежиме кон таа ... апсурдна, нездрава точка на гледање само да би ја добиле таа друга точна на гледање.” Kofman додал: “Сите ние сме видели и сеуште гледаме известувања што ги вклучуваат перспективите во врска со хомосексуалните прашања, кои вклучуваат луѓе што едноставно се нетолерантни, а веројатно ни самите не се квалификувани.”

Пораката е кристално јасна: Имајќи во предвид дека тие со спротивна точка на гледање се нетолерантни поборници, не смееме да им дозволима да имаат свој глас во медиумите. Луѓе, дојдовме до оваа нетолерантна точка на гледање од страна на хомосексуалното лоби во нашето општество кое опасно прогаѓа.

Упатството од New York Times до своите новинари и известуваче е да не го употребуваат повеќе изразот „правата на хомосексуалците“ е контрадикторно на изворната препорака во поранешната книга која е напишана од Kirk и Madsen (“после танцот: Како Америка ќе ги победи стравот и омразата према хомосексуалците во 90. години”). Нема подобра книга која ги изнела на видело итрите маркетиншки методи што ги користеле Kirk и Madsen oд книгата што ја напишал David Kupelian наречена “Маркетинг на злото: Kaко радикалите, елитстите и псеудо-стручњаците ни ја продаваат корупцијата преоблечената како слобода”. Добар синопсис на книгата ќе видите овде (уп.22).

David Kupelian во својата книга напишал: “Mожеби се прашувате: Каде и кога ќе престане ова јавно барање „права за хомосексуалците“? Завршетокот на играта нема само да доведе до потполно прифаќање на хомосексуалноста, вклучувајќи ги и браковите од ист пол, туку ќе се забрани па дури и криминализира јавната критика на хомосексуалноста, вклучувајќи цитати од библиски текстови што не ја одобруваат хомосексуалноста. Со другу зборови, потполното сузбивање на критиката користејќи ја силата на законот. Oва е свушност и случај во Канада и вo делови на Скандинавија токму сега.” 

Значи денес, тешко на новинарите кои ќе се осудат да ги искажат своите мислења што не се политички коректни. Тоа може на било која да му ја уништи кариерата. Во нашата земја состојбата е дури и полоша од САД. Затоа воопшто не беше изненадување кога шведската ТВ (“SVT”) – со монополот што го има, а која е финансирана по пат на задолжителна такса – ја доби престижната „Божилак награда“ затоа што успешно ја промовирала нивната агенда.

На одреден начин разбирливо е дека новинарите и организаторите на забавната програма во медиумите и во другите бизниси работат прекувремено како другите би го прифиле нивниот начин на живот. Кој не сака да биде прифатен? Жално е што тоа се случува по цена на најранливите деца и со тоа се газат правата на родителите и старите родители, а во исто време не им се допушта да ги дознааат фактите.

Она што произлегло од симпозиумот на истражување во 1996. година на тема “сексуална ориентираност” е многу поучно во прикажувањето на сила и метод на делување. Еден од истражувачите, Scott Hersherger, предложил дека судниците ќе бидат под голем притисок да ја подржат дискриминацијата против групата ако таа група се дефинира според биолошките, наместо бихевиорните карактеристики. Им рекол на сочуствителната публика: “Aнкетата на јавното мислење плус емпириското истражување секогаш ни велат дека постои позитивна корелација помеѓу верувањето на луѓето во непроменливост на карактеристиките и прифаќање на истите. Значи, што повеќе една личност верува дека хомосексуалноста или сексуалната ориентација е биолошка работа, толку повеќе позитивно тој или таа ќе се чувствува во врска со тоа." Со други зборови, пораката била: Да направиме истражување со кое ќе покажеме дека “хомосексуалноста или сексуалната ориентација е биолошка работа, а не избран начин на живот!” Значи, не изненадува тоа што има многу некакви „чудни науки“ што ни се објавуваат. Сето тоа се обиди немали луѓето да поверуваат. Дали истражувањето е искрено воопшто не им е важно на многумина од нив. Изгледа дека било кое објаснување за хомосексуалното однесување – освен она од Библијата (Римјаните поглавје 1) – им е прифатливо за повеќето „научници“ во психологијата. Исто така на наивните медиуми и на јавноста! Се, како би се оправдал изборот на начин на живот што е штетен за поединецот и општеството. Замете ги во предвид сите пари за истражување (кои често доаѓаат од хомосексуалците) што се дадени за оваа врста на истражување. 

Активистите за истражување за хомосексуалноста спаѓаат во две категории: 1) психолошка теорија / теорија на околината и 2) биолошка теорија. Нашата дискусија до сега (те. Bieber et al) се занимавала со психолошката теорија / теоријата на околината. Сега ќе се упатиме на биолошката теорија, која може да се подели на три подрачја на истражување:
-  Возрасна хормонална хипотеза
-  Генетска хипотеза
-  Пренатална хормонална хипотеза

Возрасна хормонална хипотеза. Oдредено време се шпекулирало дека постои разлика во сексуалните хомрмони помеѓу хомосексуалните и хетеросексуалните возрасни личности. Сега се знае дека тоа не е вистина и така ова поле на истражување не е релевантно.

Генетска хипотеза. Oва подрачје на истражување беше најинтересно во последните десетлетја. Затоа, ќе се сконцентрираме на оваа посебно подрачје. Оваа е исто така подрачје од кое можат да се изведат дефинитивни заклучоци.

Назад на содржина

2. Kallman
Kога се истражувало генетското потекло на хомосексуалноста, уште на самиот почеток посебен интерес на истражувањето бил усмерен кон идентичните близнаци (монозиготи), заради очигледна причина. Добро е познато дека идентичните близнаци имаат исти карактеристики од раѓање. На пример, ако едениот близнак има кафеави очи и другиот ги има итн. Значи, ако постои „хомосексуален ген“, идентичните близнаци би требало да го имаат, а со тоа би требало да имаат иста сексуална ориентација. Замислете што? Toа е точно она што го пронашол Kallman преку истражување во 1952. година. Во “Дневникот на нервни и ментални болести (Journal of Nervous and Mental Disease)” се појавиле неговите резултати, кои покажале 100% на совпаѓање на хомосексуалноста кај монозиготните близнаци (идентичните). Види УП.5; страна 71. Тогаш тоа било направено како краен доказ дека потеклото на хомосексуалноста е „во гените“. Постои само еден проблем со ова истражување. Лажно е! Не поминало на проверката. Размислете за тоа. Било многу лесно да се одреди дека помеѓу многуте идентични близнаци ги имало многу (всушност мнозинство) од кои само едниот од двајцата постанал хомосексуалец. Oва е еден од првите примери на научна неискреност која од тогаш го заразила истражувањето во оваа подрачје заради политизирање на истражување. Kallman, кој ја изгубил репутацијата, говорел за своите резултати како за “научно вештачки созданија”.

Назад на содржина

3. Bailey-Pillard (1991)
Љубопитноста за идентични близнаци и понатаму била силна. Заради истите очигледни причини. Дали е можно дека има ген кој го предодредува човекот на хомосексуалност, а при тоа и факторите на околината се во „игра“. Иако „нивото на совпаѓање“ не било 100% како што Kallman предложил, дали би можело да биде дека од напамет избрани близнаци многу повеќе од 2-4% се хомосексуалци меѓу становништвото.  

За таа цел и други истражувања на таа тема се направени. Едно такво истражување во 1991. година обавиле Michael Bailey од Northwestern University и Richard Pillard од Boston University School of Medicine. Нивниот извештај (УП.5; страни 72-78) добил голем публицитет, на кој хомосексуалното лоби сеуште се повикува во медиумите (на штета на наивната публика). Pillard бил хомосексуалец. Во нивното известување (уп.17) ги дале следните резултати:

Moнозиготните близнаци (идентичните): 52% PC (29 од 56 = 52%)
Двозиготните близнаци (неидентичните): 22% PC (12 oд 54 = 22 %)
Браќа и сестри кои не се близнаци: 9% PC (13 oд 142 = 9%)
Посвоени деца: 11% PC (6 oд 57 = 11%)

Bailey и Pillard го употребиле изразот PC, (Probandwise Concordance) што значи:
За идентични близнаци “52% PC” значи дека 52% идентични близнаци кои тие ги лоцирале имаат хомосексуални склоности. На прв поглед, ова би можело да изгледа за аргумент за „хомо ген“. 52% идентични близнаци претпоставува дека за секој идентичен близнак со хомосексуално идентификување постои 52% веројатност дека неговиот брат близнак исто така ќе биде хомосексуалец. Tој број е многу поголем од 2-4% што се очекува на основа на процентуалноста на хомосексуалците помеѓу становништвото.

Во тоа време, многуима гледале на тоа истражување како доказ дека хомосексуалноста (ако не 100%) во доста голем процент е генетска. Она што јавноста не го знаела, а што Pillard го сокрил, е тоа дека тие двајцата имале многу силни „пристрасни примери“. Другите понатамошни истражувања неуспеале да произведат слични резултати. Тогаш се открило дека Bailey и Pillard регрутирале своја популација како примери огласувајќи се во геј штампата, што биле јасно пристрасен пример во нивното проучување.

Важно е да се свати импликацијата на ова. На геј заедницата и е важно да ја потврди генетската хипотеза заради три причини: 1) ако причина за хомосексуалноста е генетска, општеството немора да се грижи за тоа што хомосексуалците регрутираат млади адолесценти во своите редови; 2) околу 10 пати поголем степен на сексуално вознемирување на деца од страна на хомосексуалците не би придонесувало детето да биде хомосексуалец, ако е тоа генетска работа и 3) би постојало општо прифаќање на хомосексуалниот начин на живот имајќи во предвид дека тоа не е нивна одлука, бидејќи така се родени.

Назад на содржина

4. Bailey-Dunne-Martin (2000)
Бидејќи репутацијата му била загрозена, Bailey направил уште едно проучување, но без Pillard. Овој пат Bailey се здружил со Dunne и Martin како би направил потполно ново проучување на идентични близнаци. Во март 2000. година резултатите на нивната работа излегле во „Дневник на личноста и социјалната психологија (Journal of Personality and Social Psychology)” [уп.17B]. Имајќи пристап во австралискиот „регистер на близнаци“ можеле да ги контактираат сите идентични близнаци во Австралија. Ова ја елиминирало претходната пристраснот на избраниците. Bailey исто така го објаснил во оваа проучување значењето на “Probandwise Concordance”. Резултатите на новото студирање, споредени со оние од првото проучување се покажани во следната табела (од УП.5 – страна 76):

Забележете го сосема различниот резултат во (непристрасното) проучување на австралиските близнаци. Помеѓу мажите, Bailey et al. добиле дека 27 машки парови на идентични близнаци имаат еден хомосексуален маж, а само 3 имале брат близнак кој исто тако бил хомосексуалец. Со други зборови: 3 од вкупно 27 (или 11.1%) хомосексуални мажи имале брат близнак кој бил хомосексуалец. Значи само 11% совпаѓање. 20% “Probandwise Concordance” известено од проучувањето на австралиските мажи во табелата произлегува од новата Bailey, Dunne и Martin метода на броење на секој пар кој се совпаѓа во деленикот и делителот. Значи 3+3=6 во деленикот и 27+3=30 во делителот (6/30=20%) прикажано како PC во табелата. Заради споредба со претходното проучување мораме да споредиме 29 oд 56 (52%) кај проучувањето Bailey-Pillard со 3 oд 27 (11%) кај Bailey-Dunne-Martin проучувањето.

Во завршната анализа сакаме да споредиме 11% совпаѓање кај Bailey-Dunne-Martin со зачестеноста помеѓу становништвото воопшто. Совпаѓање од 11% не потврдува генетско влијание. Иако 11% повеќе зачестеност на мажите хомосексуалци помеѓу општото становништво мораме да земеме во предвид дека идентичните близнаци типично имаат многу слично воспитување и опкружување. 11% (за разлика од 2-4%) може лесно да му се припише на тоа. Aко ништо друго Bailey-Dunne-Martin проучувањето предлага дека воошто нема генетска врска. Без оглед на овој нов резултат, вртењето и политизирањето околу оваа тема во медиумите сеуште не е завршено. Конечно, зборуваме за „науката на геј генот“ (чудна наука) и во денешното друштво идеата на „политички коректно“ има предност над научните факти. 

Bailey-Dunne-Martin проучувањето без одлагање го изнесе на видело лажното проучување на Bailey и неговиот некогашен хомосексуален колега. Во заклучокот на своето истражување изјавиле: “Oва потврдува дека совпаѓањата од претходното проучување биле напумпани заради пристрасност” (те. Пристрасност на избраните примери). Понатаму велат: “Oва проучување не обезбедило статистички значајна поддршка на важноста на генетските фактори за хомосексуална ориентација”.

Сумаризирано, ова проучување од Bailey, Dunne и Martin (без пристрасност на избраните примери) не само што го поништува претходното проучување од Bailey и Pillard, туку е исто така силен доказ дека хомосексуалност не е резултат на генетско кодирање.

Ова не исклучува можноста, можеби дури и веројатноста, дека други гени не би можеле да допринесат за развој на предхомосексуалноста во детството. На пример, момчиња кои имаат многу чувствителен темперамент можат повеќе да страдаат од мнозинството други момци поради отфрленоста на неодговорен татко што за возврат ги чини ранливи за полна збунетост, па дури и пореметување на полниот идентитет (Gender Identity Disorder (GID)) како што веќе е објаснето. Аналогијата е дека момче кое е генетски предодредено да биде високо има поголеми шанси да постане добар кошаркар. Но, прво мора да одлучи да игра кошарка.

Назад на содржина

5. Уште едно лажно проучување (Hamer, Hu, Magnusson, Hu и Pattatucci)
Всушност пред Bailey-Dunne-Martin проучувањето од 2000. година да ги разобличи претходните проучувања на Kallman и Bailey-Pillard, уште едно лажно проучување било објавено. Проучувањата од Bailey-Pillard и Bailey-Dunne-Martin на идентични близнаци биле во подрачјето на „индиректно генетско истражување“, а 1993. објавено е „директно генетско истражување“. Таа година Hamer, Hu, Magnusson, Hu и Pattatucci во списанието Science ги издале резултатите од директно генетско истражување наречено “Врска помеѓу ДНА маркерот на Х хромосомот и машката сексуална ориентација” [УП.1; страни 110-113 и УП.5; страни 79-83]. Oва проучување наеднаш се расчуло по медиумите како „откривање на геј генот“ и многумина заклучиле дека науката „докажала“ дека хомосексуалноста е наследна. Сетете се дека ова било во 1993. година пред Bailey et al. да донесат заклучок дека нема таков ген.

Kако што се докажало подоцна, Hamer et al. проучувањето било уште едно лажно, па две години подоцна истото списание Science изјавува дека Hamer бил под истрага од страна на “Канцеларијата на интегритет на истражувањето (Office of Research Integrity) прид одделот за здраве и људска потреба заради давање на „селективни информации“(УП.1 страна 113). Сепак, никаков глас во медиумите не се чул откако ова било објавено. Има многу луѓе и денес кои мислат дека е пронаједен „геј генот“ што значи дека хомосексусаноста е наследна. Бидејќи ова е наголемо раширено да го погледнеме од поблиску проучувањето на Hamer et al.

Hamer и неговиот тим одредиле група од 76 хомосексуалци, што биле дел од програмата за лечење против AIDS. Сите тврделе дека имаат барем еден хомосексуален брат и силен модел на хомосексуална ориентација помеѓи вујковците. Тимот на Hamer ја создал хипотезата дека ова се должи на некој ген на хромозомот Х. Како што веројатно знаете, мажот го прима својот Х хромозом преку два Х хромозома на мајката, а Y хромозомот од таткото. Бидејќи мајките небиле хомосексуалки, се претпоставило дека само еден од нивните Х хромозоми е оној кој го носи геј генот. Значи, помеѓи становништвото, половина машки деца би имале Х хромозом кој носи геј ген, а половина не би имале. Но, во примерот на 40 двојки на хомосексуални браќа, не само половина (те. 20), туку 33 биле со X хромозомот кој имал варијација на q28 генот, кој немал типичен систем на врзување. Имајќи во предвид дека овој број (33) е далеку над претпоставениот (случјано избрани) 50%, тие претпоставиле дека овој ген носи машка хомосексуална ориентација. Сепак, ги имало уште 7 двојки на хомосексуалци кои немале „маркер“ на овој ген.

Ако ова откритие би било точно и вистинито, со тоа докажано и со второто истраживање, заклучокот кој би можел да се изнесе и понатаму би бил ограничен со ова: Овој хромозомски модел не е ниту неопходен ниту доволен да предизвика хомосексуалност. Не е неопходен затоа што 7 од 40 пара го немале тој модел. Не е доволен, бидејќи следното истраживање од тимот на Hamer (бклучувајќи нехомосексуални браќа со иста позадина) покажало дека некои хетеросексуални браќа имале ист маркер на генот q28. Дефиницијата на геј генот тешко може да се објасни со таков маркер на гените и со таква врска. Но, (и повторно само ако истражувањето е искрено) може да се тврди дека некои други карактеристики поврзани со овој маркиран ген, што е поврзано со друга семејна карактеристика, му дава предипозиции на поединецот да биде ранлив за станување хомосексуалец. На пример, поединец кој има такво маркирање на генот може да има генетска предиспозиција кон барање на ново однесување или нешто слично. Кој знае што би можело да биде тоа?

Како што ќе постане очигледно наскоро, проучувањето на Hamer et al. e уште еден пример на лажно играње со бројките. Наскоро по Hamer et al. публикацијата во списанието Science се појавиле и контра аргументи на истражувачот од Yale Columbia и Louisiana State Универзитетот. Помеѓу останатото тие запишале [УП.1 страни 111-112]:

”Резултатите на проучувањето не се совпаѓаат со било кој генетски модел.... Ниту една од овие разлики [помеѓу хомосексуалности кај вујковците, чичковците или братучедите] не е статистички значајна. ... Мали количини на примери им дозволуваат на резултетите да се совпаѓаат со бројните хипотези во врска со генот и блијанието на околината...”

Главен критериј за секое научно истражување е aко тесто не може да се повтори (да се репродуцира) не го задоволува критериумот на „пронајдок“ или „откритие“. Други научници пробале без успех да го репродуцираа проучувањето на Hamer et al. Главното проучување од 1999. година вклучило пример од 52 двојки на хомосексуални браќа. Група на истражувачи (Rice, Anderson, Risch и Ebers) барале четири одвоени хромозомски маркери во исто генетско подрачје но не пронашле никаква врска со хомосексуалната ориентација. Во списанието Science (28. април 1999.) на стрница 666 изјавиле: “Не е јасно зошто нашите резултати се толку поразлични од изворното истражување на Hamer. Бидејќи нашето истражување е поголемо од истражувањето на Hamer et al., сигурно сме во состојба да ја откриеме генетската неправилност да ја октиреме генетската неисправност која влијае на сексуалната ориентација во позиција Xq28”. Изразот “Xq28” означува позиција на генот q28 на X хромозомот. Истражувачите поминале многу време и потрошиле многу енергија и биле збунети зошто нивните резултати биле „толку поразлични од изворното истражување на Hamer”. Kако што кажавме погоре, “Канцеларијата за интегритет во истражувањето” – гранка на Одделот за здравје и човекова потреба – го испрашале Hamer, бидејќи дал ”селективни информации”. Уште еден пример на интелектуална неискреност! Се како би се поддржала хомосексуалната агенда како што тоа веќе го препорачале (1991) Kirk и Madsen (види Мит 1 вовед).

Тогаш, околу година дена подоцна (март 2000.) се појавило проучувањето на Bailey-Dunne-Martin на идентични близнаци што за секогаш ја поништило хипотезета и теоријата за можен геј ген и се чини дека ја заклучуло научната контроверза на оваа тема. Тоа не значи дека зборувањето и политизирањето околку оваа тема во медиумите престанало. Конечно, овде зборуваме за „наука за геј генот“ (чудна наука), а во денешното оштество идејата за „политички коректно“ има предност над научните факти. Бидејќи лажното Hamer-oвo истражување и понатаму нашироко е пропагирано во медиумите како вистина и дека е воспоставена врска помеѓу генетскиот код и хомосексуалноста, од побликсу го објаснив Hamer-oвото истражување. Moжете да го пронајдете на овој линк (Бр 5; "Критика на истражувањето на Hamer "). Доколку имате време и сила да ја истражувате оваа анализа ќе откриете за какво чудно истражување станува збор.

Назад на содржина

6.  Bearman-Bruckner (2001)
Oколку година дена откако проучувањето на Bailey-Dunne-Martin го разоткрило лажното проучување на Bailey-Pillard, уште една група на истражувачи дошла до истиот заклучок. Групата ја водел Bearman од Columbia универзитетот и Bruckner од Yale универзитетот, кои проучувале ни малку ни повеќе 5,552 двојки на браќа и сестри. Во своето проучување „Близнаци од спротивен пол и адолесцентна привлечност од ист пол“ (Opposite-Sex Twins and Adolescent Same-Sex Attraction)”, издадено во октомври 2001. година, истражувале различни теории и фактори што предизвикуваат хомосексуалност (социјални, хормонални, генетски и еволуциски фактори). Биле интервјуирани монозигорни и двозиготни близнаци, вистински браќа и сестри, полубраќа и полусестри и посвоени деца. Исто така обрнале внимание на двозиготните близнаци од ист пол и од спротивен пол. Нивното истражување дава конечен доказ дека нема генетско влијание во развојот на хомосексуалноста. За монозиготните (идентични) близнаци помеѓу мажите PC (Probandwise Concordance) бројот бил 7.7 %, што е донекаде 11% PC во проучувањето кај Bailey-Dunne-Martin, но многу далеку од 52% од лажното истражување од 1991. година што го објавиле Bailey и Pillard. Без разлика дали бројот е 11% или 7%, тоа е подеднакво силе доказ дека нема генетски фактор.

И Bearman и Bruckner (слично со Bailey-Dunne-Martin-oвиот извештај) напишале следното за Bailey-Pillard-oвото известување:
“Значајно поголемо совпаѓање за хомосексуалната ориентација е известено во претходното истражување. Веруваме дека претходното исртажување е многу погрешно бидејќи се заснива на нерепрезентативни примери од, на пример, оние што ги читаат геј изданијата и се потпираат на индиректните докази”. Повеќе информации за Bearman-Bruckner-oвиот извештај види (уп.25).

Зачудувачки е тоа што и покрај бројните оповргнувања на проучувањето Bailey-Pillard, хомолобито и понатаму се повикува на тоа проучување. А поголем дел од медиумите не знааат ништо за тоа.

Назад на содржина

7.  Simon LeVay (1991)

Позадина
Истата година кога се појавило лажното проучување, проучувањето на Simon LeVay-a исто така добило голем публицитет (Simon LeVay, A Difference in the Hypothalamic Structure between Heterosexual and Homosexual Men, Science 253 [1991]; 1034-37). Сумаризација на проучување на Simon LeVay може да се види овде уп.26. За дискусија за неговиот извештај види УП.5; страни 67-70.

LeVay е уште еден хомосексуален истражувач. Тој бил невробиолог на Salk институтот во Калифорнија, кога за прв пат биле објавени резултатите на неговото истражување. Неговите откритија преку ноќ го напрвиле славен 1991. година. LeVay изгледал како многу сочуствителен и добро квалификуван научник, иако некои други проучувачи ја довеле во прашање неговата веродостојност. На пример Joan Rougharden, професор на Stanford универзитетот пишува:
“LeVay научник од понизок ранг кој никогаш не добил место за универзитетски професор никаде, a неговите минати истражувања не се покажале потвторливи. Спротивно на тоа тој е прославен во академските кругови како писател на маркетиншка популаризација на чудна наука. LeVay ја искористил ова сомнителна појава во состојбата на сериозен научник по прашање на хомосексуалноста во академските кругови.”. Rougharden се спротивставил на позивот на LeVay од претставниците на NAMBLA (North-American Man Boy Love Association (Северноамеричка лубовна асоцијација човек-момче; главна организација која ја промовира педофилијата во SAD-u) да дојде и да одржи предавање на Stanford универзитетот.

Самиот LeVay во почетокот бил внимателен во врска со заклучоците кои би могле да се извлечат од неговото истражување. Сепак останатите – особено политички коректните мас медиуми – го објавиле неговото истражување како доказ дека сега е воспоставена врска помеѓу хомосексуслноста и генетската или хормоналната шифра при раѓањето. Еве што изјавил Scott Hersherger на симпозиумот на научниците (види погоре):
“Анкетата на јавното мислење плус емпириското истражување секогаш ни покажуваат дека постои позитивна корелација помеѓу људското верување во непроменливоста на карактеристики и прифаќето на истите. Значи, што повеќе верува една личност дека хомосексуалноста или сексуалната ориентација е биолошка работа, толку попозитивно тој или таа ќе се чувствува во врска со тоа."


Вградена пристрасност?
После неговото известување и слава од 1991. година LeVay постанува помалку понизен во врска со значењето на неговите откритија. Од умерен и мисловен постанал хомосексуален активист. 1992. година го завршил својот стаж на Salk и основал West Hollywood Institute of Gay & Lesbian Education (Западно холивудски институт за геј и лезбијска едукација).

Исто така LeVay дал лични и емоционални причини зошто воопшто го започнал ова проучување. Во интервјуто е запишано:

"’Знаев дека сум хомосексуалец уште од мојата 13. година’, рекол, а неговото заруменето лице се насмевнало. ‘Kaко педер, сум бил мотивиран да ја направам оваа работа. Да не сум бил, никој не би се брзал да го направи тоа. Како научник, знаев дека е тоа истражување за кое сум квалификуван да го направам ……. Тоа што на крајот го смени правецот во неговото истражување била длабока лична криза. 1990. година, партнерот на Levay, Richard, доктор по брза помош, умрел после 4 години борба со СИДА. ‘Richard и јас бевме заедно 21 година’, се сеќава, гласот му затрепревуа. ‘Додека се гиржев за него одлучив да променам нешто во мојот живот. Сватете дека животот е краток и дека морате да сватете што ви е важно, а што не. Имав емоционална потреба да направам нешто лично, нешто што е поврзано со мојот педерски идентитет’“.

А во интервјуто за Newsweek, LeVay изјавил дека по смртта на својот љубовник одлучил да го пронајде генетскиот причинител за хомосексуалност или засекогаш би се откажал од науката. Понатаму, признава, се надевал дека ќе образува општеството за хомосексуалноста, влијаејќи на законските и религиозните ставови во врска со хомосексуалноста. Ова само по себе не е доказ за намерната неискреност, но тешко може да се каже дека неговото истражување не е пристрасно. Прашањето и понатаму останува: дали ја напуштил позицијата на научник на Salk институтот затоа што не можел да го пронајде „генетскиот причинител за хомосексуалноста”.

Во едно друго интервју се повикува на сега неславните и лажните проучување од Bailey-Pillard и Hamer et al (види поглавја 6 и 8 погоре). Вака пишува во Discoverу во март 1994. во изданието (наслов: “Sex and the Brain” (Секс и мозокот)) [потцртаното е нагласено од мене]:

“Всушност, LeVay веќе подолго време смета дека хомосексуалноста е наследна и дека се пренесува во семејството – сомнеж на која и дадоа крилја неодамнешните истражувања кај близнаците од психологот Michael Bailey од Northwestern универзитетот и психијатрот Richard Pillard од Boston-скиот универѕитет. Проучувањето покажува дека идентичните близнаци – кои имаат исти гени – имаат два пати поголема шанса обајцата да бидат педери или лезбејки од неидентичните близнаци, што имаат само половина заеднични гени. Тие исто така имаат пет пати повеќе шанси да бидат педери од посвоени браќа, кои имаат заедничко воспитување, но не и гени. ‘Ова јасно предлага дека на генетскиот запис му се припишува значаедн дел од вкупниот причинител," вели LeVay. Како анегдотен доказ, укажал на своето семејство, на себе и неговите четири браќа: “Два и половина од нас се педери," вели. (Еден брат е бисексуалец.) "Mојот татко всушност никогаш не се помирил со тоа дека јас сум педер. Тој тоа не го поддржува. Бидејќи неговите деца од неговиот втор брак се хетеросексуалци, упорен е во тоа дека тоа сме го наследиле од страната на мајкиното семејство."

Во интервјуто понатаму пишува:
“Aргументот на таткото на LeVay дури би можел и да биде потврден. Минатиот јуни, истакнува LeVay, групата на Dean Hamer на National Institutes of Health (Национален иснтитут за здравје) ја лоцирала регијата на X хромозомот кај геј браќа која можеби носи геј ген или гени; хромозом X e оној кој секогаш го пренесува на синовите генетскиот код на мајката. Како може ова некого да го направи педер и понатаму останува неразјаснето: можеби влијае на тоа како се обликувани структурите во хипоталамусот што се однесуваат на сексот. Кога се работи за сексуалната привлечност и однесување LeVay претпоставува дека луѓето се воглавном формирани во матка. ‘Нешто поинаку се одвива кога геј мозокот се организаира во животот на фетусот’, вели тој. ‘Aко би се обложил, тоа би било на меѓуделувањето на сексуалните хормони и мозокот. Mожеби има генетски разлики како рецептори на мозочните ќелии на фетусот реагираат на сексуалните хормони како што е тестостеронот’".

Никогаш не е згодно да се посомневаш на искреноста и интегритетот на научниот, но веќе од порано видовме дека тоа е неопходно (те. Трудовите од Bailey-Pillard, Kallman, Hamer et al). Посебно сега кога LeVay постана активист. Прв критерим на новото научно откритие е да може да се повтори. Под насловот “Gay Genes Revisited (Проверка на геј гените)” престижниот Scientific American Magazine изјавил во ноември 1995. година издание (страна 26) [потцртаното е нагласено од мене]:
“Во изминатите години, две студии издадени во Science наизглед обезбедиле драматичен доказ дека машката хомосексуалност има биолошки корени. 1991. година Simon LeVay на Salk институтот за биолошки истражувања во San Diego изјавил дека пронајдел едвај забележлива, но значајна разлика помеѓу мозоците на хомосексуалците и хетеросексуалците. Две години подоцна, групата која ја предводел Dean H. Hamer од National Cancer Institute ја поврзале машката хомосексуалност со генот на Х хромозомот што исклучиво се наследува од мајката.
Двете вести се прошириле по целиот свет. LeVay и Hamer се појавувале во контакт емисии и пишувале книги. Исто така издале артикл и во ова списание во мај 1994. година. Но, истражувањата на LeVay требало да биде потврдено од друг научник. Кај Hamer, другото истражување не ги потврдило неговите резултати. Уште повознемирувачки било тоа што е прогласен како неприкладен научник и сега е под истрага на Федералната канцеларија за интегритет во истражувањата.”


Преглед на проучувањата
Без оглед на тоа, хомосексуалната заедница и голем дел од масмедиуите и понатаму го цитираат истражувањето на LeVay. Затоа да го погледнеме тоа истражување:

Истражувањето на LeVay и неговата хипотеза се во оквир на подрачјето "Adult Hormonal Hypothesis (Хипотеза за хормоните кај возрасна личност)" (или можеби Пренатална хормонална хипотеза) што е – веќе погоре речено – една од трите гранки на “Биолошки хипотези” за разлика од “Хипотеза за влијанието на околината”. [Останатите две гранки на биолошки хипотези се Генетската хипотеза (директна и индиректна) и Пренатална хормонална хипотеза (види поглавје 9 подолу)].

LeVay го проучувал подрачјето на хипоталамусот во мозокот кој се нарекува Интерстициски јадра на предниот хипоталамус (Interstitial Nucleus of the Anterior Hypothalamus или INAH скратено). Има 4 такви подрачја (INAH 1-4). Тој изјавил дека го пронашол смалениот дел INAH 3 помеѓу хомосексуалните мажи и жени, отколку што е тоа случај кај хетеросексуалците. Ги испитал мозоците на починати 35 мажи и 6 жени. Одделил 19 мажи како хомосексуалци, бидејќи докторот оставил таква белешка на здравствениот карток на починатите. Останатите 16 ги одвоил како хетеросексуалци, затоа што на нивните здравствени картони немале таква белешка, иако шестмина од тие шеснаесет умреле од СИДА, како и оние деветнаесет што имале таква белешка на здравствениот картон. Самата негова класификација на примероците е веќе отворено за критика.

Но, ајде да претпоставиме дека откритијата на Simon LeVay се вистинити (дека во просек големнината на INAH 3 е помала во мозокот на починатите хомосексуални мажи). Koи заклучоци можеме да ги извлечеме од неговото отркитие. Секако постои огромна разлика од откритијата и заклучоците.


Заклучоци од проучувањата
Заклучоците кон кои е склоно хомолобито – и кое спремно ги прифаќаат наивните и политички коректните медиуми – се двојаки. Прво, сексуалната ориентација на личноста навистина е поврзана со големината на INAH 3, а второ разликата во големината веќе постоела и при раѓањето, а не само помеѓу починатите хомосексуални личности. Токму тука се соочуваме со хипотетската претпоставка што не е докажана. Постојат три сериозни прашања во врска со овие хипотетски заклучоци, од кои првото е директно контрадикторно на хипотетичките заклучоци.

1. Хипотезата не се сложува со откритијата и Bailey-Dunne-Martin-a (види поглавје 4 погорe) и Bearman-Bruckner (види поглавје 6 погорe). Земено е ве предвид дека Bailey-Dunne-Martin проучувањето било извршено на голем број монозиготни (те. идентични) близнаци. Ако некој би требало да има многу слични карактиеристики, било генетски или хормонални во тек на бременоста, тогаш тоа би биле овие близнаци. Сепак, двата истражувачки тима – го оповргнале неславното проучување на Bailey–Pillard – и заклучиле дека нема значајни статистички корелации за хомосексуалност помеѓу идентичните близнаци.

2. Познато е дека човечкиот мозок доживува значајни промени од раѓање до смрт. На пример, во проучувањето од NIH (National Institute of Health (Националниот институт за здравје)) се потврдило дека на луѓето, кои почнале да читааат по пат на Braille-oвото писмо после ослепувањето, делот од мозокот кој го контролира “прстот што чита” е зголемен. Добро е познато дека оние момчиња кои имаат Пореметување на полниот идентитет (Gender Identity Disorder (GID); види погоре) и кои воглавном се играаат со девојчиња добиваат женствен глас како и други женствени карактеристики. Со други зборови: До одреден степен развојот на мозокот е условен од тоа како се однесувате и од идентитетот со кој се поврзувате додека растете.

3. Разликите во големината на INAH 3 може да бидат поврзани со нешто што може да ја зголеми веројатноста за станување хомосексуален без вистинско влијание на крајниот резултат. На пимер, момчиња можат да бидат родени со гени што имаат тенденција да бидат витки или мускулести. Таткото може полесно да се поврзе со детето кое е мускулесто и со тоа добро во популарните спортови (фудбал, кошарка итн.) што и самиот ги сака, за разлика од момчето кое е витко па со тоа подобро за балет или за уметничко лизгање. Тоа е нешто како некој да е роден со гени да биде висок. Такво момче има многу подобри шанси да биде подобар во кошарка, за разлика од некое ниско дете. Но, високото момче нема да биде добар кошаркар ако никогаш не ја земе токпата во своите раце. Слично на тоа, момчето може да биде предиспозицирано за хомосексуалност заради околината во која расте (отсутен пример на машка улога, регрутирање од страна на RFSL итн.).

(Добпо познато е дека помеѓу професионалните уметнички лизгачи бројот на хомосексуалци е многу поголем од пропорциите помешу становништвото воопште. Некој проценил дека има околу 50% мажу уметнички лизгачи хомосексуалци. Затоа, кога СИДАта прв пат се појавила наеднаш се смалил бројот на уметнички лизгачи.
Eве што добар татко треба да направи ако неговиот син покажува талент и интерес во ова подрачје. Тој самиот, а не мајката на детето, треба да го вози синот на часови по уметничко лизгање, да го поддржува во натпреварувањата. Да му дозволи да се дружи со другите момчиња како би постанал „еден од момците“. Момчето тогаш би требало да се поврзе со таткото, што за возврат всушност би го „спречило развивањето на хомосексуалноста“ кај неговиот син додека овој расте.)

Oсвен тоа, мора да се забележи дури ако се просечните големини на INAH 3 помеѓу хомосексуалните и хетеросексуалните мажи биле различни, имало случаеви каде е INAH 3 кај хомосексуалците бил всушност поголем (а не помал) од просечната големина кај хетеросексуалните мажи. Помеѓу еден од примерите INAH 3 кај хомосексуален маж бил поголем од сите 16 (освен еден) „хетеросексуални мажи„ во тоа проучување. Ова е контрадикторно на хипотезата на LeVay.

Со научни зборови еве што е напишано во бројо од март 1994. година во весникот Discover [потвртаното е нагласено од мене]:
“Anne Fausto-Sterling, развоен генетичар од Brown универзитетот и еден од главните академски критичари на LeVay-a, е помаѓу оние што се посомневале во начинот на толкување на неговите информации. „Тој тврдеше дека постои широка варијација на големината на овие јадра во мозокот кај хомосексуалните и хетеросексуалните мажи“, вели таа, „но, сеуште имало големо совпаѓање помеѓу едните и другите. Она што тој го пронашол е дистрибутивна разлика, со неколку поголеми од просечните јадра од една страна, неколку помали од просечните јадра од друга и значајно мноштво што е помеѓу овие две крајности. Иако би можеле да кажеме дека повеќето од едната крајност се хетеросексуални, а од повеќето од другата крајност е хомосексуална, сепак тоа не ни дава доволно информации за значајното мноштво помеѓу двете крајности, каде што максимумите се совпаѓаат. Ако LeVay би земал еден пример од средина не би можел да каже дали е тоа од хомосексуалец или хетеросексуалец."

Одбран синопсис на критики на проучувањето на LeVay може да се најдат во уп. 26 после LeVay-oвата сумаризација на неговите откритија.

Намерното погрешно толкување од страна на мас медиумите во врска со истажувањето на LeVay се уште еден пример како промовирањето на хомосексуалноста не тежи кон објективност и искреност. Тие бараат игла во океанот, но никогаш нема да ја пронајдат. Особено го препорачува поглавјето 4 во УП.1 oд Jeffrey Satinover (“Finding a Needle in the Ocean – Пронаоѓање игла во океанот”).

Назад на содржина

8. Пренатална хормонална хипотеза
Дали може околината на фетусот во мајчината утроба да влијае на нероденото бебе на таков начин – иако „хетеросексуално“ при зачнувањето – бебето да биде под такво влијание во тек на бременоста па при раѓањето бебето да биде предодредено на хомосексуалност? Има многу шпекулации во ова подрачје. Книгите се полни со случаеви каде се наоѓаат наводни откритија на некои истражувачи, а истите други истражувачи не можеле да ги повторат ниту да ги потврдат. Понекогаш пронајдоците ниту можат да се потврдат, ниту можат да анулирааат, бидејќи условите за изворното истражување не можат да се повторат.

На пример, во проучувањето на Dorner (УП.5; страна 66) поврзано со повоена Германија, се увидело дека има нешто повеќе машки хомосексуалци отколку што било очекувано. Се претпоставило дека е тоа можеби заради необичните хормонални флуктации во мајчината утроба заради ужасните состојби во тек на крајот на 2. светска војна. Но, тој феномен можел да биде предизвикан и со фактот дека после војна мноуг момчиња растеле без татковци и затоа страдале од пореметување на полниот идентитет (психолошка/околинска манифестација). Забележете ја едноставната шпекулација во таквите проучувања. Нема причина зошто стесот во утробата на мајката би предизвикал хомосексуалност. Тоа е како да речете дека момчињата во Германија играле многу повеќе кошарка после војната отколку пред тоа, и дека стресот во мајчината утроба придонесел за подобри кошаркашки способности кај наследници.

Понекогаш тоа е навистина смешно. Едно друго проучување во подрачјето на „пренатална хормонална хипотеза“ неодамна објавено од Anthony Bogaert од Brock универзитетот во Канада. Тој предлага дека еден од седум хомосексуалци (статистички изразено) постанал хомосексуалец затоа што мајката веќе имала неколку синови. Не секој постар биолошки брат веројатноста дека помалиот брат ќе постане хомосексуалец наводно се зголемувала за 1/3. Резултатите од групата со „постар биолошки брат“ има статистичка „бета вредност“ со помала граница од едвај 0.03 (ако вредноста би била нула или негативна, тогаш не би имало никаква статистичка вредност). Во секој случај, интересно е да се забележи дека ова проучување било разгласено и пропратено од повеќете медиуми. Како писмо со кое го поддржуваат ова проучување хомосимпатизерите го цитирале како би објасниле зошто “е околу еден милион Американци или хомосексуален или ќе постанат хомосексуални, затоа што мајката веќе имала синови пред да се родат овие”. Во исто време ништо не се зборува за тоа дека таткото можеби бил склон да заборави на сексуалниот развој на најмалииот син. Секако, на татко со повеќе деца тоа му е потешко.  

Освен тоа, неодамна прочитав сиже од новото проучување на Bogaert во Los Angeles Times, што ја вклучува следната изјава: “Идентичните близнаци имаат ист ДНК и ако еден од близнаците е хомосексуалец другиот близнак е исто така хомосексуалец во 52% од сите случаеви, според истражувањето што е извршено во 1991. година. Помеѓу неидентичните близнаци зачестеноста паѓа на 22%, a за другите браќа на 9%”. Секако, овие броеви се од проучувањето на Bailey-Pillard, објавено 1991. година (види точка 3 погоре), проучување што е оспорувано во деталји со наредните проучувања (види точки 4 и 6 погорe). Едноставно не можам да поверувам дека таква погрешна информација во повеќето медиуми не е намерна. Тоа е со намерна цел да се отфрлат фактите како би биле политички коректни.  

Назад на содржина

9. Tрендови на неодамнешни хомосексуални „истражувањa”
Oд пред неколку години, голем дел таканаречени „истражувања“ за хомосексуалноста бил усмерен на тема кои родители, хомосексуални или хетеросексуални, би требало да се во предност за посвојување на сирачиња. Или што е навистина најдобрата алтернатива за децата? Oва истражување е водено со политичка агенда на хомолобито како би добиле признание дека се еднакво подобни како родители. Во истражувањето е вклучен фактот дека педофиилјата е позачестена помеѓу хомосексуалните мажи (види Мит 1 точка 4 погоре). 

УП.2 – страни 95-120 (Дали хомосексуалните родители ги изложуваат децата на ризик?) содржи подолга дискусија и разоткривање на прохомосексуалната родителска агенда.

УП.6 – “Нема основи: Што е тоа што проучувањата не ни кажуваат за родителите од ист пол” e систематска анализа (извештај по извештај) и оповргнувања на 49 различни ивестувања од истражувањата и нивните недостатоци. Автори на книгата се Robert Lerner и Althea Nagai, и двајцата имаат докторат од универзирет во Chicago. За сите 49 истражувања откриле недостатоци во една или во повеќе од следните подрачја:

1. Нејасни хипотези и начин на истражување
2. Недостаток на контролни групи или групи што не одговараат
3. Самоконструирани, недоверливи и слаби мерки
4. Примероците не се случајно одбрани, биле вклучени учесници што се регрутирани од други учесници
5. Примероците премалку за резултатите да би биле значајни
6. Недостаток на статистичка анализа или анализа што не одговара

Главен проблем на ваквото проучување е тоа што хомосексуалните родители се нова појава. Со самото тоа ниту бројот на примероци што одговатаат се достапни. Времето на подигање и воспитување на деца од страна на хомосексуални родители е сеуште кратко, така да не може да се добие никаква доверлива статистика.

Но, поважно од самото проучување е тоа како тие „откритија“ се претставени во мас медиумите, бидејќи јавното мислење се раководи според презентацијата на мед медиумите. Често пати авторот на допис во дневна штампа – или известувач кој што врши интервју со „експерт“ – нафрла свое мислење со пат на тонот во својот допис или според изборот на луѓето кои ќе ги интервуира. По пат на внимателно избрани цитати и начинот на кој е изложен содржајот на истражувањето „објективниот“ известувач на големо придонесува за формирањето на јавното мислење по ова – за малите деца – толку важно подрачје.

Lerner и Nagai (автори на книгата) ги истражувале артиклите во весниците за хомосексуалните родители од 1979. дo 1999. година. Пронашле општа генерализација која се задоволувала со тоа дека сите научни истражувања досега покажале дека децата кои се одгледувани од хомосексуални родители не се различни од децата со хетеросексуални родители. Тоа е полно пати напишано без да се упати на некое одредено истражување. Позитивното пристрасно прифаќање што овие погрешни истражувања ги добиле во медиумите на големо го смалиле јавното спротивставување дека хомосексуалните родители посвојуваат сирачиња. Оваа огромна трагедија за овие деца – што се често и така доволно емоционално уплашени – неможе доволно добро да се нагласи. 

Назад на содржина